Ενα κυριακάτικο τραπέζι ανάμεσα στα χιλιάδες. Μια νέα γυναίκα, παραδοσιακή ψηφοφόρος της Αριστεράς, «ομολογεί» συνωμοτικά ότι η κατάσταση στην «πλατεία» έχει βελτιωθεί σημαντικά. «Την τελευταία εβδομάδα βρίσκεται κάθε μέρα κάποιο συνεργείο του δήμου εκεί. Καθαρίζουν, φυτεύουν, βάφουν».
Είναι καχύποπτη «φυσικά», το λέει και το ξαναλέει. Δεν ξεχνάμε ότι η καχυποψία είναι οργανικό κομμάτι της αριστερής ψυχής. Εδώ που τα λέμε, κάθε γνήσιος Ελληνας οφείλει να είναι λίγο καχύποπτος, γιατί διαφορετικά θα είναι κορόιδο, ανόητος, αφελής. Πιστεύει «φυσικά» ότι πρόκειται για ένα καλοστημένο επικοινωνιακό παιχνίδι των Μητσοτάκη και Μπακογιάννη. Αναρωτιέται φωναχτά για τις προτεραιότητες («γιατί πρώτα οι επιχειρήσεις με τις καταλήψεις και όχι οι έμποροι ναρκωτικών που αλωνίζουν στην πλατεία;»). Κι αν κάποιος της υπενθυμίσει τις σχεδόν καθημερινές συλλήψεις για ναρκωτικά, θα κουνήσει πάλι με δυσπιστία το κεφάλι. Αλλά, ναι, η νέα εικόνα της πλατείας την ευχαριστεί, δεν θα πει ψέματα.
Η «πλατεία» είναι η πλατεία Εξαρχείων. Και άνθρωποι σαν τη νέα γυναίκα της κυριακάτικης συντροφιάς είναι δυνητικά οι πραγματικοί σύμμαχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Κώστα Μπακογιάννη.
Ανθρωποι που πιθανότατα δεν πρόκειται να τους ψηφίσουν ποτέ αλλά οι οποίοι ενδιαφέρονται για την καθημερινότητα στη γειτονιά τους, για τις εικόνες με τις οποίες μεγαλώνουν τα παιδιά τους, για την ασφάλεια του αυτοκινήτου τους, ακόμα κι αν δεν το ομολογήσουν ποτέ ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να κερδίσει η κυβέρνηση και θα τους κερδίσει μόνο βελτιώνοντας εμφανώς την καθημερινότητα στη γειτονιά τους. Τα Εξάρχεια δεν «κερδίζονται» ούτε με μεγάλα λόγια ούτε με φοβισμένους θούριους υποψηφίων βουλευτών αχάραγα στην άδεια πλατεία.
Κάθε δέντρο που φυτεύεται, κάθε λάμπα που ανάβει στην ώρα της, κάθε παγκάκι που βάφεται και καθαρίζεται δημιουργεί εσωτερικές ρωγμές που αμφισβητούν ακλόνητες βεβαιότητες.
Ενα ήσυχο απόγευμα σε μια καθαρή πλατεία είναι μια πραγματικότητα που ριζώνει στην καρδιά των ανθρώπων και παράγει πολιτικό αποτέλεσμα. Τα μυαλά των ανθρώπων δεν αλλάζουν με κηρύγματα. Αρκεί τα συνεργεία του δήμου να είναι εκεί και αύριο, και μεθαύριο, κ.ο.κ.