Τα πρώτα 200 χρόνια είναι τα δύσκολα, τονίζει σαρκαστικά όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο φίλος Βασίλης Παπαβασιλείου, καθώς πλησιάζει η αντίστοιχη επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας (πανηγυρική όπως φαίνεται, αφού την οργάνωση ανέλαβε η Γιάννα Αγγελοπούλου), αφήνοντας στον εκάστοτε ακροατή του να επιλέξει τη σημασία της νύξης του. Είτε δηλαδή ότι, αφού δεν υπήρξε ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας του ελληνικού λαού σε δύο ολόκληρες εκατονταετίες, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για κάτι διαφορετικό τις επόμενες δύο, είτε ότι, αφού φάγαμε 200 χρόνια και επιβιώσαμε παρά τις συλλογικές αδυναμίες, μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο από εδώ και μπρος.
Διαλέγετε και παίρνετε, λοιπόν, αυτό που κατά τη γνώμη σας εννοεί ο φίλος Βασίλης, αλλά η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη δεν έχει την ίδια πολυτέλεια. Τα προβλήματα που έχει αναλάβει να λύσει, με δική της βούληση, βεβαίως, αφού διεκδίκησε την ψήφο των πολιτών, δεν περιορίζονται σε αυτά που κληρονόμησε από την περίοδο της απερίγραπτης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά υπάρχουν, κάποια με τη μορφή ναρκών που έσπειραν ενσυνείδητα παντού οι προηγούμενοι, άλλα που οφείλονται στην ανικανότητά τους, αλλά και πολλά που έχουν διαδρομή πολλών δεκαετιών, ίσως και εκατονταετιών, χωρίς ποτέ να βρουν λύση. Πέρα όμως από αυτά, υπάρχουν και πολύ μεγάλα προβλήματα που απειλούν την επιβίωση του έθνους, δίχως να γίνονται αρκούντως αντιληπτά και να συζητούνται. Στα μεγάλα προβλήματα συγκαταλέγονται και ορισμένα που εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα.
Τα προβλήματα, λοιπόν, που καλείται να λύσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ή τουλάχιστον πρέπει να βάλει τα θεμέλια κάποιας προσπάθειας, είναι το δημογραφικό, η αλλαγή νοοτροπίας και κοινωνικής συμπεριφοράς ενός πολύ μεγάλου μέρους του πληθυσμού, ώστε να αισθάνεται ότι έχει ευθύνες (περιλαμβάνεται και το πολύ δύσκολο άθλημα της στοιχειώδους αυτογνωσίας), η σημαντική βελτίωση των επιδόσεων των μηχανισμών του κράτους και των ΟΤΑ, η απόδοση ευθυνών εκεί όπου ανήκουν, η στοιχειώδης επιβολή της αξιοκρατίας, η ενίσχυση της ιδεολογίας της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς, η καλύτερη και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, η αντίληψη πως η κλιματική αλλαγή αποτελεί και ελληνικό πρόβλημα, η καλύτερη σχέση κράτους, κομμάτων και πολιτών με την τεχνολογία που κάνει συνεχή άλματα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις φυσικά.
Σκόρπια όλα τα παραπάνω, δίχως να μπαίνουν προτεραιότητες και ασφαλώς μπορούν να γίνουν και άλλες ή διαφορετικές αναφορές. Με πλήρη επίγνωση, όμως, ότι αν δεν μπουν κάποια πράγματα στη σειρά, αν δεν γίνει μια προσπάθεια για αλλαγή νοοτροπίας κράτους και πολιτών, αν δεν βελτιωθούν οι επιδόσεις, τα επόμενα 200 χρόνια θα είναι το ίδιο ασυνάρτητα με τα πρώτα. Με την τεράστια διαφορά πάντως ότι το περιβάλλον θα έχει αλλάξει πολύ θεαματικά και δεν θα είναι ιδιαίτερα φιλικό, σύμφωνα με όλες τις αντικειμενικές εκτιμήσεις. Φυσικά, θα ήταν ουτοπικό να περιμένει κάποιος ότι όλα τα προβλήματα της χώρας μπορεί να τα λύσει μία κυβέρνηση. Ωστόσο, η σημερινή κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να έχει ευαισθησία, αντίληψη και γνώση, μήπως και μπουν κάποιες βάσεις για αλλαγή της νοοτροπίας.