Κύριε διευθυντά
Εγινε κι αυτό! Στον ιερό τόπο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου έτρεξε αίμα! Πολύ αίμα! Πλημμύρα! Το αίμα ανακατεύτηκε με χώμα και έγινε μια αιμάτινη λάσπη, κόκκινη. Οι ηθοποιοί όλοι γεμάτοι αίματα από πάνω έως κάτω και ο ματωμένος Ορέστης με το ματωμένο μαχαίρι κόβει τον λαιμό της μάνας του της Κλυταιμνήστρας μπρος στα μάτια των θεατών. Νομίζω, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου της Επιδαύρου, οι θεατές γίνονται μάρτυρες παρόμοιων γεγονότων, τα οποία ξεπερνούν και σκηνές μαφιόζικης ταινίας!
Φαίνεται ότι ο αγαπητός κύριος Θεοδωρόπουλος ξεπέρασε κάθε όριο σχετικά με το τι επιτρέπεται, με βάση πάντοτε το τι πίστευαν οι αρχαίοι Ελληνες για τη διαπαιδαγώγηση του λαού μέσω της κάθαρσης στην τραγωδία και τον τρόπο που παρουσίαζαν τα γεγονότα στους θεατές των παραστάσεων του θεάτρου της εποχής τους.
Κανείς δεν αμφιβάλλει για τα προσόντα του σκηνοθέτη της παράστασης και για το υψηλό επίπεδο της Comedie Francaise. Ομως έδρασε σε λάθος χώρο.
Εύχομαι η παράσταση αυτή να μην είναι η καμπή για τον λεγόμενο «εκσυγχρονισμό» του θεάτρου της Επιδαύρου.
Γεώργιος Λ. Καλογηράτος, Κηφισιά