Κόκκινη γραμμή ξεθωριασμένη

Κόκκινη γραμμή ξεθωριασμένη

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες, κάθε κυβέρνηση φέρνει και μια διαφορετική πρόταση για τον αιγιαλό, που περισσότερο αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση συμφερόντων και «πελατών», παρά λύνει τα χρόνια προβλήματα σε ολόκληρη την επικράτεια. Με το νομοσχέδιο που κατέθεσε την περασμένη άνοιξη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα, ευτυχώς όμως, μετά την κατακραυγή αλλά και τα πολλά φίλια πυρά που δέχθηκε, απέσυρε από το νομοσχέδιο τις διατάξεις που άφηναν παράθυρο νομιμοποίησης.

Υπήρχαν όμως και δυο-τρία καλά στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε. Σε μια από τις ρυθμίσεις προέβλεπε ότι ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών «ανήκουν στη  δημόσια κτήση, είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και καταγράφονται ως κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο». Καταργήθηκε έτσι το παλαιότερο καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο ο παλαιός αιγιαλός ανήκε στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου. Επίσης, έβαλε ένα όριο στην κάλυψη με ομπρέλες και ξαπλώστρες –το πολύ 60%– της παραχωρούμενης έκτασης και διασφάλισε το αυτονόητο, ότι αν μεταξύ αιγιαλού και δημόσιας οδού παρεμβάλλεται ιδιωτικό ακίνητο, πρέπει να υπάρχει ελεύθερη δίοδος. Το καλοκαίρι που μας αποχαιρέτισε τίποτα απ’ αυτά δεν ίσχυσε, καθώς το νομοσχέδιο κατατέθηκε προχωρημένη άνοιξη και οι διαγωνισμοί είχαν ήδη ολοκληρωθεί με το προηγούμενο καθεστώς.

Η τωρινή κυβέρνηση με μεγάλη ταχύτητα, σαν έτοιμη από καιρό, προετοίμασε νέες προτάσεις για τον αιγιαλό και την παραλία, που περιλαμβάνουν και ρύθμιση με την οποία ο δημόσιος χαρακτήρας του παλαιού αιγιαλού καταργείται και επιστρέφουμε εκ νέου στην προ ΣΥΡΙΖΑ κατάσταση. Θα μπορεί δηλαδή να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται.

Αλλη μια κατάργηση είναι αυτή της ρύθμισης που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Επανέρχεται η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία. Ελπίζω οι υπεύθυνοι να τα ξανασκεφτούν όλα αυτά.

Νομίζω είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι μπορεί να συμβεί στις παραλίες της χώρας, με δεδομένο ότι σε πάρα πολλά μέρη υπάρχουν εδώ και χρόνια παράνομες χρήσεις, καταπατήσεις, επιχειρήσεις που έχουν πάρει τα δικαιώματα χρήσης αλλά κανείς δεν ελέγχει αν τηρούνται οι όροι της σύμβασης, ένα καθεστώς ασυδοσίας και αυθαιρεσίας εις βάρος του πολίτη αλλά και του δημοσίου συμφέροντος, καθώς όλα αυτά μεταφράζονται σε απώλεια πόρων για την πολιτεία.

Αργά αλλά σταθερά, κάθε φορά που επανέρχεται το θέμα του αιγιαλού, ξεθωριάζει η κόκκινη γραμμή, αυτή της προστασίας ενός εθνικού αγαθού που είναι ανοικτό στον πολίτη, ενός φυσικού πόρου που πάση θυσία πρέπει να προστατεύσουμε. Η αντίληψη ότι οι παραλίες είναι μόνο «μηχανές» παραγωγής χρήματος είναι κοντόφθαλμη και σίγουρα επιβλαβής για τη βιώσιμη ανάπτυξη που, αν θυμάμαι καλά, προεκλογικά βρισκόταν στην κορυφή της ατζέντας του πρωθυπουργού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή