Η Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ μοιάζει να μην έχει αλλάξει τους τελευταίους αιώνες. Ολα αναμένεται, όμως, να αλλάξουν μετά την έγκριση που προσέφεραν οι ισραηλινές Αρχές στην κατασκευή τελεφερίκ με προορισμό το Τείχος των Δακρύων, έως το 2021. Πρόκειται για την πρώτη φάση αγοράς στόλου τελεφερίκ, τα οποία θα συνδέουν τα ιερά προσκυνήματα της πόλης.
Οι Ισραηλινοί συντηρητικοί ηγέτες εμφανίζουν το σχέδιο ως περιβαλλοντικά υπεύθυνη λύση για τη διαχείριση του αυξημένου τουριστικού ρεύματος. Μέλη περιβαλλοντικών οργανώσεων, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι, ωστόσο, καταδικάζουν το σχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζουν «εβραϊκή Ντίσνεϊλαντ». Ο Ισραηλινός αρχιτέκτονας Μόσε Σαφντί λέει: «Πρόκειται για αισθητικό και αρχιτεκτονικό πλήγμα στην εύθραυστη πόλη».
Το σχέδιο κατασκευής του τελεφερίκ αποτελεί παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο το Ισραήλ χρησιμοποιεί την αρχιτεκτονική και τον αστικό σχεδιασμό για να επεκτείνει τον έλεγχό του στα Κατεχόμενα. Ανεξάρτητα από τα οφέλη του τελεφερίκ, τα οποία είναι αμελητέα, σύμφωνα με τους επικριτές του, το νέο μεταφορικό σύστημα ενισχύει το εβραϊκό αφήγημα για την Ιερή Πόλη, αποτελεί έτσι ακόμη ένα επιχείρημα υπέρ της ισραηλινής προσάρτησης των αραβικών συνοικιών της πόλης. Το σχέδιο αφορά την κατασκευή γιγάντιων πυλώνων από τους οποίους θα κρέμονται τα βαγόνια του τελεφερίκ, αποφεύγοντας να ταξιδέψουν πάνω από εβραϊκά νεκροταφεία, τηρώντας τις σχετικές βιβλικές απαγορεύσεις.
Από το όρος Σιών, τα τελεφερίκ θα «προσγειώνονται» κοντά στο Τείχος των Δακρύων και στο μέσον πολυώροφου κέντρου, ιδιοκτησίας εθνικιστικής εβραϊκής οργάνωσης εποίκων, που βρίσκεται στην αραβική συνοικία Σιλουάν. Η ακροδεξιά οργάνωση χρηματοδοτεί και επιβλέπει αρχαιολογικές ανασκαφές με στόχο την ανακάλυψη εβραϊκών αρχαιοτήτων, που θα αποδεικνύουν τις εβραϊκές ρίζες αμφισβητούμενων τοποθεσιών.
«Αυτή είναι η σιωνιστική διάσταση του έργου», λέει ο πρώην δήμαρχος της Ιερουσαλήμ, Νιρ Μπαρκάτ. «Η Πόλη του Δαυΐδ είναι η τελική απόδειξη ότι η γη αυτή μας ανήκει». Ο αρχιτέκτονας των σχεδιαζόμενων σταθμών, Μέντι Ρόζενφελντ, επέλεξε να χρησιμοποιήσει γυαλί για την κατασκευή τους, σε μία προσπάθεια να τους κάνει όσο «αόρατους» μπορούσε. «Δεν υπάρχει τρόπος να κρύψεις εντελώς ένα τελεφερίκ», ομολογεί ο Ρόζενφελντ. Ο αρχιτέκτονας επικαλείται, όμως, τη γυάλινη πυραμίδα του Λούβρου, που δημιούργησε ο Ι.Μ. Πέι. «Ο Πέι αντιμετώπισε σωρεία επιθέσεων για το έργο. Τώρα, όλοι αγαπούν την πυραμίδα του Λούβρου», λέει ο Ισραηλινός αρχιτέκτονας.
«Το πραγματικό πεδίο μάχης για τον έλεγχο της Ιερουσαλήμ είναι η επιβολή του εβραϊκού χαρακτήρα της πόλης», λέει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Ρόνι Ελενμπλούμ, ο οποίος αντιπαραθέτει τις αρχιτεκτονικές επιπτώσεις του τελεφερίκ, που θα «εκτοξεύει» τους χρήστες του στο Τείχος των Δακρύων χωρίς να χρειαστεί να «υποστούν» την εμπειρία των χριστιανικών και αραβικών συνοικιών. «Η Παλιά Πόλη είναι ένας οικουμενικός, ανεξέλεγκτος και πολυπολιτισμικός δημόσιος χώρος. Αυτή είναι η ιστορική Ιερουσαλήμ. Το τελεφερίκ και η εισβολή των μεθόδων Ντίσνεϊ εκφράζουν την αποτυχία του σύγχρονου Ισραήλ να κυριαρχήσει σε αυτόν τον δημόσιο χώρο», λέει ο Ελενμπλούμ.