Αντικατοπτρισμοί των αξιών του Μπάουχαους στη μουσική

Αντικατοπτρισμοί των αξιών του Μπάουχαους στη μουσική

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

­Μουσική και πολιτική, μουσική και τέχνη, μουσική και κοινωνία είναι μονάχα μερικές από τις θεματικές ενότητες που έχουν διερευνηθεί αρκετά κατά τις τελευταίες δεκαετίες κι έχουν δώσει ενδιαφέρουσα σχετική βιβλιογραφία όπως επίσης ηχογραφήσεις. Σε άλλες χώρες. Στη δική μας, ακόμα παραμένουν λίγοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται τη μουσική ως κομμάτι της εξέλιξης μιας κοινωνίας, στενά συνυφασμένη με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και όχι ως αυτόνομη τέχνη. Ενας από τους λίγους είναι ο Ανδρέας Γιακουμακάτος, καθηγητής Ιστορίας, Κριτικής Ανάλυσης και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αρχιτέκτων αλλά και ευρυμαθής φιλόμουσος. Δεν εκπλήσσει, επομένως, που ως διοργανωτής του διεθνούς συνεδρίου «Το Μπάουχαους και η Ελλάδα», το οποίο πραγματοποιήθηκε από τις 30 Μαΐου έως την 1η Ιουνίου στην  Αθήνα, προγραμμάτισε τρεις μουσικές βραδιές με θέμα «Μουσική και Μπάουχαους», λαμβάνοντας ως αφετηρία συναυλίες οι οποίες είχαν πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της έκθεσης του Μπάουχαους στη Βαϊμάρη το 1923. Στόχος ήταν να αναδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο οι ίδιες ιδέες επέδρασαν στη μουσική τέχνη και στην αρχιτεκτονική.

Η ανάγκη ανανέωσης του λεξιλογίου στις αρχές του 20ού αιώνα, σε σχέση με το σημείο στο οποίο είχαν οδηγηθεί τα πράγματα στα τέλη του 19ου, ήταν κοινή σε αρχιτεκτονική και μουσική. Ανεικονικότητα στη ζωγραφική και ατονικότητα στη μουσική είναι δύο από τις παράλληλες διεξόδους που αναζητήθηκαν. Ο Γερμανός Πάουλ Χίντεμιτ, ο οποίος τη δεκαετία του 1920 αναδείχθηκε σε έναν από τους κύριους εκφραστές της «Νέας Αντικειμενικότητας» στη μουσική, υπήρξε από τους πρωτοπόρους του μουσικού μοντερνισμού. Το 1923 συνέθεσε τον κύκλο «Η ζωή της Παρθένου» μελοποιώντας για φωνή και πιάνο 15 τραγούδια του Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Πρόκειται για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες κύκλους τραγουδιών του 20ού αιώνα, καθώς τα ποιήματα προσφέρουν την ευκαιρία για μικρογραφίες που εναλλάσσουν τη λυρική διάθεση με τις έντονα δραματικές εντάσεις. 

Στις 30 Μαΐου στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη και ο πιανίστας Απόστολος Παληός ερμήνευσαν έντεκα από αυτές. Η Μαργαρίτη, μία από τις λίγες τραγουδίστριες με μεγάλο εύρος ρεπερτορίου, διαθέτει την απαραίτητη φωνή για το συγκεκριμένο είδος, φωτεινή, ευέλικτη και κυρίως τονικά ακριβή. Είναι κανείς ευγνώμων που μπαίνει στον κόπο να μάθει ένα ρεπερτόριο που σπάνια θα της ξαναζητηθεί. Η παραπέρα εμβάθυνση σε μουσική και κείμενο θα έδινε ενδεχομένως μεγαλύτερη ποικιλία στο ηχόχρωμα, άρα και μεγαλύτερη εκφραστικότητα στο αποτέλεσμα, ωστόσο και από μόνη της η «ζωντανή» ακρόαση παραμένει θετική εμπειρία.

Νωρίτερα, ο Παληός είχε ερμηνεύσει το έργο «Πρελούδιο και σπουδή με αρπίσματα» του Φερούτσο Μπουζόνι, που είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 1923 στη Βαϊμάρη, στο πλαίσιο της έκθεση του Μπάουχαους. Η γνωστή δεξιοτεχνική άνεση του πιανίστα και η μουσικότητά του ανέδειξαν τις αρετές μιας τεχνικά απαιτητικής σύνθεσης, η οποία στυλιστικά ισορροπεί ανάμεσα στον 19ο και στον 20ό αιώνα, χωρίς όμως να έχει καταλήξει σε διακριτή ταυτότητα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή