Οσο βρισκόταν στην πρωθυπουργία η άχρωμη Τερέζα Μέι, ο Τζέρεμι Κόρμπιν θεωρούσε ότι η τύχη δουλεύει γι’ αυτόν. Με τους Συντηρητικούς να αιμορραγούν άτακτα προς το Κόμμα του Brexit, ήλπιζε ότι θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές χωρίς να ξεκαθαρίζει τη θέση του για την Ε.Ε., αθροίζοντας ψήφους διαμαρτυρίας και από τα δύο στρατόπεδα.
Με τον Τζόνσον στην Ντάουνινγκ Στριτ, τα πράγματα δυσκόλεψαν κατά πολύ για τον Κόρμπιν. Οι Συντηρητικοί ελπίζουν βάσιμα να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες προς το κόμμα του Νάιτζελ Φαράτζ, ενώ οι Εργατικοί υφίστανται διαρροή προς τα ακραιφνώς φιλοευρωπαϊκά κόμματα, όπως οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι. Στις δημοσκοπήσεις, ο αρχηγός των Εργατικών υπολείπεται κατά 20 μονάδες
του Τζόνσον.
Είναι κοινό μυστικό ότι, αν η αντιπολίτευση διστάζει ακόμη να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας, είναι γιατί πολλοί δυσκολεύονται να καταπιούν μια πρωθυπουργία Κόρμπιν. Σοσιαλιστής παλαιάς κοπής, ο αρχηγός των Εργατικών ανήκε πάντα στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, που εχθρευόταν και το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Τα κρούσματα αντισημιτισμού μέσα στο Εργατικό Κόμμα και οι κατηγορίες για χαλαρή αντιμετώπισή τους από τον Κόρμπιν έκαναν
τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα.
Ωστόσο, καθώς η Βρετανία οδεύει, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, προς το τέλος της περιπέτειας του Brexit, ο Κόρμπιν είναι για πολλούς η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική λύση απέναντι στον Τζόνσον. Ακόμη και έντυπα κάθε άλλο παρά φιλικά προς τον ηγέτη των Εργατικών, όπως οι Financial Times, τάχθηκαν πρόσφατα υπέρ ενιαίου μετώπου της αντιπολίτευσης, με τον Κόρμπιν πρωθυπουργό. Οπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, το βρετανικό δράμα δεν πρόκειται να βρει την κάθαρσή του χωρίς την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, κάτι που μάλλον δεν
θα αργήσει.