Η κυβέρνηση θα κληθεί να τοποθετήσει, το επόμενο διάστημα, νέο πολιτικό διοικητή στο Αγιον Ορος ή να ανανεώσει την εμπιστοσύνη της στον σημερινό. Ενα γαϊτανάκι ονομάτων έχει στηθεί ήδη γύρω από το πρόσωπο που, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ασκεί την εξουσία του κράτους, ως προς το διοικητικό μέρος, στην Αθωνική Πολιτεία, με τον κατάλογο των «υποψηφίων» να περιλαμβάνει, μέχρι στιγμής, από θεολόγους πανεπιστημιακούς έως αποτυχημένους υποψήφιους βουλευτές, και κάθε λογής «δικούς μας».
Ομως η επιλογή του εκπροσώπου της πολιτείας από το ΥΠΕΞ δεν θα πρέπει να γίνει με ρουσφετολογικά κριτήρια, όπως, με εξαιρέσεις, συνηθιζόταν έως τώρα. Γιατί το Αγιον Ορος, ως θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής επικράτειας με παγκόσμια ακτινοβολία και ως ισχυρός πυλώνας στήριξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δεν προσφέρεται για βολέματα. Ο πολιτικός διοικητής του έχει μεν την ευθύνη για την τήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας στον Αθω –η Ιερά Κοινότητα διοικεί την «Ιερή Δημοκρατία» στη βάση του Καταστατικού Χάρτη του 1926 και ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασκεί την πνευματική κυριαρχία– αλλά δεν φτάνει .
Το «μάτι» της πολιτείας πρέπει να αντιλαμβάνεται τον ρόλο του Αγίου Ορους στο γεωπολιτικό παιχνίδι θρησκευτικής, και όχι μόνον, επιρροής στην ευρύτερη περιοχή και να μπορεί να διαβάζει και να αναλύει σωστά γεγονότα και εξελίξεις που το αφορούν.
Ηδη, με αφορμή τη σύγκρουση Πατριαρχείου Μόσχας και Φαναρίου για τη χορήγηση αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, στην οποία ενεπλάκη ανοικτά και το Κρεμλίνο, η Μόσχα έχει μεταφέρει τον «πόλεμο» στον Αθω απαγορεύοντας την κάθοδο Ρώσων πιστών για προσκύνημα, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται επιχείρηση αποσταθεροποίησης των σχέσεων Ορους και Πατριαρχείου. Υπάρχει στη «λίστα» των ενδιαφερομένων κάποιος με τέτοια χαρακτηριστικά; Αγνωστο, αλλά, αν δεν υπάρχει, οφείλει η κυβέρνηση, το ΥΠΕΞ, να τον αναζητήσει. Και βέβαια το πρόσωπο που θα επιλεγεί θα πρέπει να έχει την αποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε το λάθος (;) να ορίσει πολιτικό διοικητή άτομο –ειπώθηκε ότι επρόκειτο για κίνηση καλής θελήσεως προς τον κ. Ιερώνυμο– μη αποδεικτό από τον κ. κ. Βαρθολομαίο, με αποτέλεσμα οι σχέσεις Αθήνας – Φαναρίου να διαρραγούν.
Η σημερινή όχι μόνο δεν πρέπει να το επαναλάβει, αλλά επιβάλλεται η επιλογή της να είναι τέτοια που θα αποκαταστήσει την αρμονική συνεργασία με το Φανάρι και βεβαίως θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των σύνθετων προκλήσεων στον Αθω.