Αποστολή στη Βιέννη με τη Michelin

Αποστολή στη Βιέννη με τη Michelin

5' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο
Η αρχική μας σκέψη, όταν ξεκίνησαν οι άνθρωποι της Michelin να μας εξηγούν τον ακριβή σκοπό της επίσκεψής μας στην πίστα Fahrtechnik στο Teesdorf της Αυστρίας, ήταν πως «οι Γάλλοι… τρελάθηκαν»! Ενδεχομένως σε αυτή τη σκέψη να συνηγορούσε και το γεγονός πως η επίσκεψη έλαβε χώρα εν μέσω καύσωνα, με το θερμόμετρο στη Βιέννη να δείχνει 36 βαθμούς, παρά την έντονη απειλή των σύννεφων, που εν τέλει έφεραν και μια πολύ δυνατή απογευματινή καταιγίδα.

Μα είναι δυνατόν να μην τους ενδιαφέρει να πουλήσουν καινούρια ελαστικά και να θέλουν να μας πείσουν ότι τα χρησιμοποιημένα, ακόμα και στο όριο της «ζωής» τους, μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικά ακόμα και από κάποια εντελώς καινούρια του ανταγωνισμού; Κι όμως, η Michelin το έκανε! Διοργάνωσε αυτή την κομβικής σημασίας από κάθε άποψη εκδήλωση, από την οποία τολμούμε να ομολογήσουμε πως όχι μόνον εκπλαγήκαμε, αλλά γίναμε εν πολλοίς σοφότεροι. Κι εξηγούμεθα…

 
Ο σκοπός του ταξιδιού στην Αυστρία ήταν ακριβώς αυτός που περιγράψαμε παραπάνω. Η Michelin έχει θέσει έναν τεράστιο στόχο: την εμπεριστατωμένη πληροφόρηση του καταναλωτικού κοινού αναφορικά με τον ορθό τρόπο χρήσης των ελαστικών. ΟΙ έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν πως κατά μέσο όρο οι καταναλωτές προχωρούν σε αντικατάσταση των ελαστικών τους όταν τα «αυλάκια» του πέλματος φτάσουν σε βάθος τα 3 χιλιοστά.

Η νομοθεσία, εντούτοις, προβλέπει πως ένα ελαστικό πρέπει υποχρεωτικά να αντικατασταθεί όταν τα αυλάκια έχουν βάθος 1,6 χιλιοστά. Με λίγα λόγια σχεδόν το μισό από τον μέσο όρο που προαναφέραμε. Θεωρητικά οι αριθμοί είναι μικροί. Πρακτικά, όμως;
 

Πόσο θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή του πλανήτη ο πλήρης εναρμονισμός των ιδιοκτητών αυτοκινήτων με την νομοθεσία περί των 1,6 χιλιοστών; Όσο «παράδοξο» κι αν ακούγεται, εάν όλοι μας αλλάζουμε τα ελαστικά μας στα 1,6 χιλιοστά και όχι στα 3 χιλιοστά, σε ετήσια βάση θα χρησιμοποιούσαμε 120 εκατομμύρια λιγότερα ελαστικά! Δεν είναι, όμως, μόνον τα ελαστικά. Είναι και οι εκπομπές ρύπων, μιας και το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα μειωνόταν κατά 6,6 τόνους, ποσότητα που ισοδυναμεί με τους ρύπους που εκπέμπει μια μικρή χώρα όπως η Λετονία! Και με λίγα λόγια θα εξοικονομούνταν περί τα επτά δισεκατομμύρια ευρώ! Όλα αυτά με ορθή χρήση των ελαστικών!
 
Γιατί, όμως, αλλάζουμε τα ελαστικά στα αυτοκίνητά μας πριν αυτά ολοκληρώσουν τον κύκλο «ζωής» τους; Εδώ ήρθε η Michelin να μας δώσει πολύ σημαντικές «απαντήσεις». Και μάλιστα εντός πίστας. Η πρώτη εμπειρία είχε να κάνει με την χρησιμοποίηση ενός φθαρμένου ελαστικού, ανταγωνιστικής ως προς τη Michelin, φίρμας. Το Audi A3 που οδηγούσαμε με δυσκολία έμενε στην πίστα, ειδικά στα σημεία όπου ήταν βρεγμένο το οδόστρωμα.

 
Ακολούθως περάσαμε σε ένα άλλο Α3, αλλά με εντελώς καινούρια ελαστικά ίδιου τύπου με αυτά που είχαμε οδηγήσει νωρίτερα. Το αυτοκίνητο είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Ακολουθούσε τις οδηγίες μας, αν και στο βρεγμένο αισθανόμασταν τα ηλεκτρονικά συστήματα να παρεμβαίνουν διακριτικά.

Εκεί που ήρθε το μεγάλο σοκ, όμως, ήταν στο τρίτο κατά σειρά Audi που οδηγήσαμε. Με φθαρμένα ελαστικά της Michelin, και μάλιστα στο όριό τους, καθώς τα αυλάκια είχαν φτάσει ακριβώς στο όριο των 1,6 χιλιοστών. Δίχως υπερβολή, το αυτοκίνητο συμπεριφερόταν καλύτερα ακόμα και από το προηγούμενο, το οποίο είχε εντελώς καινούρια και κατά συνέπεια άφθαρτα ελαστικά!
 
Κι αν η πρώτη δοκιμή που είχε να κάνει με τον χειρισμό του αυτοκινήτου στις τρεις περιπτώσεις, μας είχε δώσει ένα πρώτο δείγμα της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουν οι άλλοι την κατασκευή των ελαστικών τους, ήρθε η δοκιμής φρεναρίσματος στο βρεγμένο για να μας πείσει ξεκάθαρα για τη διαφορά ποιότητας ανάμεσα στα ελαστικά της Michelin και τα ανταγωνιστικά που είχαν επιλεγεί για τη συγκεκριμένη δοκιμασία.

 
Το «σενάριο» προέβλεπε επιτάχυνση μέχρι τα 80 χ.α.ω. και αμέσως μετά επιβράδυνση μέχρι την ακινητοποίηση του οχήματος. Όχι σε στεγνό οδόστρωμα, αλλά σε άσφαλτο που είχε διαρκώς ένα χιλιοστό νερού επάνω στην επιφάνειά της. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως από τις μετρήσεις που έχουν γίνει προκύπτει πως το 71% των ατυχημάτων στους δρόμους γίνονται σε στεγνές συνθήκες οδοστρώματος, το 26% σε βρεγμένη άσφαλτο και το 3% σε πάγκο. Και πως το 90% των ατυχημάτων γίνονται με ταχύτητες έως τα 80 χ.α.ω., ενώ το 95% όσων γίνονται υπό βροχή, είναι σε οδόστρωμα στο οποίο το νερό είναι λιγότερο από 1 χιλιοστό. Άλλωστε για να υπάρξει 1 χιλιοστό «στάσιμου» νερού στην άσφαλτο, πρέπει να βρέχει καταρρακτωδώς και σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, όπως π.χ. σε μια ξαφνική καλοκαιρινή νεροποντή.

 
Η διαδικασία φρεναρίσματος πανικού, λοιπόν, «ξεγύμνωσε» τα φθαρμένα ελαστικά του ανταγωνισμού, καθώς χρειαστήκαμε 74,6 μέτρα στην δεύτερη προσπάθειά μας για να ακινητοποιήσουμε το Volkswagen Golf Station. Αντιστοίχως, για να «κοκκαλώσει» το Golf με τα φθαρμένα ελαστικά της Michelin χρειαστήκαμε 52,5 μέτρα, δηλαδή σχεδόν 22 λιγότερα!

 
Η επιλογή ελαστικών, λοιπόν, είναι κομβικής σημασίας. Κατά γενική ομολογία σχεδόν όλα τα ελαστικά του εμπορίου στην αρχή της «ζωής» τους εκπληρώνουν στο ακέραιο τις προσδοκίες των αγοραστών, με τη συμπεριφορά τους σε στενό και βρεγμένο να είναι πολύ καλή. Τι γίνεται, όμως, όταν τα ελαστικά αρχίσουν να παλιώνουν;

 
Πολύ σημαντικοί είναι τρεις παράγοντες, οι οποίοι εγγυώνται την ιδανική λειτουργία των ελαστικών ακόμα και στα 1,6 χιλιοστά αυλακιών. Πρώτο στοιχείο είναι τα υλικά που χρησιμοποιούνται, και τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο και στη διαμόρφωση της τελικής τιμής του ελαστικού. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ο τρόπος κατασκευής τόσο των «τακουνιών» όσο  και των «αυλακιών» των ελαστικών. Και τρίτος είναι το «αποτύπωμα» που αφήνει το πέλμα στο οδόστρωμα, δηλαδή επί της ουσίας πόσο νερό μπορεί να απάγει το ελαστικό σε συνθήκες βροχής.

 
Στόχος της Michelin είναι να συμβάλλει με τον δικό της τρόπο ώστε πολύ σύντομα να καθιερωθεί η κοινή ετικέτα ελαστικών τόσο για την αρχή όσο και για το τέλος της «ζωής» τους. Μια ετικέτα στην οποία θα αναγράφεται ο παραγόμενος θόρυβος, η αντίσταση κύλισης και η κατανάλωση. Και με δεδομένο πως όσο φθείρονται τα ελαστικά βελτιώνεται η ποιότητα κύλισής τους στο στεγνό και μειώνεται η κατανάλωση του αυτοκινήτου, το μεγάλο «στοίχημα» είναι η… βροχή.

Τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα. Οι εταιρίες κατασκευής ελαστικών, όμως, αναζητούν διαρκώς την τελειότητα. Μέσα από συνεχείς δοκιμές, ψάχνουν την ιδανική συμπεριφορά των προϊόντων τους, ειδικά σε συνθήκες βροχής και στο τέλος της «ζωής» τους, δηλαδή όταν τα αυλάκια θα έχουν βάθος 1,6 χιλιοστά. Μια διαδικασία από την οποία μόνος ωφελημένος θα είναι ο καταναλωτής…
 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή