09.00
Κοιμάμαι ακόμα. Γιατί ο ύπνος είναι πολύτιμος και το πρωινό ξύπνημα δεν αποτελεί αγαπημένη μου συνήθεια, εκτός αν είμαι αναγκασμένη να το κάνω, οπότε το καλωσορίζω με αγάπη και υπομονή. Oπως όλες τις αναποδιές.
11.00-12.00
Τρώω πρωινό και πίνω καφέ στο μπαλκόνι μου, διαβάζοντας μερικές σελίδες από ένα βιβλίο. Αυτήν την περίοδο είναι το «Υπόθεση μπεστ-σέλλερ», το πρώτο μυθιστόρημα του Χρήστου Βακαλόπουλου και επειδή είναι όμορφο και μικρό, το διαβάζω σε μικρές δόσεις, για να μην τελειώσει γρήγορα. Το διάβασμα με πρωινό στο μπαλκόνι είναι προνόμιο του καλοκαιριού και η προοπτική του να το απολαύσω για μερικές εβδομάδες ακόμα με γεμίζει, ειλικρινά, με ευγνωμοσύνη.
12.00-15.00
Το σπίτι μου είναι μάλλον μεγάλο για ένα άτομο, πόσο μάλλον για ένα ενίοτε χαοτικό άτομο όπως εγώ. Χρειάζεται ψυχραιμία και αποφασιστικότητα για να παραμένει καθαρό και τακτοποιημένο. Γι’ αυτό συχνά έχει το μαύρο του το χάλι. Αρκετές φορές όμως επιλέγω να αφιερώσω το μεσημέρι μου σ’ αυτήν τη φροντίδα, γιατί δεν με ανακουφίζει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και η διαδικασία. Ειδικά το πλύσιμο των πιάτων, το σφουγγάρισμα και το τρίψιμο στα πλακάκια (ό,τι έχει να κάνει με νερό δηλαδή) είναι εκτονωτικές και ψυχοθεραπευτικές εργασίες. Το μαγείρεμα είναι επίσης μια μεγάλη –και αναγκαία– ευχαρίστηση, αλλά επειδή απεχθάνομαι τη βόλτα στο σούπερ μάρκετ, οφείλω να παραδεχτώ ότι τη μισή εβδομάδα τρέφομαι με σουβλάκια.
15.45-16.00
Ξεκινάω για το θέατρο, με τα πόδια. Η γειτονιά μου είναι τα Πετράλωνα και πηγαίνω στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μέσω Φιλoπάππου. Η περιοχή που μένω αποτελεί για μένα σταθερή πηγή χαράς και ανακούφισης, όχι μόνο γιατί είναι πανέμορφη και γραφική, αλλά γιατί μπορώ να πηγαίνω σε πολλά μέρη με τα πόδια. Λατρεύω το περπάτημα, με ακουστικά ή άνευ, και επιτέλους, εδώ και επτά χρόνια που κατοικώ εδώ (όλα τα προηγούμενα σπίτια μου ήταν μακριά από το κέντρο) έχω την ευκαιρία να βρίσκομαι μέσα στην πόλη, αλλά και προστατευμένη από αυτήν. Τα Πετράλωνα, όσο κι αν έχουν έρθει στη μόδα, αδυνατούν να ακολουθήσουν 100% τους ρυθμούς και την αίσθηση του σήμερα και διατηρούν πεισματικά κάτι γνήσια ρομαντικό.
16.00-21.00
Είμαι στην πρόβα. Η παράστασή μας («Η τραγική ιστορία του Αμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας», σε σκηνοθεσία Εκτορα Λυγίζου) ανεβαίνει ξανά από τις αρχές Οκτωβρίου και οι πρόβες μας είναι λίγες και καλές. Χαίρομαι που ξαναδουλεύουμε, είναι πάντα ωραίο να συναντάς κάτι έπειτα από καιρό. Το κενό, αυτή η απόσταση, λειτουργεί ευεργετικά, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι μέσα στο ίδιο το διάστημα της αποχής. Δουλεύεις χωρίς να το ξέρεις. Και όταν μπαίνεις ξανά στη λειτουργία της συγκεκριμένης δουλειάς, κάτι σου έχει δωριστεί, σαν να σε ανταμείβει που ξαναγύρισες, που δεν τα παράτησες. Υστερα από 4 μήνες, στον ίδιο χώρο, προσπαθούμε να ξανασταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε κάτι που, έχοντας εκτεθεί σε κοινό, έχει ήδη έχει χάσει την αθωότητά του, αλλά έχει κερδίσει μια άλλη δύναμη, μια πιο συνολική εμπειρία.
21.00-23.00
Αν η πρόβα μας ήταν νωρίτερα μέσα στη μέρα, θα έτρεχα να πάρω το τρόλεϊ και να απολαύσω την αγαπημένη μου δραστηριότητα των τελευταίων μηνών: τη zumba. Συγκεκριμένα, μια εξέλιξη της zumba που ονομάζεται tumbao –νομίζω ότι υπάρχει μόνο στην Ελλάδα– και είναι ακόμα πιο χοροπηδηχτή. Θα περιμένω αναγκαστικά να ξεκινήσουν οι παραστάσεις για να μου επιτρέψει το πρόγραμμά μου να ξεφαντώσω και να ιδροκοπήσω. Προς το παρόν αρκούμαι σε λίγη yoga στο ζέσταμα της πρόβας και φεύγοντας από το θέατρο θα συναντήσω κατά πάσα πιθανότητα μια καλή μου φίλη στα Εξάρχεια. Ή μια άλλη καλή μου φίλη στο «Κλουβί», στα Πετράλωνα. Ή θα πάμε με τα παιδιά από την πρόβα κάπου εκεί κοντά για μια μπίρα. Η μπίρα είναι βέβαιη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
23.00-…
Αν δεν με πάρει το ξενύχτι –που συνήθως δεν με παίρνει– καταλήγω στο αγαπημένο μου μπαλκόνι, να χαζεύω στον υπολογιστή ταινίες ή σειρές. Αυτήν την εποχή κάνω αφιέρωμα στις ταινίες του Σταύρου Τσιώλη. Και ξαναβλέπω για δεύτερη (ή τρίτη) φορά συγκεκριμένες σεζόν από το «How I met your mother». Λίγη μουσική, λίγο διάβασμα και τ’ αγόρι μου.
H Ηρώ Μπέζου παίζει στην παράσταση «Η τραγική ιστορία του Αμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας», του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε διασκευή – σκηνοθεσία Εκτορα Λυγίζου, στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.