Ρένα Δούρου: Εξαρτήσεις

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Τσίπρας χώρισε την «αυτοκριτική» του στη ΔΕΘ σε τέσσερα κεφάλαια. Τα τρία, όμως, ήταν συγκεκαλυμμένη αυτοκολακεία – δώσαμε πολλά, αλλά όχι περισσότερα· ήμασταν αντισυστημικοί, αλλά δεν σπάσαμε όλα τα συστήματα· ήμασταν καλοί, αλλά δεν είχαμε καλή επικοινωνία.

Ο μοναδικός λόγος γνήσιας απολογίας ήταν η απραξία του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ στην πράσινη πολιτική. Απορροφημένος, ας πούμε, με τη ματαίωση της πώλησης του 1/3 της ΔΕΗ, δεν ασχολήθηκε καθόλου με τη μεταρρύθμισή της στην κατεύθυνση των ανανεώσιμων πηγών.

Αντιθέτως, η «δεξιά» κυβέρνηση που τον διαδέχτηκε απειλεί να του πάρει (και) την πράσινη ατζέντα, δίνοντας από νωρίς έμφαση στην καθαρή ενέργεια, τη διαχείριση απορριμμάτων και την ηλεκτροκίνηση.

Αυτός ο προγραμματικός επεκτατισμός της Νέας Δημοκρατίας στα προνομιακά πεδία της Κεντροαριστεράς ακούγεται σαν κάτι θεωρητικό και λίγο. Δεν είναι όμως, αν συνδυαστεί με τον σχηματισμό μιας νέας πλειοψηφίας πάνω σε προγραμματικά κεφάλαια που ήταν πάντα στο μενού της Ν.Δ., όπως η ασφάλεια, το άνοιγμα της εκπαίδευσης, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι επενδύσεις.

Το νέο Κέντρο διαμορφώνεται ερήμην του ΣΥΡΙΖΑ, που μετεκλογικά υπάρχει μόνο ως ταμιευτήρας του αντιδεξιού συναισθήματος.

Το κόμμα, όμως, δεν φαίνεται να είναι σε θέση καν να συζητήσει τον συντελούμενο στρατηγικό παραγκωνισμό του. Συζητάει μόνο με ποιους όρους θα νομιμοποιήσει τον ήδη τετελεσμένο εκπασοκισμό του. Και με ποιους όρους θα διατηρήσει τον ήδη αναντικατάστατο αρχηγό του.

Ο αρχηγικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λογίζεται αποκρυσταλλωμένος από το 2012. Το κόμμα είναι αρχηγικό, με την έννοια της εξάρτησης της εκλογικής εμβέλειάς του από τα χαρίσματα του αρχηγού και όχι με την έννοια της μοναρχικής διεύθυνσης.

Η προσωποκεντρική συγκρότηση, όμως, δεν είναι το πιο ενδεικτικό στοιχείο της σημερινής κατάστασης του κόμματος. Πιο ενδεικτικές είναι οι φωνές που αρθρώνουν –κάτι σαν– «κριτική» απέναντι στον Τσίπρα. Από τη μία είναι ο Τσακαλώτος και η, ας πούμε, αριστερή αντιπολίτευση, που βλέπει την εισπήδηση των παλαιών πασόκων σαν λοίμωξη. Και από την άλλη η Ρένα Δούρου, που ζητάει εκλογή ηγεσίας από τη βάση. Α, και μια «νέα ηθική και αισθητική της πολιτικής πράξης».

Ετσι, αυτοί που αμφισβητούν την πολιτική του Τσίπρα το κάνουν στο όνομα μιας ακόμη πιο μειοψηφικής πολιτικής. Και αυτή που σχεδόν αμφισβητεί το πρόσωπό του, το κάνει από τη θέση ενός ήδη καμένου προσωπικού κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα είναι τσιπρικός ή δεν θα υπάρχει. Αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η μόνη εκδοχή αντιτσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ είναι η Δούρου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή