Η προηγούμενη αμιγής κυβέρνηση Ν.Δ. που είχαμε, l εκείνη η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή που «θα επανίδρυε το κράτος» αν θυμόσαστε, l είχε σπεύσει να καταργήσει ένα ΣΔΟΕ της εποχής, l δεν γνωρίζω αν ήταν το ίδιο με το συνονόματό του τώρα, l έχω χάσει τον μπούσουλα πια. l Υπουργός Οικονομικών ήταν τότε ο μετέπειτα αγνοούμενος Αλογοσκούφης, που με απόφασή του l (δική του ή της «όλης» καραμανλίας, άγνωστο) l το ΣΔΟΕ είχε καταργηθεί και οι αρμοδιότητες για φορολογικούς ελέγχους είχαν μεταφερθεί σε κάποια υπηρεσία του υπουργείου. l «Α, μάλιστα!», με είχαν ζώσει τα φίδια τότε, «Ψωνίσαμε από σβέρκο τώρα». l Και είχαμε απόλυτο δίκιο, όσοι φιδοζωμένοι. l Διότι τα καζάντια της οικονομικής πολιτικής εκείνης κυρίως της περιόδου είναι που πληρώνουμε l -και ποιος ξέρει για πόσες δεκαετίες ακόμα αφ’ ότου οι συριζανέλ αναζωπύρωσαν κι επέκτειναν την Κρίση l (για να γίνει πρωθυπουργός ο ένας, και παρενδυματίας στρατιωτικών στολών ο άλλος). l Το θυμήθηκα γιατί με ψιλοζώσανε πάλι φιδούκλες, όταν από τις πρώτες κιόλας ημέρες της νέας κυβέρνησης κάτι διάβασα για κατάργηση ή «μεταφορά» πάλι της υπηρεσίας φορολογικών ελέγχων, του ΣΔΟΕ δηλαδή. l Μέσα στην παραζάλη διαλυτικού θέρους, διακοπών και ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, δεν έχω ξεκαθαρίσει τι ακριβώς συνέβη με το θέμα αυτό.
l Ναι μεν πήγαν (;) όλες οι σχετικές υπηρεσίες σε μια νέα υπεργραμματεία του υπουργείου Οικονομικών, l αλλ’ από την άλλη ακούμε τώρα πάλι για τα μαρτύρια των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ (;) που κάνουν ελέγχους ανά την τουριστοτραφή φοροφυγάδα χώρα l -τρώγοντας και το αναλογούν ξύλο από τους ελληναράδες που ο βοϊδοσβέρκος τους ζυγό δεν υποφέρει. l (Ιδίως όταν τους αμφισβητείται το πατρογονικό δικαίωμα της φοροκλοπής). l Κάτι δεν έχω καταλάβει καλά, l μπορεί το ΣΔΟΕ όχι μόνο να ζει ακόμα, αλλά και να δουλεύει αποδοτικά l -αλλά το Τραύμα Αλογοσκούφη με έχει στοιχειώσει. l Πρέπει να ξεκαθαρίσω τι συμβαίνει. l Διότι… Αντε. l Τα ίδια καμώματα μας έλειπαν τώρα. l Επιστρέφουν από τις διακοπές τους οι Ζαίοι l (αυτοί που ζέουν) l κι ανοίγουν πάλι τα στόματά τους. l Τα γαλβανισμένα μια ζωή σε ομηρικές αριστερές «ολομέλειες», l τα πολύπλαγκτα σε εντυπωσιακές λογοτζιριτζάντζουλες και ατέρμονες ταυτοφλυαρίες, l τα μπουκωθέντα πλέον με εξουσιαστική αμβροσία αλλ’ ου βουβαθέντα. l Τα αφασικώς επαναλαμβάνοντα μπλα μπλα μπλα δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα πρόοδος. l Η συνέντευξη λ.χ. του Νίκου Βούτση στο «Εθνος» της περασμένης Κυριακής. l Σεσημασμένο παλαιόθεν ότι θεωρεί εαυτόν ασυναγώνιστο χειριστή αριστερού λόγου. l Αδύνατον άρα να αντιληφθεί το βεκκεσέληνο πια του λόγου του, την εκπεμπόμενη μπαγιατίλα. l Τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχουν εκεί στα Συριζαίικα νέοι με λόγο ουσίας αξιοπρόσεκτο. l Αυτοί το πολύ να φιλοδοξούν να φτάσουν την κλάση Βούτση. l Στον «αριστερό λόγο».
l Εν τω μεταξύ, ένα ένα σβήνουν τα τήδε κακείσε συριζαϊκά καντηλάκια. l Και στο Φεστιβάλ Αθηνών τοποθετήθηκε νέα διεύθυνση, υπό την Κατερίνα Ευαγγελάτου. l Γνωστό βέβαια πως και οι Ζαίοι να έμεναν, θα τον άλλαζαν τον δικό τους Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. l Κάτι είχε ξινίσει στη «σχέση» -ποιος νοιάζεται. l Αλλαγή φρουράς και στο Εθνικό Θέατρο όπου ο Δημήτρης Λιγνάδης διαδέχεται τον Στάθη Λιβαθινό, l μάλλον αδικηθέντα από τη γενική ατμόσφαιρα της περιόδου που του έλαχε να διοικήσει την πρώτη κρατική σκηνή. l Αλλ’ όχι και χωρίς κάποιες άκαρπες επιλογές. l Αφήνει πίσω του τουλάχιστον τη σχολή σκηνοθετών που ίδρυσε στο Εθνικό. l Φεστιβάλ και Εθνικό σε «νέες περιπέτειες». l Καρποφόρες και εύγευστες ελπίζουμε. l Αρκετά πια με τον μαϊμουδισμό του «μεταμοντέρνου» –ή όπως αλλιώς αποκαλούν τα αφρόψαρα τον σκηνικό αυνανισμό του δήθεν τάχα μου.