Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής

3' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα θέμα υπάρχει πράγματι με τους τίτλους των τομέων ευθύνης που έχουν ανατεθεί στους αντιπροέδρους της νέας  Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Παραθέτω τους πιο χυμώδεις: «Προστατεύοντας τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», «Μια Ευρώπη έτοιμη για την ψηφιακή εποχή» και «Μια οικονομία για τον άνθρωπο».

Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Είναι αυτοί κατάλληλοι τίτλοι για τους τομείς ευθύνης της Επιτροπής, δηλαδή για τα οιονεί υπερυπουργεία της; Ποιος τους εμπνεύσθηκε, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ή μήπως η Ρένα Δούρου, με λίγη βοήθεια από τη Ράνια Σβίγγου; Εχουν κάτι από την αφόρητη αφέλεια των τίτλων στα περιοδικά ποικίλης ύλης και, το χειρότερο, γελοιοποιούν το αντικείμενο που προσδιορίζουν. Ενώ δηλαδή προσπαθούν να προσδώσουν κάποια χάρη στο άχαρο, καταλήγουν να το κάνουν σαχλό.

Αν όλο αυτό δεν είναι η ηλίθια έμπνευση κάποιων ακριβοπληρωμένων ειδικών της επικοινωνίας, αλλά προσωπική επιλογή της Φον ντερ Λάιεν, τότε υποψιάζομαι ότι προσπαθεί με αυτό τον πρωτότυπο, πλην ατυχή, τρόπο να δείξει στο ευρύτερο ευρωπαϊκό κοινό, που μόλις τώρα τη γνωρίζει, ότι δεν έχει τίποτε να φοβάται από τους πρωσικούς απόηχους του ονόματός της, αλλά αντιθέτως η ηγεσία της κομίζει στις Βρυξέλλες μια φρεσκάδα, κάτι το «girly».

Είναι αλήθεια ότι όταν ακούς «Φον ντερ Λάιεν» και δεν ξέρεις περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ο νους σου πηγαίνει στα πρωσικά κράνη με το παλούκι στην κορυφή (καμιά φορά και με ολόκληρο αετό αντί για παλούκι – μπρούντζινο, φυσικά, όχι αληθινό αετό). Τίποτε όμως δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Πιο Βρυξελλιώτισα από την Ούρσουλα δεν γίνεται. Γεννήθηκε εκεί, το 1958, καθώς ο Γερμανός πατέρας της ήταν από τους πρώτους ανωτάτους υπαλλήλους της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Το βαρύγδουπο επίθετο είναι του συζύγου της, που προέρχεται από ιστορική οικογένεια εμπόρων και βιομηχάνων μετάξης από τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, δηλαδή από περιοχή της Γερμανίας ριζικά διαφορετική ως προς τη νοοτροπία από την Πρωσία – η οποία, ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει πια. Η Φον ντερ Λάιεν θα μπορούσε θαυμάσια να είναι το ίδιο πειστική ως Βελγίδα, Γαλλίδα ή Ολλανδέζα, όπως είναι τώρα ως Γερμανίδα.

Ο θόρυβος, ωστόσο, εστιάστηκε ειδικά στον τομέα ευθύνης του εκ των αντιπροέδρων της Επιτροπής Μαργαρίτη Σχοινά: «Προστατεύοντας τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», επειδή νοείται ως απειλητικός προς τις λεγόμενες στην τεχνοκρατική γλώσσα «μεταναστευτικές ροές», που κατευθύνονται στην Ευρώπη. Το μόνο ενοχλητικό (πολύ ενοχλητικό) στον τίτλο είναι ο ρηματικός τύπος της ενεργητικής μετοχής. Ειδάλλως, δεν καταλαβαίνω γιατί φρίττουν διάφοροι και φθάνουν στο σημείο να τον χαρακτηρίζουν «προσβολή προς τις ευρωπαϊκές αξίες». Το κατανοώ να εξεγείρονται οι «ευαίσθητοι», που προωθούν τη διασπαστική πολιτική των ταυτοτήτων (identity politics), αλλά ο απερχόμενος πρόεδρος Γιούνκερ και άλλοι, υποτίθεται καλοπροαίρετοι, γιατί ενοχλούνται;

Για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής –την ασφάλεια, την ελευθερία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα– δεν θέλουν να ζήσουν στην Ευρώπη όσοι μεταναστεύουν σε αυτήν; Προφανώς! Επομένως, γιατί να μην τον προστατεύσουμε; Είναι και για το δικό τους συμφέρον. Φοβάμαι ότι ίσως ακούγεται σαν αστείο από κάποιους, αλλά δεν το εννοώ έτσι. Δεν βλέπω, ειλικρινά, γιατί το θέμα της μετανάστευσης πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια κατάσταση «win-lose», πάντα με διαζευκτικούς όρους: ή τους πετάμε στη θάλασσα ή ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατα και ό,τι θέλει ας γίνει. Η μετανάστευση είναι πια ένα παγκόσμιο πρόβλημα, εξαρτώμενο από πάρα πολλούς παράγοντες, ώστε να είναι αδύνατη η ανάσχεσή του βραχυπροθέσμως. Από τη διαχείρισή του, όμως, μπορούν να είναι κερδισμένες και οι δύο πλευρές: Ευρωπαίων και μεταναστών. 

Αν ο σκοπός είναι η ευημερία των πολλών, τότε το θέμα είναι πρακτικό. Σκεφθείτε το απλά: αφήνεις να δημιουργηθεί, μέσα σε μερικά χρόνια, μια παραγκούπολη προσφύγων και μεταναστών στις παρυφές μιας ακμάζουσας πόλης· δεν εξυπακούεται ότι η συνύπαρξη θα είναι προβληματική τόσο για τους μεν όσο και για τους δε; Η μετανάστευση είναι πρόβλημα πρώτα για εκείνους που μεταναστεύουν αναγκαστικά· γίνεται όμως πρόβλημα και για τους άλλους, που ζουν στους προορισμούς των μεταναστών, όταν η μετανάστευση αφήνεται στην τύχη της. 

Σε αυτό ουσιαστικά αποβλέπουν οι εξ αριστερών επικριτές της Φον ντερ Λάιεν. Η πολιτική των ορθάνοιχτων πυλών είναι καταστροφική, γιατί οδηγεί αργά ή γρήγορα τις δύο πλευρές (ντόπιους και μετανάστες) σε σύγκρουση. Επομένως, η επιλεκτικότητα είναι αναγκαία από πλευράς της Ενωσης. Δεν γίνεται να ανοίξεις την πόρτα στον οποιονδήποτε, εφόσον θέλεις να διατηρήσεις την ομαλότητα και τη φυσιολογική, όχι τη βίαιη, εξέλιξη του τρόπου ζωής στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή