Μέσα στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, στο Ηράκλειο, τα έργα του Νίκου Μόσχου συνθέτουν ένα εικαστικό σύμπαν με έντονη εσωτερική κινητικότητα. Η ζωγραφική του έχει εντάσεις, σπασμούς και ανατροπές σε έναν κόσμο απρόβλεπτο και ρευστό, με έναν τρόπο, θα έλεγε κανείς, ιδρυτικό της γένεσής της. Σε αυτό το υποβλητικό περιβάλλον, που παραπέμπει στο ενετικό παρελθόν της γενέτειρας του δημιουργού, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει εξελικτικά στάδια της εικαστικής γραφής του Νίκου Μόσχου, από το 2012 έως σήμερα, μια πορεία διαρκούς αναζήτησης μέσα σε ένα ορισμένο, αναγνωρίσιμο ύφος. Υφος που ο Νίκος Μόσχος από πολύ νωρίς οριοθέτησε και έκτοτε καλλιεργεί εξελισσόμενος.
Τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο «Οριακά ανθρώπινος» ήταν ένα πολιτιστικό γεγονός με διοργάνωση και υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης και διάρκεια έως τέλος Αυγούστου. Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, με εκσυγχρονισμένη υποδομή για μεγάλα και σημαντικά γεγονότα, εντάσσεται πλέον πιο δυναμικά στη ζωή του Ηρακλείου.
Ο Νίκος Μόσχος επιχειρεί μια κατά κάποιον τρόπο επιστροφή στη γενέθλια πόλη του, όπου έχει τις πρώτες καταβολές (πατέρας του είναι ο σημαντικός δημιουργός, αγιογράφος Τάκης Μόσχος). Και αυτή η επιστροφή, με τη σκευή μιας κατακτημένης ωριμότητας και μιας εντεινόμενης τόλμης, περιβάλλεται και ορίζεται από τη συνθήκη μιας νέας αφετηρίας. Τα νέα έργα του Νίκου Μόσχου, τα οποία παρουσιάζονται μαζί με παλαιότερα (από την εποχή της ατομικής του στην Xippas Gallery και μετά), έχουν όλα τα γνώριμα εξπρεσιονιστικά στοιχεία, την απουσία κενού, τις μεγάλες μορφές, την αφηγηματικότητα και τον θρυμματισμό και τη συγκατοίκηση των επάλληλων ιστοριών, αλλά όλα αυτά δείχνουν πλέον περισσότερο ώριμα με χωνεμένο το γενετικό υλικό τους σε μια κυτταρική μνήμη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Νίκος Μόσχος είναι μεγάλος τεχνίτης και ότι η σχεδιαστική δεινότητά του είναι υψηλού επιπέδου. Θα μπορούσε να είναι ένας πολύ εμπορικός παραστατικός ζωγράφος, αλλά ο ίδιος, από νεαρή ηλικία, είτε από φιλοδοξία είτε από ιδιοσυγκρασία, επέλεξε έναν δύσκολο δρόμο προσωπικής διαφοροποίησης.
Η ζωγραφική του έχει σαν μόνιμη επωδό μια φιλοσοφική παράμετρο ματαιότητας και σαρκασμού μαζί με έναν διονυσιασμό, όπως θα τον καταλάβαινε ο Κιούμπρικ και όχι ο Φελίνι. Το εικαστικό ιδίωμα του Μόσχου εκχωρεί όποιο εθνικό ή τοπικιστικό στοιχείο υπέρ μιας διεθνούς α-τοπικότητας, με έναν τρόπο όμως συμπαγή και προσωπικό, καθώς στη ζωγραφική του (που μπορεί άνετα να συνομιλεί με διεθνές κοινό) εντοπίζονται οι πυρήνες των καταβολών του: πιθανώς η αγιογραφική παράδοση από τον πατέρα του και η έκθεσή του στους Μεγάλους Δασκάλους της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Ολα αυτά ο Νίκος Μόσχος τα μεταβολίζει σε ένα χρωματικό και στυλιστικό ιδίωμα, σε πλήρη ανάπτυξη αυτή την περίοδο στο Ηράκλειο.
Κυκλοφορεί εξαιρετικά τυπωμένος κατάλογος από τη Macart – Μ. Βαρουξής, σχεδιασμένος από τον Μιχάλη Μόσχο. Υψηλού επιπέδου το κείμενο του Χριστόφορου Μαρίνου.