Εναυσμα για μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης

Εναυσμα για μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην ιδιωτική οικονομία, όποιος μισθωτός παραμελεί τα εργασιακά του καθήκοντα, δεν θα έχει πολλές ευκαιρίες να αναθεωρήσει τη στάση του. Στον κρατικό τομέα, που (υποτίθεται ότι) υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον, κατά κανόνα επιδεικνύεται μεγάλη ή πολύ μεγάλη «κατανόηση» για όποιον ήθελε αμελήσει τις υποχρεώσεις του. Ετσι, δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη η διάταξη που προωθεί η κυβέρνηση στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, σύμφωνα με την οποία η μη αποστολή των αναγκαίων αδειών, εισηγήσεων και γνωμοδοτήσεων εντός των προβλεπόμενων χρονοδιαγραμμάτων, θα συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα που θα τιμωρείται με τρίμηνη παύση του αρμοδίου υπαλλήλου και του προϊσταμένου του. Επιχειρείται να μπει τέλος στην αδικαιολόγητη καθυστέρηση της αδειοδότησης στρατηγικών επενδύσεων. Καλώς, πολύ καλώς, αν με τη διάταξη δεν τελειώνει η προσπάθεια αλλά αρχίζει. Οχι μόνον επειδή η διάταξη αφορά μόνον όσες επενδύσεις χαρακτηριστούν στρατηγικές – όχι όλες τις επενδύσεις ούτε καν όλες τις σημαντικές. Αλλ’ επίσης, διότι θα πρέπει ο κρατικός μηχανισμός (όπως τα ανεπτυγμένα ισχυρά κράτη…) να γίνει ικανός με γνώση, ευθύνη και έγκαιρα να αποφασίζει με ποιους όρους/προϋποθέσεις πρέπει ή δεν πρέπει να αδειοδοτηθεί μια σημαντική επένδυση. Οχι όπως σήμερα – συχνά με ιδεοληπτικές αυθαιρεσίες ή με τσαπατσούλικη προχειρότητα, ίσα ίσα για να μην έχει μπλεξίματα.

Με άλλα λόγια νομίζω ότι αυτή η διάταξη θα έχει εξαιρετικά θετική επίδραση εφόσον λειτουργήσει όχι ως τέλος (όχι ως μια διάταξη που προστίθεται επί μιας κατά τα άλλα αγκυλωμένης, μειωμένων ικανοτήτων δημόσιας διοίκησης, όχι ως διάταξη που θα επιβάλει την προσχηματική τήρηση των σχετικών υποχρεώσεών της) αλλά ως μια νέα αρχή. Ως πυροκροτητής μιας διαδικασίας αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, για να προσομοιάσει στις αντίστοιχες των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών, ως κίνητρο που θα ωθήσει το ελληνικό κράτος να γίνει φιλικό στην ανάπτυξη/στον πολίτη, ως ώθηση για να διεκδικήσει μια νέα, καλύτερη θέση στον διεθνή ανταγωνισμό των σύγχρονων κρατών.

Μετά την υπερψήφιση της διάταξης, λογικά το επόμενο ερώτημα θα ήταν, τι πρέπει να αλλάξει στο κράτος (στην αρχιτεκτονική του, στην κουλτούρα του, στη στελέχωση και στις διαδικασίες του) ώστε να γίνει πράγματι ικανό να λαμβάνει έγκαιρα και μετά λόγου γνώσεως, με ευθύνη, τέτοιες (και άλλες…) σημαντικές αποφάσεις, να μην είναι ούτε εξ ορισμού εμπόδιο σε αυτές ούτε άβουλος τροχονόμος. Γιατί αν όλα τα άλλα στους αρμόδιους μηχανισμούς της δημόσιας διοίκησης μείνουν όπως ήταν/είναι, τότε η επίμαχη διάταξη θα έχει κάποια προσωρινά αποτελέσματα (έως ότου οι αστοχίες στις αποφάσεις πυκνώσουν και –όπως τόσες και τόσες καλών προθέσεων διατάξεις…– καταστεί κι αυτή ανενεργή, πεταμένη στο τέρας της γραφειοκρατίας) χωρίς όμως, ούτε καν προσωρινά, να υπάρχει κάποια, στοιχειώδης εγγύηση για την ορθότητα όσων/όποιων αποφάσεων θα λαμβάνονται εντός χρονοδιαγράμματος…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή