Είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία της κυβέρνησης και του υπουργού Περιβάλλοντος να παραχωρήσει το πάρκο Τρίτση σε αυτούς που δικαιωματικά ανήκει και (λογικώς) μπορούν να το διαχειριστούν καλύτερα, δηλαδή στην Περιφέρεια Αττικής. Δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι κατανοούν το πρόβλημα της διακυβέρνησης στην χώρα, το οποίο –όπως είπε ο κ. Κωστής Χατζηδάκης– συνίσταται στο εξής: «Το υπουργείο έχει περίπου 15 εποπτευόμενους φορείς και 37 πάρκα σε όλη την Ελλάδα. Μόνο ο διορισμός των διοικητικών συμβουλίων απαιτεί πάρα πολλές ανθρωποώρες» (12.9.2019).
Βεβαίως, ο τυπικός Ρωμιός πολιτικός δεν θα μετρούσε τις χαμένες ώρες εργασίας στο υπουργείο του, αλλά τα χαμένα ρουσφέτια: 52 διοικητικά συμβούλια σε όλη την Ελλάδα μάς κάνουν 520 τοποθετήσεις «πολιτικών φίλων»· αν υπολογίσουμε ότι κάθε Δ.Σ. έχει 10 μέλη.
Κάποιοι επισημαίνουν ότι υπάρχουν κίνδυνοι από τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η αλήθεια είναι πως κίνδυνοι ελλοχεύουν παντού. Υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώθηκαν γλιστρώντας στο μπάνιο. Από την άλλη, όλα όσα ήταν να συμβούν στο πάρκο Τρίτση συμβαίνουν ήδη υπό κεντρικοκρατική διαχείριση· οι λίμνες δεν έχουν νερό, νεκρά ψάρια σαπίζουν στις όχθες τελμάτων, υπάρχουν σκουπίδια παντού· γενικώς το πάρκο είναι σε μαύρο χάλι. Πόσο χειρότερα μπορεί να τα κάνει ακόμη και ο κ. Γιώργος Πατούλης;
Πιο εύλογη φαντάζει η ερώτηση ενός δημοσιογράφου στον υπουργό: «Είμαστε ευχαριστημένοι από τη διαχείριση που κάνει η Περιφέρεια στα άλλα πάρκα; Ας πούμε, για να γίνει το πάρκο στο Πεδίον του Αρεως, είχε γίνει μια ολόκληρη ιστορία τότε για να το αναλάβει και να γίνει κάτι. Δηλαδή θέλω να πω ότι το θέμα δεν είναι ποιος είναι υπεύθυνος. Το θέμα είναι να γίνεται δουλειά». Η αλήθεια είναι ότι επί των ημερών της κ. Ρένας Δούρου, το Πεδίον του Αρεως (που είναι εντός του Δήμου Αθηναίων και κανονικά έπρεπε να είναι αρμοδιότητά του) βρέθηκε σε κατάσταση αποσύνθεσης. Αλλά πάλι, οι πολίτες θα έπρεπε να προσέχουν ποιους ψηφίζουν. Οταν εκλέγουν περιφερειάρχες που διαχειρίζονται τα πάρκα αλλιώς (ή και κυβερνήσεις που διαπραγματεύονται αλλιώς), θα πρέπει να περιμένουν και το τίμημα.
Τίποτε δεν είναι σίγουρο στη ζωή και τίποτε δεν εξασφαλίζει ότι η διαχείριση του πάρκου από την Περιφέρεια θα είναι καλύτερη από εκείνη που κάνει ο κεντρικός φορέας διαχείρισης· χειρότερη αποκλείεται να είναι. Οι πιθανότητες όμως είναι συντριπτικά περισσότερες στην πρώτη περίπτωση, αφού το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ήδη έχει τη ΔΕΗ, τον ΔΕΔΗΕ, το φυσικό αέριο, την Εταιρεία Υδρογονανθράκων, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, την Εναλλακτική Διαχείριση Συσκευασιών και άλλων Προϊόντων, τους υδάτινους πόρους, τα δάση, τη χωροταξία, το αστικό περιβάλλον και πολλά –μα πάρα πολλά!– άλλα…