Μια φωτογραφική έκθεση για το Μάτι μάς κάνει κοινωνούς στη μνήμη

Μια φωτογραφική έκθεση για το Μάτι μάς κάνει κοινωνούς στη μνήμη

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το Μάτι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πόλεμος μιας ημέρας» για τη δική μας γενιά των σαραντάρηδων, που δεν έχει ζήσει εχθροπραξίες. Οταν έφθασα εκεί για ρεπορτάζ, το επόμενο πρωί της πυρκαγιάς, το έδαφος κάπνιζε ακόμη και συνεργεία έφερναν σάκους για να τοποθετήσουν δεκάδες νεκρούς. Εχουν εντυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου τα καμένα αυτοκίνητα που είχαν φράξει τον δρόμο μπροστά από την Αργυρά Ακτή, τα σπίτια που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς, τα παραζαλισμένα σκυλιά. Οι άνθρωποι που έζησαν την τραγωδία δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Και εμείς, όμως, πρέπει να είμαστε συμπαραστάτες τους στη μνήμη. Ετσι ώστε να υπάρχει πάντα η εγρήγορση πως αυτό που συνέβη δεν πρόκειται να ξανασυμβεί ποτέ.

Μια φωτογραφική έκθεση για το Μάτι μάς κάνει κοινωνούς στη μνήμη-1

Ο κάτοικος Γιάννης Κωλέττης μπροστά από τη φωτογραφία του.

Την περασμένη εβδομάδα εγκαινιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς μια σπουδαία έκθεση του φωτογράφου Βασίλη Βρεττού με τίτλο «23.07.2018». Μόνιμος κάτοικος του Ματιού τα τελευταία χρόνια, ενός τόπου που γνωρίζει από παιδί, δεν βρισκόταν εκεί την αποφράδα ημέρα. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, που τελικά δεν κάηκε, όλοι γύρω του προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το πένθος για τους δικούς τους, τα υπάρχοντά τους, τις αναμνήσεις τους. Εκείνος αποφάσισε να αρχίσει να φωτογραφίζει. Αυτές οι εικόνες, που παρουσιάζονται στην έκθεση με την επιμέλεια της Ιριδας Κρητικού, είναι εκείνο το «μετά». Στα εγκαίνια, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, ήρθε πολύς κόσμος. Υπήρχε ένα μούδιασμα στην ατμόσφαιρα, ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για όσους «έφυγαν». Προκλήθηκε μεγάλη συγκίνηση όταν κάποιος από τους κατοίκους πήρε το μικρόφωνο για να ευχαριστήσει δημόσια τους εθελοντές, που στάθηκαν και στέκονται ακόμα στο πλευρό των πληγέντων.

Μια φωτογραφική έκθεση για το Μάτι μάς κάνει κοινωνούς στη μνήμη-2

Η κάτοικος Ζέττα Γιαννοπούλου μπροστά στη φωτογραφία της.

Η έκθεση περιλαμβάνει δεκάδες λήψεις από σπίτια, κήπους, αντικείμενα. Ξεχωρίζουν, βέβαια, οι φωτογραφίες των ανθρώπων που είχαν το κουράγιο να απαθανατιστούν μέσα στα απανθρακωμένα τους σαλόνια, στα υπνοδωμάτια, στις κουζίνες. Είναι μια καταγραφή που δεν θα την αποκαλούσε κανείς «φωτορεπορτάζ», διότι οι εικόνες του Βρεττού έχουν αισθητική αξία. Η έκθεση, όπως και ο κατάλογός της, που έχουν τη χορηγία της «Συνένωσις», εστιάζουν σε ένα τραύμα που ακόμα δεν έχει επουλωθεί. Οταν το Μάτι αναγεννηθεί, όλα αυτά που έγιναν στάχτη δεν θα υπάρχουν πουθενά παρά μόνο σε αυτές τις φωτογραφίες. Χρειάζεται γερό στομάχι για να δεις τι άφησε πίσω της η φωτιά. Οσο παρατηρούσα τις φωτογραφίες αισθανόμουν μια παράξενη ασφυξία, ήθελα να βγω έξω στην αυλή του Μπενάκη να πάρω αέρα. Ωστόσο, η δυσφορία ή η θλίψη δεν πρέπει να μας εμποδίσουν από το να πάμε στην Πειραιώς. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή