Αβιγκντόρ Αρίκα, μια τρυφερή και ιαματική έκθεση ζωγραφικής στο Μπενάκη

Αβιγκντόρ Αρίκα, μια τρυφερή και ιαματική έκθεση ζωγραφικής στο Μπενάκη

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ομολογώ ότι δεν είχα ξανακούσει ποτέ το όνομά του. Αβιγκντόρ Αρίκα. Ισως φταίει το γεγονός πως δεν είχαμε δει έργα του στην Ελλάδα. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από το μεσουράνημά του και σχεδόν μια δεκαετία από τον θάνατό του το 2010 για να μπορέσουμε να απολαύσουμε μια έκθεση του Ισραηλινού ζωγράφου στην Αθήνα. Και αυτήν την οφείλουμε στον νομικό και φιλότεχνο Μάνο Δημητρακόπουλο και στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΕΚΕΠ που συστήθηκε το 2018 για τη διάδοση πολιτιστικών αγαθών ποιότητας στον χώρο του βιβλίου και των εικαστικών τεχνών.

Επισκέφθηκα το Μουσείο Μπενάκη στο Κολωνάκι πριν από λίγες ημέρες για να παρακολουθήσω μια ξενάγηση στο κομψό αυτό αφιέρωμα, που επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Παπαχρίστου, από τον ζωγράφο Χρήστο Μποκόρο. Μέσα στην προεκλογική λάβρα του καλοκαιριού, ήταν μια εμπειρία ιαματική, γλυκιά, που με επανέφερε στα ουσιαστικά της ζωής, όπως και η τέχνη του Αρίκα.

Ιδού μερικές συστάσεις για τον –άγνωστο στην Ελλάδα– ζωγράφο. Γεννήθηκε το 1929 σε μια οικογένεια Γερμανών Εβραίων στη Ρουμανία. Ο πατέρας του έχασε τη ζωή του κατά τον εκτοπισμό τους προς ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ουκρανία. Ο μικρός Αρίκα αποτύπωσε τη φρίκη της ζωής και της καθημερινότητας σε ένα μικρό τετράδιο. Με την απελευθέρωση, τα σκίτσα αυτά άλλαξαν τη μοίρα του, μια και οι υπεύθυνοι του Ερυθρού Σταυρού διέκριναν το ταλέντο του και τον έστειλαν με μια φουρνιά ορφανών στην Παλαιστίνη.

Αβιγκντόρ Αρίκα, μια τρυφερή και ιαματική έκθεση ζωγραφικής στο Μπενάκη-1

Ο ζωγράφος Χρήστος Μποκόρος μάς ξεναγεί στην έκθεση του Αρίκα.

Η ζωή του εξακολούθησε να είναι μυθιστορηματική. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1948 και τραυματίστηκε βαρύτατα. Γλίτωσε και πήγε με υποτροφία στο Παρίσι για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους και ο Αρίκα έγινε μία από τις μορφές της αβανγκάρντ σκηνής. Αυτό που σε συγκινεί περισσότερο στα έργα του είναι η δύναμη και η απλότητά τους. Ενας από τους όρους που είχε θέσει στον εαυτό του ήταν να τελειώνει τα έργα μέσα στη διάρκεια μιας ημέρας. Συχνά επέλεγε θέματα που ήταν στο άμεσο οπτικό του πεδίο. Οπως λ.χ. μια ντομάτα ή ένα μάτσο σπαράγγια.

Το 1965, μια έκθεση του Καραβάτζο τον ώθησε να μεταστραφεί στο σχέδιο εκ του φυσικού. Επιστήθιος φίλος του Σάμιουελ Μπέκετ, άνθρωπος σκεπτόμενος, καλλιτέχνης χαρισματικός, ο Αρίκα είναι μια περίπτωση που αξίζει να κοιτάξουμε με τρυφερότητα. Γιατί και τα ίδια τα σχέδια και τα έργα του αυτό εκπέμπουν. Μέχρι 1/9.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή