Περί κανονικότητας στην… Ελλάδα

Περί κανονικότητας στην… Ελλάδα

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολλές οι αναφορές τους τελευταίους μήνες στην «κανονικότητα» και στην ανάγκη να επιστρέψει η χώρα σε αυτήν. Ο θόρυβος συνεχίζεται και μετά τις εκλογές, καθώς στα πράγματα τώρα είναι μια κυβέρνηση που η πλειοψηφία των πολιτών τη θεωρεί στοιχειωδώς λογική, και γι’ αυτό την έφερε στην εξουσία, εξουθενωμένη προφανώς από την ανικανότητα, τον παραλογισμό και τη ρητορική βαναυσότητα της περασμένης τετραετίας. Τώρα όμως αυτός ο θόρυβος συνδυάζεται με μια συζήτηση περί της σημασίας της κανονικότητας για τους Ελληνες. Τα άρθρα του Τ. Γιαννίτση, του Ευ. Χατζηβασιλείου στην «Καθημερινή» και του Ν. Δήμου στο «Βήμα» την περασμένη Κυριακή είναι ενδεικτικά.

Αγνωστο πώς εννοεί και αντιλαμβάνεται ο καθένας την κανονικότητα και την επιστροφή σε αυτήν, αλλά, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν και δεν έγινε κανονική χώρα στα 200 χρόνια της σύγχρονης ζωής της. Επομένως δεν υπάρχει θέμα επιστροφής σε … κανονικότητα, δηλαδή σε μια κατάσταση που δεν υπήρξε ποτέ στη θαυμάσια και ταυτόχρονα θαυματουργή χώρα μας. Οπου η κανονικότητα να διαμορφώνεται από ένα κράτος που λειτουργεί στοιχειωδώς και εξυπηρετεί τον πολίτη ανταποδίδοντας τους φόρους με υπηρεσίες που διευκολύνουν την καθημερινότητά του, ενώ παράλληλα υπάρχει σεβασμός στους νόμους, στους άλλους και στο περιβάλλον από την πλευρά των πολιτών.

Οπότε ερχόμαστε στο ερώτημα αν οι Ελληνες επιθυμούν την κανονικότητα και θέλουν να ζουν σε μια κανονική χαώρα. Πραγματικά και όχι επειδή το λένε ως «πολιτικά ορθό», στην πράξη και όχι στα λόγια. Οποιος βιαστεί να πει το «ναι» ας συγκρατηθεί, γιατί η Ιστορία έως τώρα δεν τον δικαιώνει, το αντίθετο. Ενα πολύ μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών δεν θέλει, ή ακόμη περισσότερο, αποστρέφεται την κανονικότητα και το αποδεικνύει συνεχώς. Μια ματιά σε πολλούς και διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής είναι αρκετή και δυστυχώς αυτοί είναι που δίνουν τον τόνο και διαμορφώνουν το κλίμα.

Εκείνοι πάντως που αντιλαμβάνονται την κανονικότητα με την έννοια που περιγράφηκε πιο πάνω δεν πρέπει να έχουν καμία αμφιβολία ότι η επίτευξή της περνάει μέσα από την κρατική μηχανή, όχι μόνο της κεντρικής διοίκησης, αλλά και της αυτοδιοίκησης. Οποιος δεν έχει γνωρίσει από μέσα το Δημόσιο, όποιος δεν έχει ασκήσει διοίκηση σε κάποιο τομέα ή κάποια υπηρεσία του, δεν μπορεί να εκτιμήσει πόσο κυβερνήσιμη (ή μη κυβερνήσιμη) χώρα είναι η Ελλάδα. Πρόκειται για ένα μηχανισμό με δική του νοημοσύνη, που ζει πολλές δεκαετίες πίσω, που λειτουργεί αντανακλαστικά σαν τροχοπέδη και, όπως ανακάλυψαν οι Ευρωπαίοι με αφορμή την κρίση, είναι επιπέδου υποσαχάριας Αφρικής. Παράτησαν και αυτοί όμως πολύ γρήγορα την προσπάθειά τους να τον μεταρρυθμίσουν και τελικά αποδέχθηκαν πλήρως την αντιμεταρρυθμιστική πολιτική του Αλ. Τσίπρα.

Με λίγα λόγια, κάθε σκέψη και κουβέντα περί κανονικότητας στην Ελλάδα πρέπει να ξεκινάει κατ’ αρχήν από το Δημόσιο και να λαμβάνει υπ’ όψιν τη βούληση των Ελλήνων. Για να έχει στοιχεία ρεαλισμού… 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή