Οποιος δεν το είδε ήταν διπλά τυχερός. Οποιος, ξεχασμένος κάπου χωρίς σήμα, γλίτωσε, εκτός από την αγωνία της φωτιάς, και τη μαυρίλα της πολιτικοποίησής της στα κοινωνικά δίκτυα – αυτός είχε διπλή τύχη.
Πού ήταν χθες το πρωί ο υπουργός; Να μας δώσει στίγμα! (Κι έδωσε, όντως, το στίγμα του για να απαντήσει.) Πού ήταν ο πρωθυπουργός; Μέχρι τι ώρα έπαιζε μπάσκετ στα Χανιά; Πώς αστοχούν τα Καναντέρ με τη νέα κατάσταση; Πώς «παίζουν» τώρα, πιο γλυκά, τις καταστροφές τα media;
Με τόσα ψηφιακά κούτσουρα σε αλυσιδωτή αυτανάφλεξη, με τόσες ρίψεις χολής πριν και μετά τη δύση του ηλίου, η ίδια η φωτιά φάνταζε σαν το μικρότερο κακό.
Τη μέρα που η πυρκαγιά έτρωγε το δάσος στην Εύβοια, κηδευόταν στο Χαλάνδρι ο Κώστας Αρβανίτης. Κηδεύθηκε με δαπάνες της πολιτείας και με τα εγκώμια των ανθρώπων που έσωσε από τη θάλασσα το βράδυ της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι.
Εκείνο το βράδυ είχε τα γενέθλιά του. Ηταν ήδη σοβαρά άρρωστος. Η επίγνωση της αρρώστιας δίνει μάλλον άλλη γεύση στα γενέθλια. Δίνει άλλο βάρος στη ζωή – τη δική σου και των άλλων.
Τον φαντάζεται κανείς, με αυτό το βάρος, να πλέει μέσα στο μαύρο σύννεφο, με σβηστή τη μηχανή. Τον φαντάζεται να προσπαθεί να ακούσει τις φωνές· να διακρίνει τα σώματα που είχαν ναυαγήσει από τη στεριά.
Ενα χρόνο μετά –με την Εύβοια να καίγεται στη μεγάλη οθόνη και τα καμένα μυαλά στην οθόνη της παλάμης– είναι αδύνατο να αποφύγει κανείς τη σκέψη: Τι θα έκανες εσύ στη θέση του Αρβανίτη, που μάζευε ανθρώπους από τη θάλασσα μέχρι που του τελείωσε το πετρέλαιο;
Τι θα έκαναν στη θέση του Αρβανίτη όσοι αλληλογδέρνονται μέρα – νύχτα, συνεχίζοντας έναν ανειρήνευτο εμφύλιο που δεν φαίνεται να μπορεί να τον λύσει ούτε η εκλογική εκτόνωση; Θα ρωτούσαν τάχα τον πνιγμένο τι πιστεύει; Θα τον ρωτούσαν τι ψηφίζει;
Μέσα στη φωτιά όλοι είναι ίδιοι. Ακόμη και οι φανατικοί των νέων Μέσων είναι όντα πολύ μεγαλύτερης ηθικής ποικιλίας απ’ όσο επιτρέπει η γλώσσα τους να φανεί. Το τοξικό νέφος, μέσα στο οποίο πλέουν καθημερινά, τους κρύβει τον άλλο. Τους κρύβει τον κόσμο.
Η δαπάνη για την κηδεία του Αρβανίτη ήταν η πιο ωφέλιμη καταγραφή στη λίστα των εξόδων του Δημοσίου. Ακόμη και το τελειότερο κράτος, ακόμη και το πιο άρτιο σύστημα πολιτικής προστασίας, έχει ανάγκη το υπόδειγμά του.
Θυμόταν, έγραψε, τη νύχτα εκείνη και ένιωθε στο στήθος του να μεγαλώνει ένα κενό.
Πρόλαβε την αρρώστια. Πρόλαβε να ενσαρκώσει ένα παράδειγμα για το πώς γεφυρώνεις το κενό.