Μεταφράζοντας τα tweet του προέδρου

Μεταφράζοντας τα tweet του προέδρου

3' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα tweet του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ έχουν προκαλέσει σύγχυση σε όσους παίρνουν κάθε δήλωσή του τοις μετρητοίς. Δείχνουν αντικρουόμενα μεταξύ τους, αλλά δεν είναι τόσο αντιφατικά όσο φαίνονται. Τουλάχιστον στην περίπτωση της τουρκικής εισβολής στη Συρία, καλό είναι να διαβάζονται γι’ αυτό που είναι – μια προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης που δημιούργησε η επιλογή του να μην αποτρέψει τους Τούρκους από το να εισβάλουν στη Συρία.

Σε κάποια επιρρίπτει ευθύνες για την κατάσταση στους Ευρωπαίους, στους Κούρδους, στην πολιτική του προέδρου Ομπάμα, στους επικριτές της απόφασής του – είτε πρόκειται για τον γερουσιαστή Λίντσεϊ Γκρέιαμ, με τον οποίο συνεργάζεται για τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, είτε για έναν δημοσιογράφο του καλωδιακού δικτύου Fox News. Κάποια είναι υπερβολικά, όπως όταν υποστηρίζει ότι οι επικριτές του προτιμούν να στείλουν χιλιάδες στρατιώτες στη Συρία. Επιρρίπτοντας αλλού την ευθύνη, ο ίδιος έχει λιγότερη: για την απόδραση των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους π.χ. φταίνε οι Ευρωπαίοι που δεν τους είχαν πάρει πίσω στις χώρες τους ή «τους αφήνουν οι Κούρδοι για να εμπλέξουν τις ΗΠΑ» στη διαμάχη.

Η μετάθεση των ευθυνών μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική στην εκλογική του βάση, καθώς όποιος δεν γνωρίζει αρκετά για την κατάσταση εύκολα μπορεί να αποπροσανατολιστεί. Βεβαίως, όσοι γνωρίζουν τους στόχους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Συρία –την εξάλειψη του Ισλαμικού Κράτους, τη μείωση της επιρροής του Ιράν, την ειρήνευση στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών– αντιλαμβάνονται ότι, όπως εξελίσσεται, η κατάσταση απειλεί τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ. Και όπως τονίζουν αναλυτές, βάζει τη Ρωσία στη θέση που είχαν μέχρι πρότινος οι ΗΠΑ, ως τη μόνη χώρα που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια στην περιοχή. 

Κάποια tweet φαίνονται πολύ σκληρά απέναντι στην Τουρκία. Ο πρόεδρος Τραμπ προειδοποιεί με κυρώσεις – και στον υπερθετικό βαθμό που συνηθίζει, αυτό μεταφράζεται σε απειλές «καταστροφής της οικονομίας της». Και αυτά όμως έχουν κυρίως ως αποδέκτες το εσωτερικό της χώρας, όπως εκτιμούν οι ίδιοι οι Τούρκοι: σε αυτή την περίπτωση, το Κογκρέσο.

Ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να προκαταλάβει το νομοθετικό σώμα με εκτελεστική εντολή που του δίνει αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων σε στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης, και ξεκίνησε ήδη με τους υπουργούς Αμυνας, Εσωτερικών και Ενέργειας. Παράλληλα, αυξάνει τους δασμούς στον τουρκικό χάλυβα στο 50%. Τίποτε από αυτά δεν αρκεί για να καταστρέψει την τουρκική οικονομία. Πιο σημαντικές είναι οι κυρώσεις εναντίον όσων προμηθεύουν την αμυντική βιομηχανία και τον ενεργειακό κλάδο της χώρας, οι οποίες περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο των γερουσιαστών Βαν Χόλεν και Γκρέιαμ – αλλά αυτές δεν έχουν συμφωνηθεί ακόμη. Και βέβαια, η επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία από ολοένα περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ έχει τον συμβολισμό της, αν και είναι απίθανο να σταματήσει την επίθεση.

Αυτό που είναι πιο δύσκολο να υπερασπιστεί ο πρόεδρος Τραμπ είναι η εγκατάλειψη των Κούρδων: τα επιχειρήματα ότι πολέμησαν με το αζημίωτο (επειδή οι ΗΠΑ τους έδωσαν οπλισμό και εκπαίδευση) ξεχνούν την εποχή που οι Κούρδοι ήταν οι μόνοι που μάχονταν στο έδαφος το Ισλαμικό Κράτος. Αλλά ούτε ο «ευσεβής πόθος» της εξόδου από τους ατελείωτους πολέμους φαίνεται ειλικρινής, καθώς την ίδια στιγμή που αποσύρει τα στρατεύματα από τη βόρεια Συρία αναπτύσσει χιλιάδες στρατιώτες στη Σαουδική Αραβία.

Ας μην μπερδευόμαστε λοιπόν. Ο πρόεδρος Τραμπ έδωσε στον Ερντογάν τον χρόνο να δημιουργήσει τη ζώνη ασφαλείας που ήθελε μέσα στη Συρία. Είπε ότι θα τιμωρήσει τα εγκλήματα πολέμου, τις εθνικές εκκαθαρίσεις, την αδιάκριτη στόχευση αμάχων, με κυρώσεις, οι οποίες όμως δεν είναι αρκετά σκληρές. Στέλνει τον αντιπρόεδρό του να διαπραγματευθεί μια εκεχειρία, αλλά ακόμη δεν είναι σαφές πότε θα γίνει αυτό. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να σταματήσει τις επιχειρήσεις του προτού εξασφαλίσει όσα θέλει. Μόνο ο στρατός του Ασαντ μπορεί πλέον να τον εμποδίσει. Διότι ο πρόεδρος Τραμπ δεν εγκατέλειψε μόνο τους Κούρδους. Με την απόφασή του εγκατέλειψε τη Συρία στην τύχη της.

Βέβαια, όσο η κατάσταση στο έδαφος εκτραχύνεται, τόσο θα πιέζεται να πάρει θέση – έχοντας όμως απεμπολήσει το όποιο στρατηγικό πλεονέκτημα είχε στην περιοχή.    

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή