Η ολλανδική κυβέρνηση πραγματοποιεί εκστρατεία υπέρ του πρώην υπουργού Οικονομικών της χώρας, Γέρουν Ντάισελμπλουμ, προκειμένου να γίνει ο νέος διευθυντής του ΔΝΤ, αναφέρει σε δημοσίευμά του το Bloomberg.
Ο διορισμός του στη συγκεκριμένη θέση θα έθετε έναν «βετεράνο» της κρίσης στην ευρωζώνη στην κορυφή του ΔΝΤ σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία είναι στην ασθενέστερη κατάσταση της τελευταίας δεκαετίας ενώ απειλείται όλο και περισσότερο από τις διεθνείς εμπορικές εντάσεις.
Το όνομα του Ντάισελμπλουμ είναι ένα από τα λίγα ονόματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ως υποψήφιοι αντικαταστάτες της κ. Λαγκάρντ, όπως και αυτό του διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας Μάρκ Κάρνει, ενώ παράλληλα, αρκετοί πιθανοί υποψήφιοι είναι… στα τηλέφωνα με βασικούς υπουργούς Οικονομικών προκειμένου να ενισχύσουν την υποψηφιότητά τους, σύμφωνα με ανώτερο αξιωματούχο της Ε.Ε, που επικαλείται το Bloomberg.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ θα παραιτηθεί στις 12 Σεπτεμβρίου για να γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη θέση του Μάριο Ντράγκι ο οποίος θα αποχωρήσει στις 31 Οκτωβρίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τελευταίοι 11 διευθυντές του ΔΝΤ προέρχονταν από την Ευρώπη.
Ο 53χρονος Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διατέλεσε υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας από το 2012 έως το 2017, φαίνεται πως έχει ένα προβάδισμα αφού το 2013 εξελέγη πρόεδρος του Eurogroup.
Από τη θέση αυτή, ηγήθηκε των προσπαθειών για την πλοήγηση της ευρωζώνης στην κρίση χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εντυπωσιακών συμφωνιών διάσωσης για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Το 2015, διεξήγαγε δοκιμαστικές διαπραγματεύσεις με την Αθήνα, η οποία περιελάμβανε το ΔΝΤ, που σχεδόν είδε τη χώρα να εγκαταλείπει τη ζώνη του ευρώ. Έχει επίσης επιβλέψει τις δύσκολες συνομιλίες για τη δημιουργία τραπεζικής ένωσης της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων κοινών πλαισίων εποπτείας και επίλυσης για τις μεγαλύτερες τράπεζες.
Ωστόσο η θητεία του στο Eurogroup δεν ήταν πάντα ομαλή, ειδικά στις πρώτες μέρες του, όταν η απόφαση για επιβολή εισφορών στους Κύπριους καταθέτες, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλισμένων, επικρίθηκε έντονα – και τελικά άλλαξε.
Ακόμα, αντιμετώπισε την κριτική του Ευρωπαϊκού νότου όταν σχολίασε ότι η κρίση της ευρωζώνης συνδέεται με τις δαπάνες της Νότιας Ευρώπης για «γυναίκες και ποτά».
Όμως, κατά τα χρόνια, ο χειρισμός του για τις μεταγενέστερες κρίσεις στη ζώνη του ευρώ και η ικανότητά του να επιτύχει ευαίσθητους συμβιβασμούς, του έδινε τον σεβασμό των συναδέλφων του υπουργών οικονομικών και κορυφαίων αξιωματούχων άλλων βασικών ιδρυμάτων όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πολλοί από τους συναδέλφους του, τον θεωρούσαν έναν δίκαιο και εξειδικευμένο συντονιστή με μια ικανότητα για γεφύρωση συχνά πολύ αποκλίνουσες θέσεις.