Αποβράσματα και παράκλητοι

Αποβράσματα και παράκλητοι

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κινδύνους εγκυμονεί, ως γνωστόν, η χρήση της λέξης «λαθραίος» ή μέρος αυτής ως πρώτο συνθετικό λέξεων που δηλώνουν ιδιαίτερη κατάσταση μεταναστών ή επιβατών των μέσων μαζικής μεταφοράς. Aμα τη εκφορά της, ξυπνούν οι μαινάδες της προόδου, όπως οι Ερινύες στο ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Δεν κυκλοφορούν λαθραίοι άνθρωποι, φωνάζουν. Μόνον τα λαθραία τσιγάρα και τα συναφή κυκλοφορούν ελεύθερα. Ως εκ τούτου, ο κ. Καραμανλής, με την εμπειρία της τρίτης γενεάς πολιτικού ανδρός, αποφάσισε να ψάξει αλλού για να χαρακτηρίσει όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο. Ξεφυλλίζοντας δε τη γραμματική, ο δρόμος τον έφερε στις προθέσεις.

Μέρος του λόγου, ολόκληρο κεφάλαιο, φιλικές στον χρήστη, προσφέρουν πολλές επιλογές συνδυασμών. «Ανά, κατά, διά, μετά, από, υπό, υπέρ κ.λπ.» Σκέφτηκε να πει «δεν είναι κακοί άνθρωποι. Απλώς προκαλούν αναστάτωση». Το βρήκε μάλλον γενικόλογο, άρα πολιτικά αδύναμο και, αφού απέρριψε και τον χαρακτηρισμό «κατάπτυστοι», έφτασε στις επιλογές του «μετά». «Μεταλλαγμένοι», «μεταμοντέρνοι τζαμπατζήδες». Ακολουθούν οι συνθέσεις του «από». «Απαράδεκτος ο τζαμπατζής, αποσυνάγωγος, απόβλητος, απόρριμμα, απόβρασμα». Η τελευταία αυτή λέξη άστραψε και βρόντηξε μες στο μυαλό του. Τη λες και γεμίζει το στόμα σου. Και την είπε.

Και έγινε χαμός. Και, αν αποκαλέσεις απόβρασμα τον τζαμπατζή, τότε ποια λέξη θα βρεις για τους Κουφοντίνες του κόσμου τούτου; Εχει και η γλώσσα το αίσθημά της και, όταν δεν το υπολογίζεις, το προσβάλλεις και σε εκδικείται. Η προσβολή πολιτικοποιήθηκε δεόντως, αντιμετωπίστηκε ως σύμπτωμα του νέου αυταρχισμού και ο υπουργός αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη. Το ευτύχημα είναι ότι η προσβολή του γλωσσικού αισθήματος γίνεται ζήτημα του δημόσιου διαλόγου. Στη χώρα του Πολάκη κάτι είναι κι αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι η λαθραία χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς δεν αφορά μόνον τους άπορους ή τους «μη έχοντες». Είναι κι αυτή μέρος του εθιμικού δικαίου, άρθρο του συντάγματος αναξιοπιστίας που έχουμε συνυπογράψει με το κράτος. Το βαγόνι μπορεί να μην έχει κλιματισμό, το ωράριο μπορεί να τηρείται στο περίπου, όμως για αντάλλαγμα δεν θα σε πιέσω να πληρώσεις εισιτήριο. Δεν θυμάμαι ποτέ έλεγχο στη γραμμή του ΗΣΑΠ. Μην ξεχνάμε το εθνικό κέρασμα του Σπίρτζη το 2015. Κερνάει το κράτος για να επιβραβεύσει τον λαό που ψήφισε «Οχι». Η δυνατότητα του τζάμπα ήταν το παράκλητο Αγιο Πνεύμα, η παρηγοριά για τις κακοτεχνίες. Το βαγόνι εξακολουθεί να μην έχει κλιματισμό, περιμένεις τουλάχιστον δεκάλεπτο στην αποβάθρα, όμως τώρα είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις εισιτήριο. Κάποια στιγμή θα συνηθίσουμε.

ΥΓ: Ευχαριστώ τον Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος με την επιστολή του στο χθεσινό φύλλο διόρθωσε τις «ετήσιες πνοές» σε «ετησίας ανέμους». Πρόκειται εννοείται για την ελληνική εκδοχή του συμπαθεστάτου καλοκαιρινού μελτεμιού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή