Η αγωνία του εφοριακού πριν από την έφοδο

Η αγωνία του εφοριακού πριν από την έφοδο

3' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πάσχουμε από δυσανεξία στον έλεγχο. Από αλλεργία στις επιθεωρήσεις. Νιώθουμε αποστροφή προς κάθε είδους διερεύνηση οικείων δραστηριοτήτων, οργή για όποιον εξετάζει ίδια πεπραγμένα. Αισθήματα απρόσβλητα από την επίγνωση των συνεπειών, που αναδύονται από καθόλου άγνωστα βάθη.

Διότι, είναι αναμενόμενο ο ελεγκτής να φαντάζει εχθρός προς άμεση απώθηση, σε μια χώρα όπου επιχειρήσεις εμφανίζουν πλαστά φορολογικά στοιχεία, διαθέτουν ταμειακές-μαϊμού ή πειραγμένους υπολογιστές, εκδίδουν εικονικά τιμολόγια, δίνουν και παίρνουν πλαστά παραστατικά, υποβάλλουν ανακριβείς δηλώσεις ΦΠΑ και εισοδήματος, όπου καταστήματα δεν κόβουν αποδείξεις, επαγγελματίες αποκρύπτουν εισοδήματα, τουριστικές μονάδες, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ξενοδοχεία απασχολούν αδήλωτο προσωπικό, έμποροι διακινούν τόνους λαθραίων ποτών και προϊόντων-μαϊμού, βενζινάδικα διατηρούν κρυφές αποθήκες και δεν εκδίδουν φορολογικά στοιχεία εισόδου από πωλήσεις καυσίμων… Σε μια χώρα όπου κατά μέσον όρο το ένα τρίτο των επιχειρήσεων παρανομεί (τα πρωτεία κατέχουν, όπως πάντα, τα νησιά, έδειξαν έλεγχοι ανά την επικράτεια: 41% στη Ζάκυνθο, 43% στη Ρόδο, 43% στη Μύκονο, 56% στη Σαντορίνη, 62% στην Κέρκυρα).

Καταστηματάρχες φωτογραφίζουν τους ελεγκτές, ώστε όλοι στην αγορά, αφού εξαφανίσουν τα τεκμήρια της παρανομίας, απομακρύνουν τα φορτηγά με τα λαθραία είδη, καλύψουν τις κρύπτες, σχολάσουν τους ανασφάλιστους εργαζομένους, έγκαιρα να τους αναγνωρίσουν και να επιχειρήσουν να ανατρέψουν, ακόμη και με τη βία, επιζήμιες γι’ αυτούς αποφάσεις. Σε μπαρ της Μυκόνου που δεν εξέδιδε αποδείξεις, την ώρα που οι ελεγκτές συνέτασσαν το σημείωμα διαπιστώσεων και την απόφαση αναστολής λειτουργίας περικυκλώθηκαν και εκδιώχθηκαν από την «ασφάλεια» του μαγαζιού. Με σπασμένο χέρι έφυγε ελεγκτής από πιτσαρία στον Πλατανιά Μαγνησίας, ενώ σε πολυχώρο στην Κερκίνη Σερρών, όπου δινόταν δεξίωση γάμου, 50 άτομα απομόνωσαν τους ελεγκτές στην κουζίνα και τους επιτέθηκαν – ο ένας κατέληξε στο νοσοκομείο. Τα μαθήματα αυτοάμυνας που λαμβάνουν οι ελεγκτές δεν αρκούν – εδώ και τέσσερα χρόνια προπονούνται στον Αγιο Κοσμά από δασκάλους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης σε πρόγραμμα ειδικά σχεδιασμένο για την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων…

Χρειάζεται κάτι άλλο για να δαμαστεί το πατροπαράδοτο «δεν πληρώνω την εφορία», που δεν υποχώρησε με την κρίση, αντίθετα εξελίχθηκε σε ένα είδος φορολογικής αντίστασης, με το πρόσχημα ότι είναι θεμιτό κάποιος να κλέψει ένα κράτος που τον «ληστεύει», ότι η ανυπακοή αντικατοπτρίζει τον κόσμο που την προκάλεσε. Η στρέβλωση βάθυνε τόσο που να μοιάζει ιλιγγιώδης η απόσταση από την προπαρασκευή μιας νέας αρχής, με μέτρα που θα πείσουν τον φορολογούμενο ότι το κράτος δεν είναι περισσότερο υπόλογο από τον πολίτη, ότι ο έλεγχος αποτελεί κρίκο της οικονομίας και ο ελεγκτής –ιδιότητα με βαρύ στίγμα– το άσπιλο διαφανές τμήμα μιας αδέκαστης μηχανής. Εν ολίγοις ότι η κοινωνία οφείλει να οργανωθεί με βάση εκείνον τον κοινό παρονομαστή (όφελος για όλους, όχι η ζημιά του ενός κέρδος για τον άλλο) που χρειάζεται για να προοδεύσει.

Δεν γίνεται να απαλλαγούμε από τα εκμαυλιστικά είδωλα, να υπονομεύσουμε την αρχιτεκτονική τους, αν δεν αναιρέσουμε ως ένα βαθμό τους εαυτούς μας. Αν δεν υποχρεωθούμε να τους αναιρέσουμε. Ανέφικτο; Οχι. Μέσα σχεδόν σε κάθε άνθρωπο υπνώττει ένας απρόσβλητος από την ψευδαίσθηση πολίτης, και όταν αφυπνιστεί από την πολιτεία, είναι λίγο περισσότερο το καλό για την κοινωνία… Επειτα, κάθε νέα υγιής συνήθεια, νικά μια παλιά.

Σίγουρα δεν υπάρχει το τέλειο αντίδοτο στις παρεκκλίσεις που μας χωρίζουν από την απολύτως διαυγή οικονομία, ούτε μια σωτηρία που θα πέσει σαν κεραυνός. Οι οχετοί δεν μετατρέπονται σε κρυστάλλινες λίμνες. Η διαφάνεια, ακόμη και στις σημερινές κοινωνίες της υπερεπικοινωνίας, όπου όποιος δεν εκτίθεται απλώς «δεν υπάρχει», δεν υπηρετεί πάντα την αλήθεια. Κάτω από ποικίλα ανθρώπινα πρόσωπα κρύβεται ο άφθαρτος πυρήνας της αδηφαγίας που εξηγεί γιατί, παρά την πρόοδο, δεν σπάει εύκολα ο μικρός ο μέγας κύκλος της παρανομίας. Ιδανικές κοινωνίες δεν υφίστανται, υπάρχουν όμως αυτοπειθαρχούμενες χώρες τακτοποιημένων πολιτισμών όπου ο έλεγχος αποτελεί αρραγή ρουτίνα και όχι μια συνθήκη αποπνικτική που επιβάλλεται ως καταδίκη, με αποτέλεσμα να τέρπει το κοινωνικό σύνολο η κατατρόπωση του ελεγκτή. Τόσο τετριμμένο, τόσο απλό και τόσο επίπονο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή