Γ. Μπαλπακάκης: Στη Μόρια δεν μπορώ να ξαναπάω

Γ. Μπαλπακάκης: Στη Μόρια δεν μπορώ να ξαναπάω

2' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο κ. Γιάννης Μπαλπακάκης, διοικητής του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας στη Λέσβο επί 2 χρόνια και 9 μήνες, που μόλις προχθές υπέβαλε παραίτηση, μιλάει στην «Κ» για όσα έζησε όλο αυτόν τον καιρό, «πράγματα που εύχομαι να μην ξαναδώ ποτέ, άνθρωποι με κάθε λογής προβλήματα υγείας, βασανισμένοι» και χαρακτηρίζει το μεταναστευτικό – προσφυγικό «πολύ δύσκολο θέμα, το οποίο δεν μπορεί να λυθεί χωρίς στήριξη από την Ευρώπη». Τονίζει ότι οι επίσημες ΜΚΟ που βρίσκονται εντός του καταυλισμού «βοήθησαν και βοηθούν εξαιρετικά», ενώ σημειώνει ότι, ωστόσο, υπήρξαν και κάποιες που ενδιαφέρονταν μόνο για προβολή και τα κονδύλια. Οσον αφορά τις αιτιάσεις για κατασπατάληση κονδυλίων ειδικά στο θέμα της σίτισης, εξηγεί ότι ο ίδιος δεν εμπλέκεται. Αποδίδει πάντως όσα λέγονται σε εταιρείες που δεν προκρίθηκαν. Φεύγοντας δηλώνει πρόθυμος να βοηθήσει, αλλά ξεκαθαρίζει ότι στη Μόρια «δεν μπορώ να ξαναπάω».

«Η εικόνα μάς αδικεί»

«Εχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια από όλους μας, γιατί ένας μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα και η εικόνα του καταυλισμού μάς αδικεί. Οταν έχεις χώρο για να βοηθήσεις 3.000 ανθρώπους και βρίσκεσαι με 10.000, τα προβλήματα είναι πολλά και συχνά ανυπέρβλητα. Μας λένε “γιατί δεν βάζετε και άλλες τουαλέτες;”. Μα δεν υπάρχει χώρος. Επίσης οι εγκαταστάσεις που υπάρχουν πρέπει να συντηρούνται, γιατί η χρήση τους είναι πολύ βαριά. Κάθε τέσσερις μήνες ανακαινίζουμε τις τουαλέτες για να είναι λειτουργικές και ευτυχώς που μας βοηθάνε κάποιοι άνθρωποι», απαντά σε όσους αποκαλούν τη Μόρια «κολαστήριο».

Στην αρχή, όταν σχεδιάστηκε το κέντρο υποδοχής, είχαν προβλεφθεί 800 θέσεις σε κοντέινερ. Στο τέλος του 2017 η Μόρια επεκτάθηκε και η χωρητικότητά της έφτασε τα 3.000 άτομα. Ομως πολλές φορές, όπως και τώρα, έχει 10.000 ανθρώπους πολλοί από τους οποίους κοιμούνται σε σκηνές στα γύρω χωράφια.

Γ. Μπαλπακάκης: Στη Μόρια δεν μπορώ να ξαναπάω-1

«Η Μόρια είναι ένα εργοτάξιο τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά τις ανάγκες ποτέ δεν τις προλαβαίνεις. Από πέρυσι το καλοκαίρι οι ροές είναι συνεχόμενες και αυξημένες και οι διαδικασίες διαρκούν περισσότερο. Οσο και να είναι το προσωπικό δεν φτάνει», λέει ο κ. Μπαλπακάκης.

Παρά τον αυξημένο πληθυσμό που βρίσκεται και σήμερα στο camp, ο πρώην –πλέον– διοικητής επισημαίνει ότι η χειρότερη περίοδος ήταν το 2017 και στις αρχές του 2018. «Η πλειονότητα όσων έφταναν ήταν Σύροι. Ηταν από εμπόλεμες ζώνες, με τεταμένα νεύρα και κακές σχέσεις μεταξύ τους. Πολλά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Τότε είχαμε συνέχεια επεισόδια. Τώρα το 80% των αφίξεων είναι οικογένειες Αφγανοί και είναι πιο ήσυχοι». Και αυτό βοηθάει ώστε να υπάρχουν ήρεμες σχέσεις με τους κατοίκους στις γύρω περιοχές, οι οποίοι έχουν υποστεί πολλά.

«Η αλληλεγγύη»

«Οι κάτοικοι έχουν δείξει μεγάλη αλληλεγγύη, αλλά όλος αυτός ο πληθυσμός άλλαξε τη ζωή τους. Ξαφνικά δίπλα σε ένα χωριό των 1.000 κατοίκων όπως είναι η Μόρια, στήθηκε ένας οικισμός με 10.000 ανθρώπους, από 60 διαφορετικές εθνικότητες. Ανατράπηκε η ζωή τους», εξηγεί ο άνθρωπος που έχει ζήσει τις διενέξεις με τους κατοίκους.

Οσον αφορά τις συνεχείς αφίξεις, ο κ. Μπαλπακάκης τις αποδίδει στην παραπληροφόρηση των διακινητών που υπόσχονται τα πάντα. «Οι άνθρωποι συνεχίζουν να έρχονται γιατί παραπληροφορούνται, δεν ξέρουν την πραγματικότητα. Εχω ζήσει πολλά, αλλά δεν θα ξεχάσω όταν ένας 15χρονος μπαίνει έξαλλος στο γραφείο μου και αρχίζει να φωνάζει: “Πού είναι το διαμέρισμά μου, πού είναι ο μισθός μου, πού είναι η γυναίκα μου;”. Αυτά του είχαν πει ότι θα βρει στη Λέσβο, γι’ αυτά είχε πληρώσει».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή