Το ΚΙΝΑΛ έχασε ή κέρδισε τελικά σε αυτές τις εκλογές; Η σύγκριση σε απόλυτους αριθμούς δείχνει προς τη δεύτερη απάντηση. Το 6,29% του 2015 που μεταφραζόταν σε 341.732 ψήφους έγινε 8,1% και 457.519 ψήφοι στις τελευταίες εκλογές. Σε καθαρούς αριθμούς δηλαδή το Κίνημα Αλλαγής κατάφερε να ανεβάσει το ποσοστό του και να «μείνει ζωντανό» παρά την ακραία πόλωση που ούτως ή άλλως έχουν οι εθνικές εκλογές.
Η άλλη ανάγνωση, όμως, λέει πως οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα. Το 2015 υπήρχε ένας ΣΥΡΙΖΑ που ερχόταν με φόρα στην εξουσία, ενώ στην παρούσα πολιτική συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάνω του όλη τη φθορά και την τοξικότητα από τα 4,5 χρόνια διακυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, το Κίνημα Αλλαγής δεν πήρε μερίδιο από αυτή τη φθορά, η οποία μετακινήθηκε ολόκληρη προς τη Ν.Δ., όπως δείχνουν τα ποιοτικά στοιχεία της κάλπης, όπου το κυβερνών κόμμα πήρε απευθείας μεγάλο μέρος των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ. «Η ενδιάμεση στάση του ΚΙΝΑΛ δεν ικανοποίησε» αναφέρει κομματικό στέλεχος στην «Κ». Πρακτικά αυτό σημαίνει πως η εν γένει στρατηγική –που είχε αρκετά θολά σημεία– «δεν βγήκε» στον απόλυτο βαθμό στην Χαριλάου Τρικούπη και δεν κατάφερε να επαναπατρίσει τις ψήφους που ήθελε από την παλιά του δεξαμενή.
Οι δύο παραπάνω οπτικές δημιουργούν αναπόφευκτα δύο διαφορετικά στρατόπεδα, που ούτως ή άλλως συνυπήρχαν εντός του κόμματος το προηγούμενο διάστημα.
Στο στρατόπεδο της κ. Γεννηματά επιχειρούν μία φυγή προς τα εμπρός, όπως την περιγράφουν αρμόδια χείλη. «Δεν πετάμε στα σύννεφα, έχουμε επίγνωση του τι σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα», σημειώνει χαρακτηριστικά κομματική πηγή, καθώς αναλύει το 31,6% του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την ίδια ώρα υπογραμμίζει πως μέσα από μία συντονισμένη αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία μπορεί το ΚΙΝΑΛ να καταφέρει να κερδίσει κρίσιμες πολιτικές μάχες στον «χώρο» της Κεντροαριστεράς. Με δύο λόγια στη Χαριλάου Τρικούπη αφήνουν πίσω τον ΣΥΡΙΖΑ και ενεργοποιούν τον «κωδικό Νέα Δημοκρατία», δηλαδή την κατά μέτωπο επίθεση στην κυβέρνηση όπως έχει διαφανεί ήδη από τις πρώτες παρεμβάσεις. Θεωρούν, μάλιστα, πως τώρα το έδαφος είναι πιο πρόσφορο με «δεξιά κυβέρνηση» ώστε να επανασυνδεθούν με ένα κοινό της Κεντροαριστεράς που δεν έβλεπε με συμπάθεια τη σκληρή κριτική του ΚΙΝΑΛ στον ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτό είναι το κοινό μας», προσθέτει η ίδια πηγή, φέρνοντας ως επιχείρημα το γεγονός πως το κόμμα δεν υπέστη μεγάλη ζημιά από το τέλος της συνεργασίας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Επιθετικά έχει επιλέξει να κινηθεί η κ. Γεννηματά και στο εσωκομματικό πεδίο. Αρμόδιες πηγές μιλούν για «κρυπτόμενους» –το είπε και η ίδια η πρόεδρος– κατά την προεκλογική περίοδο, φωτογραφίζοντας ευθέως τον Νίκο Ανδρουλάκη. Προσάπτουν δηλαδή στον ευρωβουλευτή πως αφότου εξελέγη στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν συνέδραμε στην προσπάθεια του κόμματος και τώρα ασκεί κριτική με κίνητρο τις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Η μάχη αυτή για την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής δεν θα είναι πάντως εύκολη. Η αντιπολιτευόμενη πλευρά –που δεν είναι μόνο του κ. Ανδρουλάκη– της προσάπτει κάτι χειρότερο από ηγετική ανεπάρκεια: σημειώνει πως αυτό που πραγματικά θέλει η κ. Γεννηματά είναι ένα «μικρό ελεγχόμενο κόμμα», αδιαφορώντας για τις προοπτικές του. Στο ίδιο πλαίσιο κρούουν καμπανάκια κινδύνου πως αν η πρόεδρος δεν αλλάξει τακτική και δεν γίνουν «γενναίες αλλαγές», υπάρχει ο κίνδυνος όταν η νέα κυβέρνηση αρχίσει να δέχεται φθορά, τα στελέχη της Κεντροαριστεράς να κινηθούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του αντίπαλου πόλου.
Δύσκολη εξίσωση
Σε κάθε περίπτωση, η κ. Γεννηματά καλείται το επόμενο διάστημα να λύσει μία ακόμα εξίσωση: αφενός να βρει ρόλο σε ένα πολιτικό σκηνικό έντονου διπολισμού και αφετέρου να κλείσει εσωκομματικά μέτωπα. Και η εξίσωση αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη.