Ηταν μια ιστορία που είχε να κάνει με μαχαίρια. Δύο καλεσμένοι σχολιάζουν σε ένα κοκτέιλ πάρτι τα αφρικανικά εγχειρίδια που έχουν οι οικοδεσπότες.
Ο Λον, που σαγηνεύεται από αυτά, ρωτώντας κάθε τόσο τον νεότερό του Τζόνι αν η συζήτηση τον ενοχλεί. Ο Τζόνι αρνείται αλλά ο αναγνώστης πληροφορείται πως η όλη κουβέντα προκαλεί μια δυσάρεστη ανάμνηση μέσα του.
«Θα πρέπει να είχες περιπετειώδη ζωή», λέει ο Τζόνι, όχι δίχως ειρωνεία. Ο Λον επιβεβαιώνει: έχει ζήσει μάχες σώμα με σώμα στην Ισπανία, στην Αφρική και στο Μεξικό. «Είναι μια χαμένη τέχνη», λέει, «όπως και η κατασκευή καλών μαχαιριών είναι μια χαμένη τέχνη».
Το διήγημα «The Temper of Steal» δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1948 στο περιοδικό Atlantic Monthly και συγγραφέας του ήταν ο Τζέιμς Τζόουνς (1921-1977). Ο Τζόουνς έγινε διάσημος το 1951 όταν κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Από εδώ στην αιωνιότητα» (που μεταφέρθηκε με επιτυχία στο σινεμά). Στα ελληνικά κυκλοφορεί μόνον η «Λεπτή κόκκινη γραμμή» από τις εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση του συγγραφέα Μιχάλη Μακρόπουλου.
Το διήγημα με τα μαχαίρια προηγήθηκε αυτών αλλά όπως τα δύο μυθιστορήματα (και το «Whistle», που ολοκληρώνει μια τριλογία), όλα έχουν κάτι κοινό: βασίζονται στις πολεμικές εμπειρίες του συγγραφέα. Ο Τζόουνς υπηρέτησε με το αμερικανικό πεζικό στον Ειρηνικό, πήρε μέρος στη μάχη του Γκουανταλκανάλ το 1943, όπου και τραυματίστηκε.
Αυτό που έπεται της συζήτησης για την ομορφιά των μαχαιριών στο διήγημα είναι η ανάμνηση του Τζόνι από τον Ειρηνικό, όταν κουρνιασμένος στο όρυγμά του μια νύχτα αναγκάζεται να σκοτώσει σε πάλη σώμα με σώμα έναν Ιάπωνα με το μαχαίρι του. «Ο Ιάπωνας μόλις που έβγαλε έναν ήχο, μονάχα ένα κοφτό “Αχ”, καθώς το μαχαίρι τον διαπέρασε. Τόσο σιωπηρός ήταν αυτός ο πόλεμος».
Το επεισόδιο αντλεί από μια ανάλογη τραυματική εμπειρία του Τζόουνς στις ζούγκλες του Γκουανταλκανάλ: αφού μαχαίρωσε έναν Ιάπωνα, έκανε πολλές φορές εμετό και βασανίστηκε από τύψεις συνειδήσεως.
Αγνωστος εν πολλοίς στη χώρα μας ο Τζόουνς, ωστόσο τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στην εξαιρετική συλλογή «The Ice Cream Headache and Other Stories» (απ’ όπου και το εν λόγω διήγημα) είναι μικρά αριστουργήματα ευρύτερης θεματικής: τα πεζά πάνω στις σχέσεις ανδρών – γυναικών είναι από τα κορυφαία της συλλογής. Στο τέλος του διηγήματος, και αφού ο αναγνώστης έχει «ζήσει» την ανάμνηση του Τζόνι, ο τελευταίος ρωτά τον Λον αν θυμάται τη σκηνή από το «Ουδέν νεότερον», όπου ο Πάουλ μαχαιρώνει έναν Γάλλο και μετά ζητάει συγγνώμη κλαίγοντας με αναφιλητά. «Εκείνη η σκηνή», αποκρίνεται ο Λον. «Υπερβολικά συναισθηματική», προσθέτει. «Αυτό θέλω να πω», λέει ο Τζόνι, «είναι παρωχημένη, έτσι δεν είναι»; Και έπειτα: «Εχω κι εγώ κάνα δυο μαχαίρια που θα σου άρεσαν. Τα πήρα από έναν σκοτωμένο Ιάπωνα». Ο Λον ενδιαφέρεται να μάθει τι είδους μαχαίρια ήταν. «Αμερικανικά», απαντάει ο Τζόνι. «Ο Ιάπωνας μάλλον τα είχε πάρει κι αυτός από έναν νεκρό Αμερικανό».