Το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του, αλλά όσο ο καιρός παραμένει ήπιος, οι Αθηναίοι θα συνεχίζουν τις βόλτες τους στις παραλίες του νομού Αττικής. Το Καβούρι και η Βουλιαγμένη είναι δύο από τις πιο κοντινές επιλογές.
Παραδόξως, η σύντομη εξόρμηση στα δύο προάστια της νότιας Αθήνας έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Σαν ένα ταξίδι στον χρόνο, η εμπειρία της αναζήτησης ελεύθερης παραλίας στη λεγόμενη «Αθηναϊκή Ριβιέρα» μας προϊδεάζει για το τι μπορεί να συμβεί σε όλη τη χώρα εάν προχωρήσουμε χωρίς σοβαρή προετοιμασία στην αναπροσαρμογή των διατάξεων για τον αιγιαλό.
Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής από το Καβούρι μέχρι τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης είναι κλειστό για τους πολίτες. Οι περισσότερες παραλίες έχουν παραχωρηθεί σε ιδιωτικά σχήματα που απαιτούν αντίτιμο για την είσοδο, ενώ ένα ετερόκλητο πλήθος δραστηριοτήτων (ναυταθλητικοί όμιλοι, καφέ και εστιατόρια «πάνω στο κύμα», ξενοδοχεία, ιδιωτικές κατοικίες κ.λπ.) καθιστά αδύνατη την πρόσβαση στη θάλασσα. Αν το ψάξετε λίγο περισσότερο το θέμα, θα διαπιστώσετε ότι έχετε στη διάθεσή σας είτε μικρές «φέτες» παραλίας με τη χειρότερη ποιότητα αμμουδιάς και υδάτων ή τις λιγότερο βατές (αν και φέτος ακόμη και στα αφιλόξενα Λιμανάκια παρατηρήθηκε επέκταση της εμπορικής δραστηριότητας με καντίνες πάνω στα βράχια…).
Αν, λοιπόν, καταφέραμε να περιορίσουμε την πρόσβαση σε ένα δημόσιο αγαθό με την υπάρχουσα νομοθεσία, κάθε νέα νομοθετική πρωτοβουλία οφείλει κατ’ αρχάς να διορθώσει τις στρεβλώσεις που δημιούργησε η βάναυση παραβίαση του νόμου τις τελευταίες δεκαετίες. Το βασικό πρόβλημα σε σχέση με τον αιγιαλό είναι ότι στην Ελλάδα είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Μπορεί να βγάλουμε το λάδι σε έναν καλοπροαίρετο επενδυτή που θέλει να αναζωογονήσει τουριστικά μια ξεχασμένη περιοχή της χώρας τηρώντας και το τελευταίο γράμμα της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και την ίδια στιγμή να επιτρέψουμε σε έναν «κολλητό» να στήσει το επόμενο «εστιατόριο της μόδας» πάνω στη Ριβιέρα της πρωτεύουσας. Ας λύσουμε πρώτα αυτήν την ενδιαφέρουσα αντίφαση και μετά ας πάμε και παρακάτω.