Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν έχει αποφασίσει ακόμα σε ποιους άξονες θα κινηθεί η πολιτική υγείας του κράτους έναντι των ιδιωτών προμηθευτών (φαρμακευτικές, ιδιωτικά νοσοκομεία, κέντρα διαγνωστικών εξετάσεων), επιθυμεί ωστόσο να τους παράσχει ασφάλεια σχεδιασμού για μία τριετία.
Οι εισηγήσεις που δέχονται τόσο ο υπουργός Βασίλης Κικίλιας όσο και ο υφυπουργός του Βασίλης Κοντοζαμάνης είναι να συνδέσουν τη βαθμιαία υποχώρηση των οριζόντιων πολιτικών μειώσεων (rebate, claw back) με «κίνητρα» στους προμηθευτές για αύξηση της απασχόλησης ή και των κλινικών μελετών (φαρμακευτικές). Ο αναπληρωτής καθηγητής πολιτικής Υγείας κ. Κυριάκος Σουλιώτης έχει προτείνει να συνδεθεί το ποσοστό της μισθοδοσίας σε φαρμακευτικές επιχειρήσεις με το ύψος μείωσης των οριζόντιων επιστροφών από τις φαρμακευτικές εταιρείες στο κράτος μέσω του συστήματος οριζόντιων περικοπών. Φυσικά δεν συμφωνούν όλες οι εταιρείες για τη δημιουργία παρόμοιων μηχανισμών, καθώς υποστηρίζουν ότι ένας παρόμοιος μηχανισμός θα συνιστά συγκαλυμμένη κρατική ενίσχυση που στρεβλώνει τον ανταγωνισμό. Αλλά οι θιασώτες του μηχανισμού αυτού υποστήριξαν μιλώντας στην «Κ» ότι από τη στιγμή που η τιμολόγηση γίνεται με ίσους όρους για όλους, η καθιέρωση ενός τέτοιου κριτηρίου ex post απλά διαχωρίζει τους box movers (πολλές εταιρείες αποτελούν απλά σημεία προώθησης των προϊόντων των μητρικών τους, ενώ άλλες παράγουν και εξάγουν από την Ελλάδα έχοντας και τμήματα Ερευνας και Ανάπτυξης).
Μια άλλη πρόταση που έχει γίνει και την οποία φαίνεται να θέλει να υιοθετήσει η πολιτική ηγεσία είναι η σύνδεση της μείωσης των επιστροφών από τις φαρμακευτικές με την προσέλκυση κλινικών μελετών (το ύψος των επιστροφών από τις εταιρείες στο κράτος θα είναι αντιστρόφως ανάλογο από το ύψος των επενδύσεων σε κλινικές μελέτες στα ελληνικά νοσοκομεία).
«Μοντέλο» για αυτή τη σύνδεση αποτελούν οι χώρες της Βαλτικής που κατάφεραν με την παροχή κινήτρων στις εταιρείες να έχουν πιο γρήγορη πρόσβαση σε καινοτόμα φάρμακα και θεραπείες κάτι στο οποίο κυρίως προσδοκά όποιος σχεδιάζει παρόμοιους μηχανισμούς. Να σημειωθεί ότι το 2012 διενεργούνταν στη χώρα μας κλινικές μελέτες 80 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ τον τελευταίο χρόνο και εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να βάλει αντικίνητρα στην εισαγωγή νέων ακριβών θεραπειών, η αξία τους προσέγγισε τα 40 εκατομμύρια τον χρόνο. Ενας σημαντικός λόγος είναι ο αργός τρόπος με τον οποίο το Δημόσιο απαντάει στα αιτήματα των εταιρειών.
Από την πλευρά τους οι φαρμακευτικές εταιρείες πιέζουν για ένα νέο μοντέλο τιμολόγησης, ενώ στη συνάντηση με την πολιτική ηγεσία σημείωσαν την ανάγκη να προχωρήσει η δημιουργία του μηχανισμού αξιολόγησης της τεχνολογικής αξίας κάθε νέου σκευάσματος που παραμένει ακόμα στα χαρτιά και από τη δημιουργία του οποίου εξαρτάται (χρονικά) η κατάργηση ενός τέλους «εισόδου» ενός καινοτόμου φαρμάκου στο σύστημα τιμολόγησης. Τη δημιουργία ενός διαφορετικού πλαισίου αποζημίωσης ζητούν και οι ιδιωτικοί φορείς των διαγνωστικών εξετάσεων που θέλουν να συνδέεται το ύψος της αποζημίωσης με τις τεχνολογικές δυνατότητες κάθε νέας γενιάς απεικονιστικού μηχανήματος όπως εξάλλου γίνεται και στις άλλες χώρες της Ε.Ε.
Με απόφαση του ΕΟΠΥΥ από την 1η Ιουλίου 2019 ορίζεται μηνιαίο όριο αποζημιούμενων εξετάσεων σε αξονικούς τομογράφους, μαγνητικούς τομογράφους και μαστογράφους.
Τα διαγνωστικά κέντρα θα διενεργούν καθορισμένο αριθμό εξετάσεων τον μήνα. Εφόσον έχει συμπληρωθεί το όριο των μηνιαίων εξετάσεων στο διαγνωστικό κέντρο που αποφασίζουν να στραφούν οι ασφαλισμένοι, η εξέταση σε αυτό θα ματαιώνεται και οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να αναζητούν άλλο που δεν έχει συμπληρώσει ακόμα τη μηνιαία «οροφή» του. Στην ίδια απόφασή του ο ΕΟΠΥΥ κλιμακώνει το ύψος των αποζημιώσεων που δίνει ανάλογα με τον αριθμό των τομών που «απεικονίζει» το κάθε μηχάνημα. Το μηνιαίο πλαφόν στις αξονικές τομογραφίες ξεκινά από τις 600 για μηχάνημα έως 2 τομών και αυξάνεται κλιμακωτά στις 1.000 για αξονικό τομογράφο από 128 τομές.