Απεριτίφ αλά γκρεκ!

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Όταν μιλάμε για ούζο, μου έρχεται πάντα στον νου η περιγραφή του Jacques Lacarriere από το θαυμάσιο βιβλίο «Το ελληνικό καλοκαίρι», εκδόσεις Χατζηνικολή.

«Στο καφενείο των Παλουκιών, μόλις με έβλεπε ο ταβερνιάρης, έφερνε ένα διπλό ούζο με μεζέ, που κάθε φορά εποίκιλλε με πολλή φαντασία: μία ελιά, ένα κομματάκι ντομάτα, φέτα ή κασέρι, ένα πλοκάμι από χταποδάκι στη σχάρα, ένα τηγανητό καλαμαράκι…»

Μετά θυμάμαι με νοσταλγία το τελευταίο παραδοσιακό ουζερί, στη Νέα Λάμψακο της Εύβοιας, με τον Στράτο να σερβίρει τα «πρώτα», τα «δεύτερα», τα «τρίτα» με λιτότητα και σωφροσύνη.

Η τρίτη μνήμη είναι η, κατά τον αγαπητό φίλο και γείτονα, αρχιτέκτονα Γιάννη Κούκη, ο ορισμός της πεμπτουσίας του θέρους: «Να κολυμπάς με αργές απλωτές προς την παραλία, και να ’ρχεται στ’ αυτιά σου το κροτάλισμα του πάγου στα ουζοπότηρα και στη μύτη σου η θεσπέσια μυρωδιά του καλοψημένου χταποδιού!».

Με όλα αυτά κατά νου, δεν μπορώ παρά να ζητωκραυγάσω: «Ζήτω το ούζο, το θερινό εθνικό μας ορεκτικό!». Το ποτό που συμπληρώνει τέλεια την παραλία του νησιού, τη σκιερή πλατεία του ορεινού χωριού, που ταιριάζει με τα βρεγμένα από τη θάλασσα μαλλιά σου την ώρα του ηλιοβασιλέματος, πριν ετοιμαστείς για τη βραδινή σου έξοδο, που σε περιμένει, λιώνοντας από εθνική υπερηφάνεια στην άκρη της πισίνας, να τελειώσεις το μακροβούτι σου…

Ας του προσφέρουμε το glamour που του αξίζει, σερβίροντάς το σε ποτήρια ψηλόλιγνα σαν τα flutes της σαμπάνιας, στην πιο λιτή εκδοχή τους. Το ποδαράκι είναι απαραίτητο στο ούζο, για να μη ζεσταίνεται το ποτό από τη θερμοκρασία του χεριού μας. Μια κρυστάλλινη μικρή καράφα παγωμένο νερό, μικρά σκληρά παγάκια. Δίπλα τα συνοδευτικά που προτιμώ: αυγοτάραχο Μεσολογγίου, ολόφρεσκα παχουλά κυδώνια, αχινοσαλάτα, «αληθινή» ταραμοσαλάτα από λευκό ταραμά, χοντρή και άγρια, πάνω σε φέτες αγγουριού. Το τι ούζο θα διαλέξετε είναι δικό σας θέμα. Εγώ πάντως προτείνω δύο ούζα από δύο μεγάλα νησιά που βρίσκονται σχεδόν απέναντι στο Αιγαίο: «Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου» από τη Λέσβο και «100% Ούζο» από την ποτοποιία Άβαντες στην Εύβοια. ■

Tip: Οι φίλοι μου στην Τζια, πριν από χρόνια, ξεκινούσαν για την παραλία με ένα φορητό ψυγείο γεμάτο πάγο, ένα μπουκάλι ούζο, ένα μαχαίρι και ένα λεμόνι. Κάποιος έβγαζε μερικούς αχινούς και τα πιτσιρίκια ξεκολλούσαν πεταλίδες από τους βράχους. Η απόλυτα μινιμαλιστική πολυτέλεια του καλοκαιριού!

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή