Στις 4 μ.μ., χθες, η Ζηνοβία Τσιγαρίδου σχόλασε. Ηταν κουρασμένη, αλλά γεμάτη. Η θέση της γυμνάστριας στο γυμναστήριο του Φάρου Τυφλών είναι η πιο απαιτητική δουλειά που έχει κάνει έως σήμερα – αλλά αυτή που κρύβει τη μεγαλύτερη ανταμοιβή. «Εχω βάλει στόχο να δείξω ότι οι αθλητές μου μπορούν να εκτελέσουν τις περισσότερες ασκήσεις και ας μη βλέπουν. Μου προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση η βελτίωση που βλέπω στον καθένα μέρα με τη μέρα», λέει στην «Κ». Αντίθετα με ένα γυμναστήριο για βλέποντες, όπου απλώς θα έδειχνε μια άσκηση, εδώ πρέπει να την περιγράψει με όση μεγαλύτερη λεπτομέρεια γίνεται. Η Ζηνοβία χρειάζεται φυσικά να είναι εκεί σε κάθε τους βήμα και ιδίως όταν ανεβαίνουν και κατεβαίνουν στον διάδρομο. Τα όργανα ποτέ δεν αλλάζουν θέση στον χώρο, για ευνόητους λόγους, ενώ οι αριθμοί στα λόκερ είναι γραμμένοι σε κώδικα Μπράιγ.
Είναι ένας μικρός χώρος που επιτελεί μεγάλο έργο, λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του Φάρου Τυφλών Μανώλης Μπασιάς. «Οι πιο πολλοί άνθρωποι βγαίνουν έξω να περπατήσουν, να αθληθούν. Ενας τυφλός πώς θα βγει να περπατήσει με όλα αυτά τα εμπόδια στους δρόμους; Μόλις προχθές με πήρε συνάδελφος με πρόβλημα στην καρδιά και μου είπε ότι ο γιατρός του συνέστησε να βγαίνει να περπατάει τρεις φορές την εβδομάδα. Αν δεν ήταν το γυμναστήριο, μου είπε, τι θα έκανε;». Συζητάμε με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού, που αποτελεί το διεθνές σύμβολο της προσπάθειας των ανθρώπων με προβλήματα όρασης για ανεξαρτησία και ισότιμη συμμετοχή στις κοινωνικές δραστηριότητες. «Το λευκό μπαστούνι είναι τα μάτια μας», λέει ο κ. Μπασιάς. «Είναι αυτό που μας επιτρέπει να βγούμε έξω, να κυκλοφορήσουμε, να γίνουμε ανεξάρτητοι. Η ανεξαρτησία είναι πολύ βασικός παράγοντας στη ζωή ενός τυφλού. Οσοι εξαρτώνται συνεχώς από άλλους και δεν επιχειρήσουν να κυκλοφορήσουν μόνοι τους με το μπαστούνι τους ελεύθερα, μια μέρα θα κλειστούν στα σπίτια τους».
Ζητάει συγγνώμη για να στείλει ένα μέιλ. Ο Μανώλης Μπασιάς είναι δικηγόρος, επάγγελμα που ασκεί κανονικά. Για πολλούς μη βλέποντες, οι νέες τεχνολογίες έχουν τον ρόλο του λευκού μπαστουνιού. «Είναι απίστευτα τα πράγματα που μπορείς να κάνεις μόνος σου σήμερα.
Οταν ξεκινούσα τη δικηγορία έπρεπε να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου συνεχώς. Τώρα τα κάνει όλα ο υπολογιστής». Την ανάγκη για περισσότερη ανεξαρτησία τονίζει, μιλώντας στην «Κ», και ο Βαγγέλης Αυγουλάς, επίσης δικηγόρος, ο οποίος διατηρεί το ενημερωτικό portal meallamatia.gr. «Εξαιτίας της κρίσης, εγώ βρέθηκα να ζω μακριά από τους γονείς μου οι οποίοι μετακόμισαν στην Κω για να εργαστούν. Οι νέες τεχνολογίες μας βοηθούν πολύ στην καθημερινότητά μας, όπως για παράδειγμα τα προγράμματα ανάγνωσης οθόνης ή εφαρμογές όπως το Be My Eyes όπου μέσω ζωντανής σύνδεσης βίντεο εθελοντές παρέχουν βοήθεια σε χρήστες με μειωμένη όραση». Ομως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. «Χωρίς κάποιον κοντά μου, δεν μπορώ να ξέρω την τιμή ενός προϊόντος ή την ημερομηνία λήξης. Δεν μπορώ να ξέρω τις παρενέργειες ενός φαρμάκου. Σήμερα άνθρωποι με προβλήματα όρασης παντρεύονται, κάνουν παιδιά, αλλά δυσκολεύονται στα εύκολα, δεν μπορούν να ξέρουν πότε λήγει το γάλα του παιδιού τους».