Έχουν κατατεθεί διατριβές και έχουν γραφτεί βιβλία για τον τρόπο που η Τόνι Μόρισον, νικήτρια του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1993), προσέγγιζε τη μητρότητα, για το πώς πάντα επέστρεφε στη θεμελιώδη σχέση μητέρας-παιδιού. «Κάθε γενιά έχει το δικό της είδος αγάπης», είχε πει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη. «Η γιαγιά μου πίστευε ότι αγάπη για τα παιδιά της σήμαινε να μείνει ζωντανή για αυτά. Η μητέρα μου πίστευε ότι αγάπη για τα παιδιά της σήμαινε να βρει ένα καλύτερο μέρος να ζουν, ίσως να κερδίσει περισσότερα χρήματα για να τα στείλει να σπουδάσουν αν ήθελαν. Εγώ πιστεύω ότι αγάπη για τα παιδιά μου σημαίνει να τους δώσω το μέγιστο ποσοστό ελευθερίας, να τους δώσω το παράδειγμα πώς να παίρνουν αποφάσεις στη ζωή τους». Η ίδια υπήρξε μητέρα δύο αγοριών, τα οποία μάλιστα μεγάλωσε μόνη της μετά το διαζύγιό της στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Η λογοτεχνική της καριέρα ξεκίνησε αργότερα, και η Μόρισον έχει περιγράψει πως αναγκαζόταν να ξυπνάει ξημερώματα για να προλαβαίνει να γράψει, πριν σηκωθούν τα παιδιά και πριν πάει στη δουλειά. Ο μεγάλος της γιος (Φορντ, πίσω) έγινε αρχιτέκτονας. Ο μικρός (Σλέιντ, μπροστά) ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική και έγραψε μαζί της μια σειρά παιδικών βιβλίων – πέθανε από καρκίνο το 2010. Η Μόρισον συνέχισε να γράφει γιατί πίστευε ότι αυτό ακριβώς θα της ζητούσε ο γιος της. Ολοκλήρωσε άλλα δύο μυθιστορήματα. Έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη εβδομάδα σε ηλικία 88 ετών. ■
Τόνι Μόρισον 1931-2019
1' 11" χρόνος ανάγνωσης
©Jack Mitchell/Getty Images/Ideal Image