Ο Τραμπ στέλνει… εξορία την «ομάδα των τεσσάρων»

Ο Τραμπ στέλνει… εξορία την «ομάδα των τεσσάρων»

4' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Δεν σοκάρομαι εύκολα», επισήμανε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Yale και συγγραφέας του βιβλίου «Πώς λειτουργεί ο φασισμός» Τζέισον Στάνλεϊ, «αλλά αυτό είναι μια έκτακτη κατάσταση, είναι το πρόσωπο του τέρατος». Σε μια αρένα που παλλόταν από ενθουσιασμό, ο Ντόναλντ Τραμπ προσέφερε ως λεία την Ιλχάν Ομάρ, μια γυναίκα που έφθασε στις ΗΠΑ ως πρόσφυγας από τη Σομαλία σε ηλικία 12 ετών και σήμερα είναι βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος. «Στείλ’ την πίσω! Στείλ’ την πίσω!» κραύγασαν οι υποστηρικτές του Αμερικανού προέδρου στο αποκορύφωμα της σφοδρής επίθεσης εναντίον της Ομάρ. Ενα πλήθος που ακολουθεί τυφλά τον ηγέτη, μισεί όποιον εκείνος υποδεικνύει και μετατρέπει ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων σε αποδιοπομπαίους τράγους, θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές.

Η ομιλία στο Γκρίνβιλ της Βόρειας Καρολίνας ανέδειξε την προεκλογική στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ για τις προεδρικές του 2020: δηλητήριο διχασμού σε ακόμη ισχυρότερες δόσεις, απροκάλυπτη καλλιέργεια ρατσιστικών ενστίκτων κατά παράβαση του αμερικανικού συντάγματος, που φυσικά δεν προβλέπει απέλαση Αμερικανίδας βουλευτού στη Σομαλία επειδή οι απόψεις της δεν αρέσουν στον πρόεδρο. Ο Τραμπ εστίασε στην Ομάρ (γυναίκα, μουσουλμάνα με μαντίλα, μαύρη, επικρίτρια του Ισραήλ, αριστερή) ίσως επειδή τη θεωρεί τον πιο αδύναμο κρίκο από την «ομάδα των τεσσάρων».

Δριμεία κριτική

Με προεξάρχουσα τη γεννημένη στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, από γονείς Πορτορικανούς, Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, τέσσερις νεοεκλεγείσες βουλευτές των Δημοκρατικών ασκούν δριμύτατη κριτική στον Λευκό Οίκο, μετατρέποντας τις διαδικασίες κοινοβουλευτικού ελέγχου σε πραγματικές ανακρίσεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Την περασμένη Κυριακή, λίγο πριν ξεκινήσει μια παρτίδα γκολφ, ο Τραμπ επιτέθηκε μέσω Τwitter και στις τέσσερις, ζητώντας τους να «γυρίσουν στις χώρες τους». Η Ρασίντα Τλάιμπ, παλαιστινιακής καταγωγής βουλευτής από το Ντιτρόιτ γεννήθηκε στις ΗΠΑ και φυσικά βρίσκεται στη χώρα πολύ περισσότερο χρονικό διάστημα από τη Σλοβένα μετανάστρια Πρώτη Κυρία, Μελάνια Κνάους, ενώ η τέταρτη της ομάδας, η μαύρη βουλευτής Αγιάνα Πρέσλι, από τη Μασαχουσέτη, έχει πολύ βαθύτερες αμερικανικές ρίζες από τον ίδιο τον πρόεδρο, ο παππούς του οποίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βαυαρία. Είναι προφανές ότι, κατά τον Τραμπ, ένας λευκός που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο JFK χθες είναι πιο Αμερικανός από έναν μαύρο του οποίου η οικογένεια ζει στη χώρα τρεις αιώνες και ότι ένας άνθρωπος με σκούρο δέρμα, όπως π.χ. ο Μπαράκ Ομπάμα, δεν νομιμοποιείται όχι να εκλεγεί πρόεδρος αλλά ούτε καν να εμπλέκεται στην πολιτική των ΗΠΑ.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το αμερικανικό κατεστημένο έχει πολύ σημαντικό κίνητρο ώστε να ενισχύσει και να προωθήσει τον ρατσιστικό παροξυσμό. Οσο αποφασιστικότερα εισβάλλουν στην κεντρική πολιτική σκηνή αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη, τόσο πιο κρίσιμο για την αμερικανική ελίτ είναι να διασφαλίζει ότι το μέτωπο των χαμηλότερων στρωμάτων θα μείνει διασπασμένο. Οι τέσσερις γυναίκες βουλευτές ζητούν αύξηση του κατώτατου μισθού, δημόσιο σύστημα υγείας, κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, «πράσινο new deal», φρένο στην ασυδοσία της Wall Street και τερματισμό των αέναων αμερικανικών πολέμων. Η Τλάιμπ εκπροσωπεί την τρίτη φτωχότερη εκλογική περιφέρεια των ΗΠΑ, η Οκάσιο-Κορτές εργαζόταν ως μπαργούμαν για να επιβιώσει στο πανεπιστήμιο ενώ όλη η «ομάδα» ακολουθεί το παράδειγμα του Μπέρνι Σάντερς και δεν δέχεται δωρεές από εταιρικά συμφέροντα.

Αν τα παραμελημένα στρώματα λευκών κατοίκων της αμερικανικής υπαίθρου συντάσσονταν με αιτήματα που είναι αντικειμενικά προς το δικό τους συμφέρον, οι πολιτικές ισορροπίες θα άλλαζαν άρδην, διαμορφώνοντας νέο τοπίο στην αμερικανική πολιτική. Μπροστά στον «κίνδυνο» αυτό, ο Τραμπ συνεχίζει να εκπροσωπεί την καλύτερη ελπίδα του κατεστημένου και να χρηματοδοτείται αδρά για να επανεκλεγεί το 2020. Το αν βαθαίνει η εκτροπή από τις θεμελιώδεις αξίες του δημοκρατικού πολιτισμού είναι επιφανειακά ενοχλητικό, αλλά κατ’ ουσίαν αδιάφορο.

Παράλληλα, η σύγκρουση του Τραμπ με την «ομάδα των τεσσάρων» φέρνει σε δύσκολη θέση την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Τραμπ «κάρφωσε» την πρόεδρο της Γερουσίας Νάνσι Πελόσι, υποστηρίζοντας ότι και εκείνη θα χαιρόταν να στείλει τις τέσσερις μακριά από τη χώρα, αλλά η Πελόσι προσέφερε την αμέριστη υποστήριξή της στις εσωκομματικές αντιπάλους της. Με πρωτοβουλία της Πελόσι, για πρώτη φορά ύστερα από 100 χρόνια, η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε ψήφισμα που καταγγέλλει τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Το ψήφισμα έκανε λόγο για «ρατσιστικά σχόλια που νομιμοποιούν τη φοβία και το μίσος απέναντι στους νέους Αμερικανούς και στους μη λευκούς».

Η ενότητα δεν κρύβει το γεγονός ότι μαίνεται σφοδρή διαμάχη για την «ψυχή» του Δημοκρατικού Κόμματος, ανάμεσα σε υποψηφίους που εκπροσωπούν την κατεστημένη εκδοχή του κόμματος όπως ο τέως αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και υποψηφίους που πρεσβεύουν ριζική στροφή προς τα αριστερά όπως ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς. Ο Τραμπ υπολογίζει ότι αν δαιμονοποιήσει τις τέσσερις βουλευτές, θα υποχρεώσει το κόμμα να τις υπερασπιστεί, μετατοπίζοντάς το σε όλο και πιο ριζοσπαστικές θέσεις και καταστρέφοντας τις εκλογικές του προοπτικές. Η έκβαση της εκστρατείας για το χρίσμα των Δημοκρατικών, αλλά και της αναμέτρησης του 2020, θα αποδείξει αν έχει δίκιο ή αν η πολύχρωμη Αμερική θα νικήσει τις ιαχές του πλήθους στο Γκρίνβιλ. 

Με «όπλο» τη μετανάστευση

Το σημαντικότερο «όπλο» με το οποίο ο Τραμπ προσπαθεί να φέρει σε δύσκολη θέση το Δημοκρατικό Κόμμα είναι η μετανάστευση. Το 43% των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος είναι μη λευκοί (στην κατηγορία των μη λευκών οι Αμερικανοί περιλαμβάνουν και τους απογόνους των μεταναστών από τη Λατινική Αμερική) ποσοστό που διαρκώς αυξάνεται. Οσο συμβαίνει αυτό τόσο μεγαλύτερη κατανόηση δείχνει το κόμμα απέναντι στα προβλήματα των μεταναστών και τόσο περισσότερο προσφέρεται ως θύμα των άγαρμπων επιθέσεων του Αμερικανού προέδρου. Ισως, όμως, ο Τραμπ υπερεκτιμά τη δύναμη της ρητορικής του, γιατί ενώ πολλοί Αμερικανοί ζητούν έλεγχο στα σύνορα, ελάχιστοι είναι εκείνοι που έμειναν ασυγκίνητοι όταν έγινε γνωστή η τραγωδία των παιδιών που χωρίζονται από τους γονείς τους και κρατούνται σε κλουβιά χωρίς νερό στα αμερικανικά σύνορα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή