Η Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου ήταν μια ημέρα-ορόσημο στον υπό εξέλιξη πόλεμο μεταξύ λαϊκισμού και θεσμικών αντίβαρων (ή μεταξύ του λαού και των εχθρών του, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι οι λαϊκιστές ηγέτες). Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου έκρινε ότι η απόφαση αναστολής των εργασιών του Κοινοβουλίου από την κυβέρνηση Τζόνσον για πέντε εβδομάδες ήταν άκυρη, υπονοώντας σαφώς ότι ο πρωθυπουργός παραπλάνησε τη βασίλισσα με τον τρόπο που δικαιολόγησε την επιλογή. Την ίδια ημέρα, η Νάνσι Πελόσι, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ανακοίνωνε την έναρξη επίσημης έρευνας για το ενδεχόμενο καθαίρεσης του προέδρου Τραμπ.
Σε φυσιολογικούς καιρούς η ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα είχε οδηγήσει σε παραίτηση του Τζόνσον – ειδικά δεδομένης της σαφούς υπόνοιας ότι παραπλάνησε τη βασίλισσα.
Το τηλεφώνημα του Τραμπ στον Ουκρανό πρόεδρο, στο οποίο του ζητεί να διερευνήσει τα πεπραγμένα του γιου τού Τζο Μπάιντεν, αφού του υπενθυμίζει τη στρατιωτική βοήθεια που παρέχουν οι ΗΠΑ (την οποία είχε ο ίδιος προσωπικά «παγώσει»), θα ήταν αντίστοιχο του αντίκτυπου των κασετών του Νίξον: με τη δημοσίευσή τους είχε σπάσει το φράγμα και οι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο είχαν στραφεί κατά του προέδρου τους.
Αλλά φυσικά δεν ζούμε σε φυσιολογικούς καιρούς. Ο Τζόνσον όχι μόνο δεν απολογήθηκε, αλλά ενέτεινε την επιθετική του ρητορική περί βουλευτών που «προδίδουν» το Brexit και ενός Κοινοβουλίου που υπονομεύει τη λαϊκή βούληση. Ο Τραμπ μίλησε για αναζωπύρωση του «κυνηγιού μαγισσών» εναντίον του, από μια αντιπολίτευση που δεν μπορεί να βρει άλλο τρόπο να τον κερδίσει.
Μέσω του Twitter, υπονόησε ότι ο πληροφοριοδότης από τον οποίο ξεκίνησε η αποκάλυψη του επίμαχου τηλεφωνήματος είναι ένας κατάσκοπος στον οποίο αξίζει η θανατική ποινή και έθεσε το ερώτημα αν ο επικεφαλής της επιτροπής Πληροφοριών της Βουλής Ανταμ Σιφ πρέπει να συλληφθεί για εσχάτη προδοσία.
Το ανατριχιαστικό σε όλα αυτά είναι ότι η στρατηγική των δύο αδίστακτων δημαγωγών μπορεί να τους βγει: ο Τζόνσον προηγείται στις δημοσκοπήσεις ενώ πολλοί Δημοκρατικοί τρέμουν στο ενδεχόμενο αθώωσης του Τραμπ, στη δίκη καθαίρεσης στη Γερουσία, κατά τη διάρκεια της χρονιάς των εκλογών. Αν στην πρώτη τους θητεία δοκίμασαν και οι δύο τα όρια του συνταγματικού πλαισίου των χωρών τους, σε μια ενδεχόμενη δεύτερη θα τα ποδοπατήσουν.