«Το 2000 θα έχουμε αυτοκίνητα που πετάνε.» Για κάποιο λόγο αυτή η προφητεία προηγούμενων δεκαετιών για τον 21ο αιώνα ήταν η πιο δημοφιλής. Ίσως γιατί είναι μια εικόνα εντυπωσιακή, ίσως γιατί εξέφραζε δύο βασικά πράγματα: την ανάγκη της άνεσης στη μετακίνηση σε δεκαετίες που το μποτιλιάρισμα ήταν ήδη εφιάλτης για τον κάτοικο των πόλεων, και το παντοτινό απωθημένο του ανθρώπου να πετάξει. Κάθε όνειρο μελλοντικό πρέπει να περιέχει και λίγη πτήση.
Αυτοκίνητα που πετάνε δεν έχουμε κι έτσι μοιάζει η εξέλιξη της τεχνολογίας να μην έφτασε τις προσδοκίες μας. Όμως κι εμείς θα έπρεπε να προσέχουμε τι ευχόμαστε. Ένα μποτιλιάρισμα στον ουρανό δεν είναι απαραίτητα πιο ευχάριστο, κι η πιθανή «κακιά στιγμή» θα είχε πολύ μεγαλύτερο ρίσκο. Η επιστήμη και η τεχνολογία ακόμη κι αν αγαπάμε να τις μισούμε ή καλύτερα να τις φοβόμαστε και να τους φορτώνουμε τις ευθύνες για την κακή χρήση που εμείς τους κάνουμε, έχουν κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη, πιο άνετη και με περισσότερη πληροφορία. Έχουν εν τέλει αλλάξει προς το καλύτερο το βιοτικό μας επίπεδο.
Σήμερα βρισκόμαστε πάλι προ των πυλών -ή καλύτερα εν μέσω- μια νέας εξέλιξης, μιας νέας εποχής. Η τεχνητή νοημοσύνη και ο ψηφιακός μετασχηματισμός είναι ήδη πραγματικότητα, παρότι δεν έχουμε ρομπότ να μας κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Όπως τα ιπτάμενα αμάξια, έτσι κι αυτό υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλές ως συλλογική τεχνολογική φαντασίωση περασμένων δεκαετιών. Όμως τεχνητή νοημοσύνη είναι και οι χάρτες στο κινητό μας τηλέφωνο, που μας δείχνουν όχι μόνο τη διαδρομή, αλλά και την κίνηση που θα συναντήσουμε. Τεχνητή νοημοσύνη είναι και οι αυτόματες απαντήσεις στο μέιλ μας ή τα προτεινόμενα βίντεο στο You Tube. Και μπορεί να μην έχουμε αυτοκίνητα που πετάνε, έχουμε όμως ήδη αυτοκίνητα που μιλάνε -και ακούνε όταν τους μιλάμε εμείς.
Μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, πρωτοπόρες στην καινοτομία, όπως η Mercedes «βάζουν μπρος τις μηχανές», επιστρατεύουν όλες τις τεχνολογίες που έχουν στη διάθεσή τους, προκειμένου να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη και ασφαλή. Επενδύουν στην τεχνολογία με στόχο να διευκολύνουν την καθημερινότητα μας. Όπως όλοι οι πραγματικά καινοτόμοι αντιλαμβάνονται ότι η ψηφιακή μετάβαση θα επιτύχει μόνο αν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνία. Γιατί τελικά το στοίχημα σε σχέση με την τεχνολογία δεν είναι τα εντυπωσιακά γκάτζετ και η εκπλήρωση ανώριμων παλιακών φαντασιώσεων. Το θέμα δεν είναι να πιάσουμε την κουβέντα με το αυτοκίνητό μας λες και είναι ο ΚΙΤ κι εμείς ο Ιππότης της Ασφάλτου. Το στοίχημα είναι η τεχνολογία να έχει μέτρο εμάς. Ο άνθρωπος να βρίσκεται στην καρδιά της νέας τεχνολογικής επανάστασης. Στην αυτοκίνηση αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και ευτυχώς βιομηχανίες όπως η Mercedes το ξέρουν. Κόντρα σε παλιακές φοβίες και προκαταλήψεις, μόνος δρόμος αυτή τη φορά είναι άνθρωποι και μηχανές να πορευτούν μαζί.