Η πρώτη επαφή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εις ουδέν απέληξε καθόσον αφορά στο Αιγαίο, στο Κυπριακό, στο μεταναστευτικό, αλλά και σε άλλα θέματα μικρότερης εντάσεως. Συνεφωνήθη η σύγκληση του ανωτάτου συμβουλίου και η επανάληψη των διερευνητικών επαφών.
Επί της ουσίας, ευρισκόμεθα στο σημείο εκκινήσεως των σχέσεων των δύο κυβερνήσεων, με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να διανύει ακόμη φάση διαμορφώσεως της πολιτικής του έναντι της Τουρκίας και τον κ. Ερντογάν να προωθεί τις διάφορες στρατηγικές επιλογές του σε όλο το φάσμα του μετώπου από τη Θράκη έως την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν είναι ο ιδεωδέστερος συσχετισμός στις σχέσεις Αθηνών – Αγκύρας.
Αλλά δεν ήταν δυνατόν να γίνει κάτι διαφορετικό. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, η εξωτερική πολιτική δεν είναι το ισχυρό πολιτικό «ατού» του σημερινού πρωθυπουργού, που ασχολείται πρωτίστως με την προσέλκυση επενδυτών. Είναι μια επιλογή που υπάρχει κίνδυνος να απολήξει σε εκπλήξεις μάλλον δυσάρεστες.
Υπήρξαν όμως και χειρότερα που διαδραματίσθηκαν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, κατά την «τυχαία» συνάντηση του Κυπρίου υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Η εικόνα που προέκυψε από την «τυχαία» συνάντηση και κατεγράφη από τις τηλεοράσεις ήταν πολιτικώς και διπλωματικώς αθλία. Η συγκλονιστική απάθεια του κ. Τσαβούσογλου, σε πλήρη αντίθεση με την εφηβική νευρικότητα του κ. Χριστοδουλίδη, που επιχειρούσε να αναιρέσει ισχυρισμούς του Τούρκου υπουργού για ανακολουθίες του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη.
Η «τυχαία» συνάντηση κατέστησε δημοσίως σαφές ότι η Τουρκία πλέον ομιλεί για αναίρεση της βάσεως των διαπραγματεύσεων και λύση του Κυπριακού στη βάση συνομοσπονδίας δύο ανεξαρτήτων κρατών και όχι διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως ίσχυε έως σήμερα δίχως να οδηγήσει ποτέ σε λύση του πολιτικού προβλήματος της νήσου.
Ωστόσο, η μονομερής απόφαση της Λευκωσίας να προχωρήσει σε αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων έδωσε το πρόσχημα στην Αγκυρα να εμπλακεί σε έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, ανταποκρινόμενη σε αίτημα της τουρκοκυπριακής «κυβερνήσεως». Ο ασκός του Αιόλου ανοίγει και ό,τι προκύψει πλέον.