Το βράδυ της 4ης Ιανουαρίου 2002 το κέντρο της Αθήνας πλήττεται από μια ασυνήθιστης σφοδρότητας χιονόπτωση. Μέσα σε λίγα λεπτά όλοι οι κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Ο κόσμος, αιφνιδιασμένος, απολαμβάνει το σπάνιο θέαμα, όμως στις παρυφές της πόλης, στην εθνική οδό, στο ύψος της Μαλακάσας, εκατοντάδες οδηγοί εγκλωβίζονται για ώρες στα οχήματά τους εν μέσω χιονοθύελλας. Ο κρατικός μηχανισμός συλλαμβάνεται παντελώς απροετοίμαστος.
Εκείνος ο χιονιάς, που χτύπησε το λεκανοπέδιο για τρεις συνεχόμενες ημέρες (το ύψος του χιονιού έφτασε στην Κυψέλη τα 25 εκατοστά και στο Μαρούσι ξεπέρασε τα 50), έμεινε στην Ιστορία όχι μόνο για μετεωρολογικούς λόγους. Ταυτίστηκε με την ακραία ταλαιπωρία χιλιάδων συμπολιτών μας και οδήγησε στην καλύτερη οργάνωση της κρατικής μηχανής σε ανάλογες περιπτώσεις: το 2004, το 2006 και το 2008, όποτε είχαμε μεγάλης έντασης χιονοπτώσεις στην Αττική, δεν υπήρξε επανάληψη όσων τραγελαφικών διαδραματίστηκαν τις πρώτες ημέρες του 2002. Τότε το πάθημα είχε γίνει μάθημα.
Ενα χρόνο μετά το τραγικό καλοκαίρι του 2018, φαίνεται ότι μπαίνουν οι βάσεις στην κοινωνία για μια αντιπυρική κουλτούρα που δεν θα περιορίζεται πλέον μόνο σε κάποιους «ωραίους τρελούς» (εθελοντές δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης). Χρειάστηκε να θρηνήσουμε 102 νεκρούς για να αντιληφθούμε πως για το γεγονός ότι καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι δεν φταίει μόνο ο «στρατηγός άνεμος» ή κακόβουλα στοιχεία.
Η παρθενική λειτουργία του «112» με την μαζική αποστολή sms το περασμένο Σάββατο ήταν ένα θετικό σοκ για εκατομμύρια πολίτες, που μεσοπρόθεσμα χτίζει μια νέα «σχέση» ανάμεσα στο βασικό δίπολο μιας προηγμένης δημοκρατίας. Υπάρχει η αίσθηση μιας ευρύτερης κρατικής κινητοποίησης με πιο επαγγελματικά χαρακτηριστικά.
Φυσικά, είμαστε μόνο στην αρχή. Αν επιβεβαιωθεί ότι και η χθεσινή πυρκαγιά στον Υμηττό ξεκίνησε από στύλο της ΔΕΗ, δεν έχουμε δικαίωμα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: η ιστορία αυτή έχει παραγίνει επικίνδυνη. Ο εκσυγχρονισμός των πτητικών μέσων είναι το άλλο μεγάλο μέτωπο. Σε κάθε περίπτωση κάτι αλλάζει κι αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.