Τα «κρυφά» έργα της Αγκάθα Κρίστι

Τα «κρυφά» έργα της Αγκάθα Κρίστι

3' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Μέρι Γουέστμακοτ η «βασίλισσα του εγκλήματος» Αγκάθα Κρίστι συνέγραψε και δημοσίευσε, μεταξύ των ετών 1930-1956, έξι κοινωνικά, ημι-αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα (κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα).

«Αυτά τα μυθιστορήματα έδωσαν στη γιαγιά μου την ευκαιρία να εξερευνήσει καλύτερα την ανθρώπινη ψυχολογία, η οποία της εξήπτε την περιέργεια, απελευθερωμένη από τις προσδοκίες των θαυμαστών των ιστοριών μυστηρίου της», γράφει ο εγγονός της, Μάθιου Πρίτσαρντ, στην ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη στη συγγραφέα.

Συνέθεσε το ψευδώνυμο χρησιμοποιώντας το δεύτερο όνομά της, Μέρι, και το επώνυμο κάποιων μακρινών συγγενών και κατόρθωσε να κρύψει την ταυτότητά της για σχεδόν δύο δεκαετίες. Οι εκδότες της στον οίκο Κόλινς δεν υποδέχθηκαν αυτό της το εγχείρημα με ενθουσιασμό, διότι θεωρούσαν ότι θα την αποσπούσε από τις κύριες συγγραφικές της προσπάθειες – ήδη τότε το άστρο της ως μετρ των ιστοριών μυστηρίου και εγκλήματος είχε αρχίσει να ανατέλλει και τόσο τα βιβλία της όσο και η ίδια να γίνεται δημοφιλής.

Το πρώτο βιβλίο «Το θηρίο στο πιάνο» («Giant’s bread») έφτασε στα ράφια των βιβλιοπωλείων το 1930, την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησαν τα «Ο μυστηριώδης κύριος Κουίν» και η πρώτη περιπέτεια της Μις Μαρπλ «Φόνος στο πρεσβυτέριο», η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε καλύτερων μυθιστορημάτων της. Τέσσερα χρόνια αργότερα η υπογραφή της Μέρι Γούεστμακοτ εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του βιβλίου «Ημιτελές πορτρέτο» («Unfinished portrait») και δέκα χρόνια μετά ολοκλήρωσε το αγαπημένο της «Ανοιξιάτικη απουσία» («Absent in the spring»).

Στην αυτοβιογραφία της το χαρακτηρίζει «το βιβλίο που με ικανοποίησε απόλυτα… Ηταν το βιβλίο που πάντα ήθελα να γράψω, που το είχα ξεκάθαρα στο μυαλό μου… Το έγραψα σε τρεις μέρες ακριβώς, σχεδόν συνεχόμενα, δεν νομίζω ότι έχω ξαναϋπάρξει τόσο κουρασμένη. Δεν θέλω να αλλάξω λέξη και, παρότι εγώ η ίδια δεν μπορώ να το κρίνω, είναι γραμμένο όπως ήθελα να το γράψω και αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά και περηφάνια για έναν συγγραφέα». Οι ανησυχίες του εκδοτικού της οίκου δεν επιβεβαιώθηκαν, καθώς όλα αυτά τα χρόνια έγραφε παράλληλα και εκείνα τα αστυνομικά μυθιστορήματα που δημιούργησαν τον μύθο της, «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές», «Εγκλημα στον Νείλο», «Ραντεβού με τον θάνατο» κ.λπ. Ακολούθησαν το 1947 το «Η στιγμή του ρόδου» («The Rose and the Yew Tree»), το 1952 το «Δεύτερος γάμος» («A daughter’s daughter») και τέσσερα χρόνια μετά το έκτο και τελευταίο από τα βιβλία που έμειναν γνωστά ως τα «Mary Westmacotts», «Το βάρος της αγάπης» («The Burden»), τα οποία εμπιστεύτηκε στον εκδοτικό οίκο Χάινεμαν, καθώς δεν έτυχαν καλής υποδοχής μεταξύ των στελεχών του οίκου Κόλινς.

Τα «κρυφά» έργα της Αγκάθα Κρίστι-1

«Ανοιξιάτικη απουσία», ένα από τα έξι «άλλα» μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Η απήχηση

Αυτά τα έξι μυθιστορήματα δεν γνώρισαν φυσικά την επιτυχία και τη δημοφιλία των άλλων εμβληματικών βιβλίων της, παρότι απέκτησαν ένα δικό τους κοινό, είχαν όμως μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της. Η κόρη της, Ρόζαλιντ Χικς, τα χαρακτήριζε «γλυκόπικρες ιστορίες αγάπης».

Δεν πρόκειται φυσικά για ερωτικά μυθιστορήματα, περισσότερο μοιάζουν με ιστορίες ανθρώπων, αφηγήσεις χαρακτήρων, οι οποίοι ξεδιπλώνονται και αποκαλύπτονται βαθιά και σταδιακά υπό τον μεγεθυντικό φακό της συγγραφέα. Σε αυτά τα έξι βιβλία η Αγκάθα Κρίστι άδραξε την ευκαιρία να σκιαγραφήσει με την πένα της την ανθρώπινη ψυχή και το έκανε με ευαισθησία, διεισδυτικότητα, σοβαρότητα, αλλά και κέφι, σαν ένα παιδί που αποφάσισε να κάνει σκανταλιά παρεκκλίνοντας από όσα περίμεναν οι άλλοι από αυτό. Οι χαρακτήρες έχουν εμπλουτιστεί με αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως με το ενδιαφέρον και την εκπαίδευσή της στη μουσική, την παιδική της ηλικία, τα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την εποχή της νεότητάς της.

Πραγματεύεται θέματα όπως η μητρική αγάπη και οι παγίδες της, ο έρωτας, η αφοσίωση, η κτητικότητα, η αδελφική σχέση, οι προσωπικές ανασφάλειες, οι ενοχές, με ματιά κοφτερή αλλά τρυφερή, εκθέτοντας τους ήρωές της με ειλικρίνεια, αλλά φροντίζοντας οι αδυναμίες τους να μη χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.

«Ηταν ευχαριστημένη που οι αναγνώστες τα απολάμβαναν» έγραψε η κόρη της σε ένα σημείωμα με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση της μητέρας της. «Της έδωσαν τη δυνατότητα να ικανοποιήσει την επιθυμία της να γράψει κάτι διαφορετικό».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή