Επειτα από σχεδόν πέντε δεκαετίες παραμονής μου στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασα, έκανα καριέρα και απέκτησα οικογένεια, επέστρεψα στην πατρίδα, κατόπιν πρόσκλησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, για να αναλάβω την ευθύνη των σχέσεων της χώρας με τους απόδημους Ελληνες.
Πήρα αυτή την ομολογουμένως δύσκολη απόφαση για δύο βασικούς λόγους:
• Πρώτον, γιατί πιστεύω βαθιά στον πολιτικό και άνθρωπο Κυριάκο Μητσοτάκη.
• Δεύτερον, γιατί θεωρώ ότι αυτή είναι μια σπάνια ευκαιρία να εργαστώ, όπως εργάστηκα για τέσσερις δεκαετίες από το μετερίζι του εκδότη/διευθυντή του «Εθνικού Κήρυκα», για να ενισχύσω τις βασανισμένες σχέσεις μεταξύ της μητέρας πατρίδας με τους απόδημους. Συγκεκριμένα:
Για πολλές δεκαετίες η μητέρα πατρίδα αντιμετώπισε τους απόδημους ευκαιριακά. Δεν θέλησε να αξιοποιήσει το μέγεθος της ευκαιρίας που προσφέρει ο απόδημος ελληνισμός.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί να πασχίζει με κάθε τρόπο να τον κρατάει κοντά της έκανε το αντίθετο: Αδιαφόρησε για το παρόν και το μέλλον του. Λες και δεν είναι σάρκα από τη σάρκα μας. Λες και δεν έχει η χώρα κάθε συμφέρον να διατηρούν οι απόδημοι ισχυρoύς δεσμούς μαζί της.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν νοιάστηκε, όσο θα έπρεπε, για τους απόδημους. Επαναπαύθηκε η πλειονότητα των πολιτικών μας στις κούφιες κολακείες και στις υποσχέσεις. Δυσανασχετούν ορισμένοι, π.χ. για την εξασθένηση του λόμπι μας στην Αμερική. Ομως, δεν αναλύουν το γιατί. Ενοχλούνται ότι τους πλησιάζουν μόνο μερικοί ομογενείς «αετονύχηδες». Ωστόσο, δεν εξετάζουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Απαιτούν θυσίες από τους απόδημους «για το καλό της πατρίδας». Δεν σκέφτονται, όμως, τι είδους παράδειγμα αποτελούν οι ίδιοι. Παρ’ όλα αυτά, ο αφημένος στη μοίρα του απόδημος ελληνισμός δεν το βάζει κάτω. Αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να μεταλαμπαδεύσει τη γλώσσα, τη θρησκεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις, στα παιδιά του. Αγωνίζεται ο απόδημος Ελληνας, κόντρα στο ρεύμα της εποχής μας, για τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, γιατί γνωρίζει τη σημασία τους από πρώτο χέρι.
Το να αντιμετωπίζεται, όμως, από ορισμένους ο απόδημος ως άσχετος με τα τεκταινόμενα στη μητέρα πατρίδα, ως «αμερικανάκι», δεν είναι απλά λάθος. Δείχνει μια απαράδεκτη άγνοια με αρνητικές συνέπειες στο έθνος μας.
Στο σημείο αυτό θέλω να απευθύνω μια θερμή έκκληση προς τα κόμματα:
Το θέμα των σχέσεων της Ελλάδας με τους απόδημους δεν είναι κομματικό. Είναι καθαρά εθνικό. Συνεπώς τα κόμματα οφείλουν να βάλουν το συμφέρον του έθνους πάνω και πέρα από τη μικροπολιτική σκοπιμότητα. Να ξεπεράσουν, αν χρειαστεί, τον εαυτό τους. Ενα καλό παράδειγμα είναι το θέμα της παροχής του δικαιώματος ψήφου στον τόπο όπου οι απόδημοι ζουν. Είναι ντροπή, εν έτει 2019, να είμαστε η τελευταία χώρα της Ε.Ε. που τους στερεί αυτό το δικαίωμα. Ας αφήσουμε, επιτέλους, στην άκρη τη μικροπολιτική κι ας υπηρετήσουμε το εθνικό συμφέρον.
Ελπίζω να έχει γίνει σαφές γιατί επέστρεψα: Για να συμβάλω, με δυο λόγια, στο να ενισχύσουμε τις αδελφικές σχέσεις της μητέρας πατρίδας με τον απόδημο ελληνισμό. Να αγκαλιαστούμε όλοι μαζί, Ελλαδίτες και απόδημοι, για να φτιάξουμε την Ελλάδα των δυνατοτήτων μας.
Τα αδέλφια μου, οι απόδημοι, δέχθηκαν με ενθουσιασμό –και ως απόδειξη του ειλικρινούς ενδιαφέροντος του πρωθυπουργού προς αυτούς– την επιλογή μου στη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τα θέματα του απόδημου ελληνισμού. Υπόσχομαι να εργαστώ πολύ σκληρά για να μην τους απογοητεύσω.
* Ο κ. Αντώνης Η. Διαματάρης είναι υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τον απόδημο ελληνισμό.