Αθηνά Ζέρβα: Η ψυχή έφερε το χρυσό, όχι η τακτική

Αθηνά Ζέρβα: Η ψυχή έφερε το χρυσό, όχι η τακτική

7' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λίγες μέρες έχουν περάσει μετά την επιστροφή της από την Πολωνία και το τηλέφωνό της δεν σταματά να χτυπά, για συγχαρητήρια. Εκείνη βουρκώνει. «Ευχαριστούμε. Είμαστε πολύ χαρούμενες». Δεν χρησιμοποιεί ενικό. Αυτή η επιτυχία, άλλωστε, που είναι αφορμή για τη συνέντευξη που διαβάζετε, είναι πληθυντικού αριθμού. Ανήκει σε δέκα γυναίκες, κωφές ή βαρήκοες, «άτομα με αναπηρία» επισήμως, αλλά στην πραγματικότητα μια σπουδαία ομάδα και, κυρίως, μια σφιχτή αγκαλιά. Ανήκει και στην προπονήτριά τους, τον ενδέκατο κρίκο, τον πιο δυνατό: την Αθηνά Ζέρβα, που βρίσκεται απέναντί μου. «Και μην ξεχάσετε, παρακαλώ, να αναφέρετε τη βοηθό μου Μάρθα Αργυρίου και τον Δημήτρη Μέξη, καθώς και τη φυσικοθεραπεύτρια Νάνσυ Τσιούλη, οι οποίοι προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους», λέει η συνομιλήτριά μου.

Η Εθνική Κωφών Γυναικών Μπάσκετ έφερε στην Ελλάδα μία ακόμα διάκριση, το Παγκόσμιο Κύπελλο, νικώντας στον τελικό μια υπερδύναμη, τη Λιθουανία. Δεν ήταν εύκολο. Το ξεκίνημα στο τουρνουά ήταν άσχημο: τρεις ήττες. «Δικό μου ήταν το λάθος, προσπαθούσα να γειώσω τα κορίτσια μου. Δεν ανέφερα καθόλου το χρυσό, για να μην αγχώνονται, αλλά φαίνεται πως έτσι τους κατέβασα τον πήχυ», εξηγεί η Αθηνά Ζέρβα. «Αυτή η ομάδα όμως παίζει με την ψυχή, όχι με την τακτική. Φάγαμε τρεις σφαλιάρες, αλλά καταφέραμε να σταθούμε όρθιες. Φτάνοντας στον ημιτελικό, απέναντι στην Τουρκία, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε. Ξέραμε ότι οι Τουρκάλες, ως μονάδες, ήταν καλύτερες αθλήτριες. Εμείς όμως έχουμε ένα ατού: είμαστε ομάδα, λειτουργούμε ως σύνολο, έχουμε δουλέψει σκληρά για να κατακτήσουμε το “μαζί”. Αυτή ήταν η διαφορά που έκρινε το αποτέλεσμα».

Δεύτερη οικογένεια

Τα κορίτσια της, η δεύτερη οικογένειά της. Μου τις «συστήνει» και το πρόσωπό της λάμπει. «Η Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη, η αρχηγός μας, είναι η προσωποποίηση της αφοσίωσης. Η Ανθή Χαϊνά, η πλέι μέικερ, έχει απίστευτη ενέργεια και το χάρισμα να τη μεταδίδει στους γύρω της. Τη Στεφανία Πατέρα τη λέμε “κλειδί”, γιατί είναι πασπαρτού, παίζει σε τέσσερις θέσεις και εξίσου καλά. Η Στάλα Κοτσιρέα, η βετεράνος μας, μητέρα δύο παιδιών, επί δύο δεκαετίες είναι το “βαρόμετρο” της ομάδας. Η Αλεξία Σπίνου είναι μητέρα τρίχρονων διδύμων κοριτσιών και φοιτήτρια της Ιατρικής – καταλαβαίνετε τι υπερβάσεις πρέπει καθημερινά να κάνει. H Λία Σαρακατσάνη, μητέρα μια κόρης ενός έτους, έχει απίστευτη αίσθηση της ευθύνης, ξέρει ποιο είναι το σωστό και παλεύει πάντα γι’ αυτό. Η Λαμπρινή Αγαγιώτου είναι αθόρυβη, αμίλητη, ήρεμη δύναμη, με αδυναμία στα παγωτά. Η Δήμητρα Μελίνη, η δικηγορίνα μας, που κάνει το μεταπτυχιακό της, είναι ένα φωτεινό πλάσμα, πάντα με το χαμόγελο και με προθυμία να βοηθήσει όλες μας, όποτε τη χρειαστούμε. Την Ιωάννα Βουδούρη την αποκαλούμε “βράχο”: λίγα λόγια, πολλή δύναμη. Η Χρύσα Βεράνη είναι ένα γελαστό κορίτσι που ανυπομονεί να μαζευτούμε για προπονήσεις και παιχνίδια. Με φωνάζει “μαμά”, μέσα κι έξω από το γήπεδο».

Δεν ήταν πάντα ιδανικά τα πράγματα. Υπερβάσεις και ανατροπές θα βρει κανείς πολλές στην πορεία τους. «Το 2011, όταν ανέλαβα τη θέση της προπονήτριας, ομάδα ουσιαστικά δεν υπήρχε. Οι παίκτριες ήταν απογοητευμένες, οι μισές σκέφτονταν να τα παρατήσουν, οι σχέσεις τους δεν ήταν οι καλύτερες – για λόγους αθλητικούς, μη φανταστείτε κάτι άλλο. Επρεπε όχι μόνο να τους μάθω μπάσκετ από την αρχή, αλλά και να μαζέψω τα κομμάτια, να τα συνθέσω σε ενιαίο σύνολο. Ζόρικο εγχείρημα. Κάποιες άκουγαν, έστω και με δυσκολία, καθότι βαρήκοες άλλες δεν άκουγαν αλλά μιλούσαν υπήρχαν και εκείνες που ούτε άκουγαν ούτε μιλούσαν. Πώς να συνεννοηθώ; Αναγκάστηκα να αλλάξω όλη τη μεθοδολογία μου. Κάθε άσκηση έπρεπε όχι απλώς να την περιγράφω, αλλά να την κάνω η ίδια για να τη δουν και έτσι να τη μάθουν. Δεν τις πίεσα όμως. Καταλάβαινα ότι χρειάζονταν χρόνο για να μου “ανοιχτούν”. Εδωσα μεγάλη σημασία στο βλέμμα και στη γλώσσα του σώματος. Με έβλεπαν να χτυπιέμαι και να φωνάζω τόσο, που πετάγονταν οι φλέβες στον λαιμό μου».

Το χαμένο καλάθι

Επιπλέον, η Αθηνά Ζέρβα, ξεκίνησε μαθήματα Νοηματικής. Η προσπάθειά της εκτιμήθηκε από τις παίκτριες. Η σχέση τους χτίστηκε πάνω σε γερή βάση: της εμπιστοσύνης, του σεβασμού και, σταδιακά, της αγάπης. Την πρώτη χρονιά, με μόλις δεκαεπτά προπονήσεις, έφυγαν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παλέρμο. Εκεί, για ένα λέι απ που χάθηκε στην παράταση δεν πέρασαν στον τελικό. «Ευτυχώς!», λέει η προπονήτριά τους. «Ηταν ανέτοιμες. Αν είχε μπει εκείνο το καλάθι, δεν ξέρω αν θα είχαμε την ίδια εξέλιξη. Αν φτάσεις στην κορυφή πολύ νωρίς –αν σε πετάξουν με αλεξίπτωτο και δεν σκαρφαλώσεις, αν δεν ματώσεις δηλαδή τα χέρια και τα πόδια σου– δεν το εκτιμάς, δεν αγωνίζεσαι. Το 2011 μπορεί να μη διακριθήκαμε, αλλά αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση. Τότε γεννήθηκε το όραμά μας: να γίνουμε μια ομάδα που θα παίζει σύγχρονο, καλό μπάσκετ, όχι “αναπηρικό”…».

Οι διακρίσεις ήρθαν στην ώρα τους: χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό το 2012 τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς το 2013 επίσης τέταρτες στο Παγκόσμιο το 2015 χρυσό στο Πρωτάθλημα Ευρώπης το 2016 στη Θεσσαλονίκη, όπως και στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών στη Σαμψούντα της Τουρκίας το 2017. «Ολα αυτά τα χρόνια, δεν σταμάτησαν να προσπαθούν σκληρά και να μαθαίνουν – βάζοντας το κοινό καλό πάνω από την προσωπική τους προβολή. Οι παίκτριες που υπερτερούσαν σε ταλέντο και ικανότητες έπαιρναν από το χέρι τις λιγότερο δυνατές, για να τις τραβήξουν μπροστά, μαζί τους. Καμιά δεν έμεινε πίσω, μαζί προχωρούσαν».

Αυτή η ομάδα είναι μια Σταχτοπούτα του παγκόσμιου αθλητισμού

«Εχω πάρει σπουδαία μαθήματα από αυτά τα κορίτσια», τονίζει η Αθηνά Ζέρβα. «Μου έμαθαν ότι δεν χρειαζόμαστε πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι. Οτι η ζωή μάς επιφυλάσσει ζόρια αλλά και χαρές που πρέπει να τις απολαμβάνουμε μέχρι το μεδούλι. Το γεγονός ότι είναι κωφές σε τίποτα δεν τις έχει εμποδίσει να ζουν την καθημερινότητά τους με τους συντρόφους τους (ακούοντες, οι πιο πολλοί), να εργάζονται, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Μου έμαθαν και ότι κανένα πρόβλημα ή αναπηρία δεν μπορεί να σου στερήσει τη δίψα να τιμήσεις τα εθνικά σου χρώματα. Κι όλα αυτά, παρά το μπούλινγκ που υπέστησαν ως παιδιά. Εχουν πληρώσει τη διαφορετικότητά τους. Κακά τα ψέματα, δεν είναι δομημένη η κοινωνία μας ώστε να αποδέχεται και να παρέχει ευκολίες στους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες…».

Πίσω από την ισορροπία την οποία, παρά τα εμπόδια, έχουν κατακτήσει οι παίκτριες της Εθνικής Κωφών Γυναικών Μπάσκετ βρίσκονται οι οικογένειές τους. «Είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας η οικογένεια για τα άτομα με αναπηρία. Εχει τον ρόλο τού κυματοθραύστη: πρέπει να είναι στο πλευρό τους και να τα προστατεύει, χωρίς να δημιουργεί ασφυκτικό κλοιό αλλά ενθαρρύνοντάς τα να ανοίξουν τα φτερά τους και να κάνουν τις επιλογές τους», επισημαίνει η προπονήτρια της ομάδας.

Αθηνά Ζέρβα: Η ψυχή έφερε το χρυσό, όχι η τακτική-1

«Και όλα αυτά, παρά το μπούλινγκ που υπέστησαν ως παιδιά. Εχουν πληρώσει τη διαφορετικότητά τους. Κακά τα ψέματα, δεν είναι δομημένη η κοινωνία μας ώστε να αποδέχεται και να παρέχει ευκολίες στους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες», λέει η Αθηνά Ζέρβα.

Η κουβέντα έρχεται στις δύσκολες συνθήκες που η ίδια και οι παίκτριες έχουν αντιμετωπίσει ώς τώρα. «Ανέλαβα την ομάδα στην αρχή της κρίσης. Κονδύλια δεν προβλέπονταν, ο προϋπολογισμός της Ομοσπονδίας Αθλητισμού Κωφών είχε ψαλιδιστεί. Με χίλια ζόρια βρίσκαμε γήπεδα για προπονήσεις – κάποιοι δήμοι μάς τα παραχωρούσαν, μαζί με ξενώνες. Αλλοι φρόντιζαν για τη διατροφή μας. Ας είμαστε ρεαλιστές: κανείς αθλητής δεν μπορεί να έχει στήριξη από την πολιτεία όταν η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Οταν ο Λευτέρης Πετρούνιας λέει πως αν δεν είχε χορηγούς θα έκανε προπόνηση χωρίς θέρμανση, τι απαίτηση να έχουμε εμείς; Τι είμαστε εμείς μπροστά στον Πετρούνια; Αρκετές φορές χρειάστηκε να βάλουμε χρήματα από την τσέπη μας, όπως το 2015, για να πάμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ταϊβάν. Κάτι αντίστοιχο έγινε και για τους Ολυμπιακούς της Τουρκίας, πρόπερσι. Αλλά ήμασταν αποφασισμένες: θα φτάναμε στη Σαμψούντα και κολυμπώντας αν χρειαζόταν.

Αυτή η ομάδα είναι μια Σταχτοπούτα του παγκόσμιου αθλητισμού. Θέλουμε να φέρνουμε διακρίσεις στην Ελλάδα. Οι περισσότερες παίκτριες δεν μπορούν να ακούσουν τον Εθνικό Υμνο, αλλά κλαίνε όταν βλέπουν τη σημαία μας να υψώνεται πάνω από τις άλλες».

Λάθος κίνητρα

Μέχρι τα έξι της χρόνια έζησε στον Τύρναβο. Ο πατέρας της ήταν διευθυντής στο εκεί ταχυδρομείο και η μητέρα της δασκάλα. «Το μόνο που με ένοιαζε ως παιδί ήταν να έχω μια μπάλα στα πόδια μου. Λάτρευα το ποδόσφαιρο. Στη Β΄ Δημοτικού μετακομίσαμε στη Λάρισα και άρχισα το μπάσκετ. Επαιξα στην Ολύμπια, την πρώτη ομάδα που φτιάχτηκε στην πόλη, σε μια εποχή που αυτό ήταν αδιανόητο για μια γυναίκα. “Πηγαίνετε να πλύνετε κανένα πιάτο”, μας φώναζαν οι άνδρες. Λίγα χρόνια μετά έφυγα για τη Θεσσαλονίκη, για σπουδές. Εκεί έπαιξα στον Ηρακλή. Εζησα από κοντά τη χρυσή εποχή του ΠΑΟΚ και του Αρη. Τρυπώναμε στο Παλέ ντε Σπορ για να δούμε τον Νίκο Γκάλη να κάνει προπόνηση». Πώς βλέπει το σημερινό επαγγελματικό μπάσκετ; «Τα περισσότερα νέα παιδιά δεν είναι διατεθειμένα να κάνουν βήματα. Ονειρεύονται άλματα, βιάζονται. Κίνητρό τους είναι τα χρήματα και το σταριλίκι…».

Η συνάντηση

Γευματίσαμε στο εστιατόριο «Λάμπρος», στη Βουλιαγμένη, πάνω στο κύμα. Σαν σε διακοπές! Πήραμε μια πλούσια και δροσερή σαλάτα με πράσινα λαχανικά, ντομάτες, αγγουράκι και κρίταμο, γαρίδες σαγανάκι, τηγανητά καλαμαράκια και χταπόδι στα κάρβουνα. Τα μοιραστήκαμε όλα. Η Αθηνά Ζέρβα ήπιε μια μπίρα κι εγώ ανθρακούχο νερό. Πληρώσαμε 58 ευρώ.

Οι σταθμοί της

1989

Αποφοιτά από το τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1998

Παντρεύεται τον Πέτρο Δεσύπρη.

1999

Γεννιέται η κόρη της Αννα. Το 2003 έρχεται στη ζωή ο γιος της Γιάννης.

2005

Διορίζεται καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

2011

Ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο αθλητικό μάνατζμεντ και μάρκετινγκ και αναλαμβάνει την Εθνική.

2012

Η ομάδα κατακτά το πρώτο της μετάλλιο: χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Ικόνιο της Τουρκίας.

2016

Πρώτο χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό, στη Θεσσαλονίκη.

2017

Πρωτιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών στην Σαμψούντα της Τουρκίας.

2019

Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στο Λούμπλιν της Πολωνίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή