Καλή η ανακούφιση που προκάλεσε η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και η πτώση της απερίγραπτης κυβέρνησης Τσίπρα, αναμενόμενες οι προσπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη να σηματοδοτήσει αλλαγή του κλίματος και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, ευπρόσδεκτα τα «μπράβο» απ’ έξω και τα «ζήτω» από μέσα, δικαιολογημένη η υπερδραστηριότητα που δείχνουν πολλοί υπουργοί, έστω και αν το παρακάνουν επιζητώντας σε υπερβολικό βαθμό την προβολή τους, όμως υπάρχει και μια πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που διαμορφώνει το διεθνές περιβάλλον και κυρίως η Τουρκία, ειδικά για την Ελλάδα, αλλά και ο κίνδυνος της ύφεσης της οικονομίας που απειλεί την Ευρώπη, με βέβαιες τις επιπτώσεις και σε εμάς.
Μακάρι όλα τα αισιόδοξα σενάρια και οι ευοίωνες προοπτικές που διατυπώνονται σήμερα για την ελληνική οικονομία να επαληθευτούν. Παράλληλα, όμως, είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι είναι πολλά τα «αν» και τα «εφόσον» που προηγούνται της επαλήθευσης των αισιόδοξων εκτιμήσεων και σεναρίων. Οπως πρέπει να επισημανθεί και το γεγονός ότι συνήθως, αν όχι πάντα, η αισιόδοξη πλευρά κυριαρχεί στην ελληνική νοοτροπία, ακόμη και μεταξύ των επίσημων αξιωματούχων, όταν γίνονται προβλέψεις που αφορούν τη χώρα στο σύνολό της. Σε αντίθεση με τις αντίστοιχες προβλέψεις των αντιπολιτευομένων, των εκπροσώπων παραγωγικών τάξεων και των συνδικαλιστών, που όλα τα βλέπουν «μαύρα», ακόμη και σε εποχές παχιών αγελάδων.
Οι απειλές, πάντως, της Τουρκίας και της οικονομικής ύφεσης στην Ευρώπη είναι υπαρκτές και σοβαρές. Με αυτή την έννοια, είναι εντελώς απαραίτητη η δημιουργία μιας ήπιας ατμόσφαιρας στα πολιτικά πράγματα. Που στο πρόβλημα το οποίο λέγεται Τουρκία θα φτάνει σε συμφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης πάνω σε μια εθνική γραμμή, στην οποία θα συμβάλλουν και τα μίντια κατά το δυνατόν –πολύ δύσκολο, είναι αλήθεια, στη σημερινή εποχή–, ενώ στα θέματα της οικονομικής πολιτικής θα επικρατήσει μια σιωπηρή συναίνεση για πολιτικές με λογική ανάπτυξης, στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους βέβαια. Ούτε αυτό είναι, φυσικά, εύκολο να επιτευχθεί.
Προϋπόθεση όμως της δημιουργίας μιας ήπιας ατμόσφαιρας η οποία θα ευνοεί τη συνεννόηση είναι ο περιορισμός της καταγγελτικής και διχαστικής ρητορικής. Την πρώτη ευθύνη γι’ αυτό την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση και επειδή διάφορα στελέχη της σημερινής μιλούν ή αφήνουν να εννοηθεί κάθε τόσο για σύσταση μιας εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής για τους προηγούμενους αναβάτες της εξουσίας, καλό θα είναι να αρχίσουν να μετρούν περισσότερο τα λόγια τους. Οι καταστροφικές πολιτικές μιας κυβέρνησης δεν συνδυάζονται αναγκαστικά με δόλο· πολύ σπάνια οι εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή φτάνουν σε ένα απτό αποτέλεσμα και η παραπομπή πολιτικών υποθέσεων στη Δικαιοσύνη, δηλαδή στους εισαγγελείς και δικαστές, δεν είναι λύση. Το αντίθετο, γιατί αλίμονο αν μια χώρα πορεύεται με δικαστικές αποφάσεις και οι εισαγγελείς επεμβαίνουν συνεχώς στην πολιτική.
Πιο συγκεκριμένα, δεν νοείται η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για να λάμψει, υποτίθεται, η αλήθεια για το περιβόητο, απολύτως ασυνάρτητο και καταστροφικό, εξάμηνο Τσίπρα – Βαρουφάκη το 2015. Επρόκειτο για μια άθλια πολιτική άποψη και γραμμή, αλλά αυτή ήταν η βούληση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που είχε εκλεγεί τότε με την ψήφο του ελληνικού λαού. Επανεξελέγη μάλιστα αμέσως μετά και όλα είναι πια γνωστά για εκείνο το εξάμηνο. Μόνο το «εγώ» του Βαρουφάκη θα θρέψουν νέες ανούσιες συζητήσεις στη Βουλή. Το ίδιο ισχύει και για τις καταστροφικές πολιτικές των Συριζαίων στη ΔΕΗ. Μια εξεταστική επιτροπή το πολύ πολύ θα εμπεδώσει τις πολιτικές ευθύνες των Λαφαζάνηδων, Σκουρλέτηδων και λοιπών, και τίποτα περισσότερο. Ούτε χρειάζεται εξεταστική επιτροπή για την πολιτική και τις ευθύνες της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, όπως προτείνει η Φώφη Γεννηματά.
Από την άλλη πλευρά, είναι αναγκαία η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση Novartis και την άθλια εκμετάλλευσή της από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η οσμή της σκευωρίας είναι πολύ έντονη και θα είναι καλό για τη δημοκρατία να βγουν όλα στο φως. Για παραδειγματισμό, αν μη τι άλλο. Αρα, με μέτρο οι εξεταστικές επιτροπές και μόνον όταν υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις διαφθοράς και σκανδάλου, προκειμένου η χώρα να βαδίζει συντεταγμένα.