09.00-11.00
Η Κάρολ η γατούλα μου έχει πάρει θέση στο κρεβάτι πάνω από το κεφάλι μου αποφασισμένη να με ξυπνήσει και τα καταφέρνει. Απαιτεί την προσοχή μου κυρίως για παρέα και χάδια και όχι τόσο για φαγητό. Δεν είναι καθόλου άσχημο το ξυπνητήρι σου να είναι ένα ζωάκι. Μετά τα χάδια, λοιπόν, ετοιμάζω το πρωινό μου γεύμα αλλά και αυτό της Κάρολ. Συνήθως αυτή η διαδικασία γίνεται μετά μουσικής. Ψάχνω να ακούσω ό,τι νέο έχει κυκλοφορήσει μιας και με ενδιαφέρουν πολύ τα νέα ακούσματα. Πρέπει να βιαστώ να ετοιμαστώ γιατί ακολουθούν μαθήματα, ιδιαίτερα αλλά και σε ωδεία.
11.00-15.00
Τις περισσότερες φορές αργώ λίγο να πάω στα μαθήματά μου και οι μαθητές μου με περιμένουν υπομονετικά έξω από την πόρτα του στούντιό μου. Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία των μαθημάτων μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει πολύ η επικοινωνία με τους μαθητές μου, οι οποίοι είναι και φίλοι μου και πρέπει να πω πως είμαι από τους δασκάλους που τα «λέω» στους μαθητές μου για να τα «ακούσω» εγώ. Οταν τελειώνουν τα μαθήματα, κλέβω χρόνο για να μελετήσω. Η τρομπέτα είναι πολύ απαιτητικό όργανο και απαιτεί καθημερινή μελέτη. Οι τρομπετίστες είμαστε σαν τους αθλητές και αυτό που λέγεται είναι και αλήθεια, το ότι αν αφήσουμε μία μέρα το όργανο και δεν μελετήσουμε, αυτό μας αφήνει δέκα.
15.00-17.00
Μόνο μια μικρή περίοδο της ζωής μου ασχολήθηκα με τη μαγειρική. Δεν με τρελαίνει είναι η αλήθεια, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει και πολύς χρόνος να ασχοληθώ με αυτήν. Οπότε κατηφορίζω από τον Βαρδάρη όπου βρίσκεται το στούντιο, προς τα Ανω Λαδάδικα εκεί όπου βρίσκεται το αγαπημένο μου λαϊκό εστιατόριο «Τα σουτζουκάκια του Λάμπρου». Αυτό το μαγαζί το ανακαλύψαμε με τον Γιάννη Αγγελάκα και τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας, την περίοδο που στήναμε την μπάντα και κάναμε πρόβες σε ένα στούντιο πάνω ακριβώς από αυτό. Στη συνέχεια ανηφορίζω στην Ολύμπου για μια χωνευτική σπιτική λεμονάδα στην «Κουκουβάγια», αγαπημένο στέκι πολλών καλλιτεχνών της Θεσσαλονίκης. Εκεί θα συναντήσω σίγουρα κάποιον φίλο και θα τα πούμε.
17.00-20.00
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχω κάποια πρόβα σε αυτό το χρονικό διάστημα μιας και συμμετέχω σε πολλές μπάντες όπως οι ΕΚΜΕΚ, οι POLKAR, οι «100 Βαθμοί Κελσίου» του Γιάννη Αγγελάκα αλλά και άλλες. Είναι ευκαιρία να δω τους φίλους μου και συναδέλφους και να ανταλλάξουμε νέα. Στη Θεσσαλονίκη είναι πιο εύκολο σε σχέση με την Αθήνα να δημιουργηθούν μουσικές παρέες γιατί οι αποστάσεις είναι μικρές όπως και ο κύκλος ο μουσικός. Οπως καταλαβαίνετε αυτό που τελικά παίρνω περισσότερο από την ενασχόλησή μου με τη μουσική είναι η επικοινωνία με φίλους μουσικούς και μαθητές αλλά και με το κοινό, τους ακροατές δηλαδή στις συναυλίες.
20.00-01.00
Ηρθε η ώρα για το soundcheck. Σχεδόν κάθε μέρα έχω κάποιο λάιβ με κάποια από τις μπάντες στις οποίες συμμετέχω. Οταν βρίσκομαι στους χώρους των συναυλιών νιώθω σαν στο σπίτι μου και αντιμετωπίζω τον κόσμο που ήρθε να μας ακούσει σαν τους καλεσμένους μου και έτσι γινόμαστε μια μεγάλη παρέα. Μετά το λάιβ πολλές φορές καθόμαστε και πίνουμε ένα τελευταίο ποτάκι σχολιάζοντας με φίλους τις εντυπώσεις που άφησε αυτό.
01.00-03.00
H ένταση μετά το λάιβ είναι μεγάλη, οπότε χρειάζεται κάποιος χρόνος μέχρι να χαλαρώσω και να νυστάξω. Συνήθως διαβάζω άρθρα ή βλέπω βίντεο ενημερωτικά έχοντας την Κάρολ στην αγκαλιά μου, η οποία δεν χάνει την ευκαιρία να βρεθεί σε αυτή τη θέση.
Ο τρομπετίστας Γιώργος Αβραμίδης παρουσίασε πρόσφατα το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «Invented Memories». Εκεί περιέχονται μελωδίες και τραγούδια που συνδυάζουν τζαζ ακούσματα με παραδοσιακά στοιχεία της κέλτικης μουσικής.