Υπάρχουν τελικά περιθώρια για συναινέσεις μεταξύ κυβέρνησης και ΚΙΝΑΛ; Αν το ερώτημα ετίθετο λίγο πριν από τις εθνικές κάλπες, βάσει της ρητορικής αμφοτέρων, η μετεκλογική προσέγγιση θα φάνταζε πιθανή. Δέκα εβδομάδες μετά, η εικόνα που έχει διαμορφωθεί έχει εμφανώς μειώσει τις πιθανότητες αυτές.
Οπως φάνηκε και από το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, οι δίαυλοι επικοινωνίας ανάμεσα σε Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη ήταν ανοικτοί. Ο διάλογος δεν τελεσφόρησε μεν, αλλά πραγματοποιήθηκε και σε επίπεδο αρχηγών. Εκτοτε, ωστόσο, το ρήγμα μεταξύ των δύο πλευρών αποτυπώνεται και στις εκατέρωθεν τοποθετήσεις, περισσότερο δε σε αυτές του ΚΙΝΑΛ.
Το εγχείρημα της επαναπροσέγγισης του κινήματος με την κεντροαριστερή εκλογική βάση σίγουρα αποτελεί μια αιτία για τη στάση αυτή. Στο εν λόγω πλαίσιο, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ πάγια χαρακτηρίζει τη Ν.Δ. «ιδεολογικό αντίπαλο», όμως, με τα δεδομένα των τελευταίων εβδομάδων, φαίνεται πως το κυβερνών κόμμα δεν αποτελεί για την Φώφη Γεννηματά μόνο αυτό, αλλά και μια υπαρξιακή απειλή για τον κεντρώο χώρο που παραδοσιακά καταλαμβάνει η παράταξη.
Οι κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με το «βλέμμα» στο Κέντρο είναι δεδομένες, όπως δεδομένο είναι και το γεγονός ότι η Χαριλάου Τρικούπη το έχει αντιληφθεί. Ταυτόχρονα, έχοντας το «μομέντουμ» της νεοεκλεγμένης κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται πως έχει την… πολυτέλεια να στοχεύει στο κεντρώο ακροατήριο χωρίς παράλληλα να χρειάζεται τη σύμπλευση με το Κίνημα Αλλαγής για να το επιτύχει. Αυτό εκτιμάται ότι ήταν και ένα από τα μηνύματα που εξέπεμψε ο πρωθυπουργός μέσω της στάσης του για το άσυλο, αλλά και βάσει των όσων διαμηνύει για τον εκλογικό νόμο.
Με τα παραπάνω δεδομένα, η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των δύο πλευρών αποτελεί μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη. Εξίσου λογική –πέρα από το ιδεολογικό πρόσημο των παρεμβάσεων– είναι και η ανάδειξη, από την πλευρά της Χαρ. Τρικούπη, θεμάτων που ενισχύουν τον προοδευτικό της χαρακτήρα, με στόχο τη «διαφοροποίησή» της από τη Ν.Δ.
Πιο πρόσφατο περιστατικό, η χθεσινή πολύ σκληρή ανακοίνωση σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, όπου, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι δεν πρέπει «να επιτραπεί σε μια κυβέρνηση της Δεξιάς να μετατρέψει το σχολείο σε ένα γιγάντιο κατηχητικό».
Προς την ίδια κατεύθυνση, στην κορυφή της ατζέντας του ΚΙΝΑΛ παραμένουν σταθερά τα εργασιακά. Μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι θεωρείται βέβαιη η καταψήφιση των σχετικών προωθούμενων διατάξεων στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης, ενώ δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο του συνολικού «όχι» στο σχέδιο νόμου, καθώς υπάρχει αυτή η άποψη σε μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι οι πιθανότητες σύγκλισης ενόψει της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο ολοένα και μειώνονται. Την ίδια ώρα, η μάχη για τον κεντρώο χώρο όχι μόνο κλιμακώνεται, αλλά δείχνει και να αλλάζει μορφή: το Κίνημα Αλλαγής καλείται και πάλι να αποδείξει ότι αποτελεί την αυθεντική έκφραση του κεντρώου χώρου, πλέον όχι μόνο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη νέα κυβέρνηση.