Ο Γιώργος Τριβιζάς είχε μόλις τελειώσει το Δημοτικό, το 1967, όταν βρέθηκε να εργάζεται τα καλοκαίρια κοντά στον πατέρα του, ο οποίος διατηρούσε τουριστικό γραφείο με κύρια δραστηριότητα τις εκδρομές με πούλμαν. Συνειδητοποίησε από νωρίς ότι ο τουρισμός θα ήταν το μέλλον του. Ρωτούσε, μάθαινε, πειραματιζόταν διαρκώς. Με όραμα και τόλμη στις επιχειρηματικές κινήσεις του, είναι σήμερα ιδιοκτήτης του Century Resort Corfu και δεκάδων ιστοσελίδων που σχετίζονται με τον τουρισμό. Το 1984 έφυγε για την Αμερική και πέντε χρόνια αργότερα ίδρυσε το Ελληνοαμερικανικό Τουριστικό Επιμελητήριο, του οποίου παραμένει πρόεδρος. Η σχέση του με την ομογένεια, ζεστή. Με την εκάστοτε ηγεσία του ελληνικού Υπουργείου Τουρισμού, από ομαλή έως εκρηκτική. Σταθερός και αδιαπραγμάτευτος στόχος του, ωστόσο, είναι πάντα η προβολή της χώρας μας.
Μοιραστείτε μαζί μας κάποιες αναμνήσεις από τα πρώτα σας βήματα στον χώρο του τουρισμού.
Μικροκαμωμένος, με το σημαιάκι, μπροστά εγώ και το πρώτο μου γκρουπ Αμερικανών να με ακολουθεί. Δούλευα στο γραφείο του πατέρα μου τότε. Τους πήγα στην Ομόνοια και τους κέρασα παγωτό μηχανής – το καθένα κόστισε 50 λεπτά. Το ίδιο βράδυ μάζεψα 50 δολάρια σε φιλοδώρημα – δηλαδή περίπου 1.500 δραχμές, όταν ο μισθός ήταν τότε 1.800 δραχμές.
Ποια η δράση του Ελληνοαμερικανικού Τουριστικού Επιμελητηρίου; Ποια ανάγκη καλύπτει;
Ιδρύθηκε το 1989 στην Καλιφόρνια ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με στόχο την τουριστικη προώθηση και τη δικτύωση της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς είναι να επηρεάζουμε θετικά τους μεγάλους tour operators στο USTOA (United States Tour Operators Association), ώστε να μη μειώνουν τον βαθμό προβολής της χώρας μας από άποψη online περιεχομένου. Δραστηριοποιούμαστε επίσης στα «fam trips» (σ.σ. ταξίδια εξοικείωσης) και στα «speed networking events» (σ.σ. διοργανώσεις ταχείας δικτύωσης μεταξύ επαγγελματιών του τουρισμού). Κάθε χρόνο φέρνουμε σαράντα Αμερικανούς τουριστικούς πράκτορες στη χώρα μας για επαφές με Έλληνες ξενοδόχους.
Σκιαγραφήστε μας το προφίλ του μέσου Αμερικανού τουρίστα.
Αν του δώσεις αυτό που θέλει, σου δείχνει αμέσως την εκτίμησή του. Ξεχνά γρήγορα το κακό, υιοθετεί εύκολα το καλό. Θα πει: «Εντάξει, μπορεί να μην έγιναν όλα όπως μας τα είπε ο πράκτορας, όμως είναι καλό παιδί». Δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η Ακρόπολη, είναι της λογικής: «Μια που είμαστε εδώ, ας τη δούμε, αλλά χωρίς να ανέβουμε πάνω». Του αρέσει επίσης το ποιοτικό σέρβις, το οποίο και πληρώνει στις ΗΠΑ. Του χαμογελάει ο σερβιτόρος; Θα του αφήσει 15% φιλοδώρημα. Όταν λοιπόν επισκέπτεται την Ελλάδα, περιμένει κάτι ανάλογο. Δεν καταλαβαίνει γιατί δεν του το προσφέρεις, αφού δεν σου στοιχίζει παραπάνω. Γιατί ο Αμερικανός, παρότι εύκολος αγοραστής, είναι και απαιτητικός. Επιζητεί το «value for money», την αντιστοιχία τιμής και ποιότητας υπηρεσιών.
Ποια είναι τα θετικά του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και ποια τα κακώς κείμενα;
Στα καλά συγκαταλέγονται τα πολλά νησιά σε κοντινή απόσταση, η προσβασιμότητα, η εξαιρετική κουζίνα, η φιλική διάθεση του κόσμου και η ασφάλεια. Εισπράττουμε όμως διαρκώς αρνητικά σχόλια για την έλλειψη καθαριότητας. Όταν ένας Αμερικανός τουρίστας πληρώνει 200 ευρώ τη βραδιά για τη διαμονή του, δεν δέχεται να βλέπει απέναντι τις γάτες να διαλύουν τα σκουπίδια. Ούτε το κακό σέρβις θα δικαιολογήσει. Αν το φαγητό δεν είναι καλό, περιμένει να του φέρεις κάτι άλλο, γιατί έχει μάθει να φεύγει ευχαριστημένος. Τον ενοχλεί, τέλος, η απουσία σήμανσης. Όταν του λες «πιο κάτω», μπερδεύεται.
Πώς βλέπετε σήμερα τον κλάδο του τουρισμού στην Ελλάδα;
Ετησίως η χώρα μας υποδέχεται περίπου 3 εκατ. Αμερικανούς τουρίστες και φέτος οι ενδείξεις λένε πως αυτοί θα μειωθούν κατά 500.000. Ο λόγος; Πάσχει η προώθηση της Ελλάδας ως προορισμού. Έχουμε υπολογίσει ότι ο κάθε πράκτορας βομβαρδίζεται καθημερινά από περίπου 600 μηνύματα για διάφορους προορισμούς. Αν δεν τον έχεις φέρει σε κάποιο προωθητικό ταξίδι ή δεν του στέλνεις ενημερωτικό υλικό, σε ξεχνάει. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει tour operator στην Αμερική ο οποίος να πουλάει αποκλειστικά Ελλάδα. Αντίθετα, υπάρχουν πολλοί που πουλάνε Τουρκία ή Ισραήλ. Από κρατικής πλευράς, ο ελληνικός τουρισμός είναι «στον αυτόματο».
Έχει καταβληθεί προσπάθεια μέσω του Ελληνοαμερικανικού Τουριστικού Επιμελητηρίου να υποβληθούν εκθέσεις ή υπομνήματα που να επισημαίνουν όσα προαναφέρονται;
Ασφαλώς, αλλά μπαίνουν στη γωνία. Όταν μιλάς για κάτι στο οποίο δεν υπάρχει άμεσο κέρδος –πρέπει να οργανώσεις δηλαδή την ιδέα–, το αντιπαρέρχονται. Και συχνά γίνονται απευθείας αναθέσεις, χωρίς να εξετάζουν ενδελεχώς όλες τις προτάσεις.
Ποιες άμεσες αλλαγές θα προτείνατε στον χώρο του τουρισμού;
Θα στελέχωνα ένα γραφείο τουρισμού μέσα στο υπουργείο ή στον ΕΟΤ, που θα προέβλεπε έναν υπάλληλο υπεύθυνο για κάθε –βασική έστω– χώρα προέλευσης τουριστών, ο οποίος θα ενημερώνεται από τους αρμόδιους φορείς της για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις όσων ταξιδεύουν στην Ελλάδα: τι δραστηριότητες προτιμούν, αν ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, τη γαστρονομία κ.λπ. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να οργανωθούν στοχευμένες ενέργειες.
Θα έπρεπε, επίσης, να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του «υπερτουρισμού». Υποδεχόμαστε περισσότερους τουρίστες από όσους χρειαζόμαστε.
Ποιους θεωρείτε ότι δεν χρειαζόμαστε δηλαδή;
Εκείνους που μας στοιχίζουν περισσότερα χρήματα από όσα αφήνουν στη χώρα. Ο Αμερικανός έρχεται «εκπαιδευμένος» να μην πετάει απορρίμματα και να μην προξενεί υλικές ζημιές. Δεν θα πετάξει το χαρτί κάτω, δεν θα μεθύσει, δεν θα κάνει σαματά.
Τι μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για τους Αμερικανούς τουρίστες στην Ελλάδα;
Ο Αμερικανός θα κάνει διακοπές στη χώρα μας, αν βρει «theme» και «event». Δηλαδή, αν το μέρος που επιλέξει προσφέρει θεματικές εμπειρίες και πλαισιωθεί με εκδηλώσεις, τότε έχει για τον Αμερικανό νόημα το σλόγκαν του ΕΟΤ «Ελλάδα, ένας προορισμός για 365 ημέρες το χρόνο».
Θα είχε νόημα να στοχεύουμε σε Αμερικανούς από συγκεκριμένες πολιτείες;
Φυσικά. Στην Ελλάδα θέλουμε εκείνον που έρχεται από την Καλιφόρνια. Γιατί είναι καταναλωτής και αγοράζει τα πάντα. Κατά τη γνώμη μου, μόνο στην Καλιφόρνια να πουλήσεις Ελλάδα, δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο.