Ενα εικοσιτετράωρο με τον συγγραφέα Αγη Πετάλα

Ενα εικοσιτετράωρο με τον συγγραφέα Αγη Πετάλα

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

06.10

Ξυπνώ συνήθως ύστερα από ένα προειδοποιητικό μήνυμα που μου στέλνει κάποιος μυς του ποδιού μου. Αν δεν ξυπνήσω, λέει το απειλητικό μήνυμα, είναι πολύ πιθανό να πάθω κράμπα. Παράδοξο ξυπνητήρι. Επειτα βρυχάται η καφετιέρα. Κατόπιν, (πιθανός) θραυσματικός ήχος από ποτήρι που σπάει (είμαι εξαιρετικά άτσαλος όταν ξυπνώ, τα αντικείμενα γλιστρούν από τα χέρια μου). Η αφύπνισή μου μοιάζει με χοντροκομμένη κωμωδία αναμεμειγμένη με σκηνές παιδικού παραμυθιού. Τα αντικείμενα με εκδικούνται, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια μπαλαφάρα, ενώ παράλληλα μιλούν και βγάζουν ζωώδεις ήχους, όπως συμβαίνει στα παιδικά βιβλία με τα κάθε λογής έμψυχα έπιπλα, τους ομιλούντες τενεκέδες και τα θλιμμένα στρατιωτάκια τους.

07.25

Εχω καταναλώσει ήδη μια σεβαστή ποσότητα καφέ, συνοδεία αρκετών τσιγάρων. Η ανθυγιεινή αυτή συνήθεια συμπληρώνεται από μια ακόμη πιο ανθυγιεινή περιήγηση στις ενημερωτικές ιστοσελίδες: Δουλειά, δουλειά, δουλειά, το σύνθημα της κυβέρνησης / Ξεχασμένη παραμάνα στο φόρεμα της Δούκισσας του Σάσεξ (φωτό-βίντεο) / χαλάζι και τρελός καιρός από αύριο / φορολογήστε μας περισσότερο, ζητούν είκοσι μεγιστάνες του πλούτου / τονώστε γλουτούς σε τρία λεπτά / εταιρική ευθύνη: το νέο hot thing των επιχειρήσεων / διακόσιοι σαράντα πέντε νεκροί στη Μέση Ανατολή.

08.15

Η γυναίκα και η κόρη μου με φιλούν και πηγαίνουν στο σχολείο. Κατευθύνομαι προς τον σταθμό του ηλεκτρικού, με τα ακουστικά στ’ αυτιά. Εχω μια λίστα με τραγούδια αποθηκευμένα χύδην στο κινητό. Ακούω συνεχώς τo προσωπικό μου hitlist, που περιλαμβάνει άσματα τελείως ετερόκλητα όπως το «Tornado of Souls» των Megadeth, το «A change is gonna come» του Σαμ Κουκ, το «Mary Had A little Lamb» του Στίβι Ρέι Βον, το «Going to Brazil» των Motorhead και το «Skyscraper, I love you» των Underworld. Στο βαγόνι, μια παράξενη συνομιλία. Δύο τοξικομανείς συζητούν. Ο ένας: «Το δημόσιο χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται». Ο άλλος: «Η Ευρώπη χτυπάει καμπανάκια». Ο ένας: «Ετσι». Ο άλλος (με το κεφάλι του να μετεωρίζεται σε κάθε σκάλωμα του τρένου στις ράγες και με φωνή ράθυμη, σα μασημένος ηλεκτρονικός ήχος από μπαταρία που σώνεται): «Να σου πω, ρε φίλε, ποιο είναι το πρόβλημα;». Ο ένας: «Ποιο;». Ο άλλος: «Δεν παράγουμε, ρε φίλε, δεν παράγουμε σε αυτή τη χώρα, αυτό είναι το πρόβλημα». Μπορεί να υπήρξε κάποτε στέλεχος πολυεθνικής (πράγμα που ίσως εξηγεί τη μετέπειτα έκπτωσή του σε τοξικομανή με τάσεις παραγωγικο-μανίας). Προτιμώ να φιλοσοφήσω: εξαιρετικό μάθημα για το τι εστί Ιδεολογία, σε ένα βαγόνι τρένου.

10.00

Αποβίβαση από το μετρό. Η Αθήνα μού προσφέρει ένα παυσίλυπο δώρο κάθε πρωί, αποσπώντας με πρόσκαιρα από το υπερβολικό άγχος της ημέρας. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια έκρηξη διαθεσιμότητας παλιών βιβλίων από ό,τι τα τελευταία χρόνια. Τα βρίσκεις παντού, σε άφθονα παλαιοβιβλιοπωλεία και σχεδόν στα περισσότερα περίπτερα. Επίγειος παράδεισος για έναν μονομανή φτωχοσυλλέκτη: μπορείς να βρεις, για παράδειγμα, με ένα μόνο ευρώ, υπερσπάνια χάρτινα τεκμήρια με παράξενους τίτλους όπως η συλλογή διηγημάτων «Σταλινική γενιά 2: ο ατρόμητος Μπατίρ Σαλαβάτ – ο πιστός φρουρός της πατρίδας Ιβάν Μπογκατίρ», των συγγραφέων Α. Ερικέεφ-Μ. Τεβέλιεφ, έκδοση Ελεύθερη Ελλάδα, 1948, τυπωμένη στο Μπούλκες, προς λογοτεχνική τέρψη των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αν μου τύχει και βρω ένα τέτοιο κομμάτι στα βιβλιοπάζαρα καθ’ οδόν προς το γραφείο, μπαίνω από την πόρτα με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.

10.30-19.30

Εχοντας μπει, κάποιες φορές, από την είσοδο με θριαμβευτικό χαμόγελο, το χαμόγελο με εγκαταλείπει όταν ανοίγω τον υπολογιστή, τσεκάρω τα e-mails μου ή κοιτώ το χαρτί με τις εκκρεμότητες της ημέρας. Εργάζομαι σε δικηγορικό γραφείο, ασχολούμενος κυρίως με νομικά ζητήματα εταιρειών τεχνολογίας. Δουλεύω εντατικά, παράγω όσο περισσότερο μπορώ. Προσπαθώ να αποφύγω την παρανοϊκή υποψία ότι παράγω, όπως παράγουμε όλοι μας, πειθόμενος τοις ρήμασι ενός σκιώδους τοξικομανούς που μας ντοπάρει με μπόλικα σκονάκια κάλπικης ορθολογικότητας.

21.00

Επιστροφή στο σπίτι. Καταπτοημένος από κούραση. Φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι και παιχνίδι με την κόρη μου. Μου ζητεί να επινοήσω μια ιστορία και να της την αφηγηθώ πριν κοιμηθεί: η μόνη λογοτεχνική δραστηριότητα της ημέρας.

23.00

Με έχει πάρει ο ύπνος. Και με έχει σηκώσει. Θα ήθελα να με έχει σηκώσει ο ύπνος στους αιθέρες, μα, αυτό που συνήθως συμβαίνει, είναι πως με έχει σηκώσει ένας εφιάλτης από τον καναπέ στον οποίο αποκοιμήθηκα.

Το τελευταίο βιβλίο του Αγη Πετάλα «Εις την ψυχήν ελπίδα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή