Για την ελληνική πλευρά, η φωτογραφία του Ταγίπ Ερντογάν να μιλάει σε Τούρκους στρατιωτικούς με φόντο τον χάρτη που αντικατοπτρίζει την πολιτική της «γαλάζιας πατρίδας» της Αγκυρας αποτελεί άλλη μία απόδειξη της προκλητικότητας που επιδεικνύει συστηματικά η Τουρκία. Σωστό, όσο και αν ο συγκεκριμένος χάρτης αποτυπώνει την πιο ακραία γραμμή του υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ σε σύγκριση με το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, παρότι ουσιαστικά εκφράζει την άποψη της «μέσης γραμμής», που πάντα υποστηρίζει η γειτονική χώρα σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Οτι δηλαδή τα νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, όπως είναι η θέση της Ελλάδας, και επομένως αυτή πρέπει να καθοριστεί στο μέσο του Αιγαίου, μεταξύ των δύο ηπειρωτικών πλευρών. Ο συγκεκριμένος χάρτης, πάντως, αποφεύγει επιμελώς, τουλάχιστον προς το παρόν, να χρωματίσει τα ελληνικά νησιά με τουρκικά χρώματα…
Η φωτογραφία του Ερντογάν μπροστά σε αυτόν τον χάρτη συνέπεσε χρονικά με τη δημοσίευση του νέου άρθρου-παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη το περασμένο Σάββατο στην εφημερίδα «Τα Νέα». Στο άρθρο του, ο Κ. Σημίτης επισημαίνει ότι: α) οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο ναδίρ, β) κακώς η Αθήνα εγκατέλειψε το 2004 της αρχή της συμφωνίας του Ελσίνκι που προέβλεπε ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ξεκινούσαν με την προϋπόθεση ότι προηγουμένως θα βρισκόταν λύση στις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο, γ) μετά το 2011 η Τουρκία άρχισε να προωθεί με επιμονή διεκδικήσεις –που αναδείχθηκαν στην κρίση των Ιμίων– για τα όρια υφαλοκρηπίδας και αιγιαλίτιδας ζώνης ασυμβίβαστες προς τις ελληνικές απόψεις, δ) η τουρκική στάση έγινε επιθετική και προκλητική όταν οι ισραηλινές έρευνες διαπίστωσαν μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ε) οι διεκδικήσεις της Αγκυρας εκφράζονται με την πολιτική της «γαλάζιας πατρίδας» που τα όριά της είναι ασαφή, στ), μια αντιπαράθεση Ελλάδας – Τουρκίας δεν μπορεί να αποκλειστεί, ζ) σε αυτή την περίσταση η στάση του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Ο Κ. Σημίτης υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να επανέλθει στη γραμμή της συμφωνίας του Ελσίνκι και να προτείνει επίλυση του προβλήματος των ορίων της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Μόνο που τώρα είναι αμφίβολο κατά πόσον η Τουρκία επιθυμεί ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή ότι τη θέλουν στους κόλπους τους οι Ευρωπαίοι. Ωστόσο, πολύ ορθά ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει ότι στα ελληνοτουρκικά –και σε άλλα κρίσιμα θέματα– πρέπει να υπάρχει εθνική γραμμή κατόπιν συνεννόησης κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης. Προφανώς για να μην υπάρχει αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης που απαγορεύει ελιγμούς και συμβιβασμούς. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει βέβαια ότι η Ελλάδα θα επισημοποιήσει τις δικές της συντεταγμένες ΑΟΖ, ώστε να μην έχει συνεχώς η Τουρκία τη δυνατότητα δημιουργίας γκρίζων ζωνών. Γιατί είναι πολύ πιθανό να μην μπορούμε να αποφύγουμε τη διαπραγμάτευση κάποια στιγμή ή γιατί θα κριθεί ότι έτσι θα εξουδετερωθεί η συνεχής τουρκική απειλή…