Πολλοί έκαναν το «δημοκρατικό τους κομμάτι». Αλλοι ανέμισαν τα λάβαρα της πολιτικής ανυπακοής. Ο τέως πρωθυπουργός βρήκε επανάσταση σε ένα μπλοκμπάστερ του Χόλιγουντ. Απομένει τώρα να δούμε την τιμωρία των δύο υπαλλήλων, η οποία μάλιστα, όπως είπε η υπουργός Πολιτισμού «θα κινηθεί όπως προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας». Εγινε ποινικό αδίκημα η κλήση στην αστυνομία; Μήπως είναι και κακούργημα;
Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, τίποτε δεν πάει χαμένο. Τα φωτομοντάζ του κ. Τσίπρα, τα σχισμένα ιμάτια του κ. Ραγκούση (για την εφαρμογή του νόμου που ο ίδιος συνυπέγραψε), η υπερβάλλουσα «ευαισθησία» της κ. Μενδώνη θα έχουν αποτελέσματα. Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε σε δημόσια υπηρεσία για να διεκδικήσουμε αυτό που προβλέπει ο νόμος θα πάρουμε –πολύ λογικώς– την απάντηση «δίκιο έχετε, αλλά ο νόμος δεν προβλέπει πως πρέπει να εφαρμόσουμε τον νόμο. Δεν προβλέπεται κύριε…».
Η κ. Λίνα Μενδώνη έδωσε ένα περίγραμμα των αρμοδιοτήτων που έχουν οι υπάλληλοι-μέλη επιτροπής, η οποία εξετάζει την ακαταλληλότητα των ταινιών. Διευκρίνισε ότι ο ρόλος τους είναι καθαρά γνωμοδοτικός και το δικαίωμα ελέγχου τους περιορίζεται στο αν παρατηρούνται παραβάσεις στον κινηματογράφο. «Η επιτροπή είναι γνωμοδοτική (…) έχουν δικαίωμα ελέγχου αποκλειστικά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, δηλαδή στον γνωμοδοτικό τους ρόλο. Ο έλεγχος δεν σημαίνει καλώ την αστυνομία. Ελεγχος σημαίνει ότι ο αιθουσάρχης έχει την α ή β παράβαση ή συμπεριφορά». Ασαφή όλα αυτά, αλλά η παράβαση του αιθουσάρχη πώς «παρατηρείται»; Πώς τεκμηριώνεται, δίχως τον έλεγχο της ηλικίας των θεατών; Να σημειώσουμε εδώ ότι στο πίσω μέρος της ταυτότητας των μελών της εν λόγω επιτροπής αναγράφεται: «Με την επίδειξη της παρούσας ο κάτοχος εισέρχεται σε χώρους δημοσίων θεαμάτων και ακροαμάτων για άσκηση ελέγχου, αποκλειστικώς στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Παρακαλούνται οι αστυνομικές αρχές να παρέχουν κάθε δυνατή και νόμιμη διευκόλυνση στον κάτοχο του παρόντος για την απρόσκοπτη άσκηση των καθηκόντων του». Να σημειώσουμε, επίσης, πως ισχύει ακόμη ο νόμος 435/1937, αφού όλοι αυτοί οι δημοκρατικώς εξοργισθέντες δεν φρόντισαν να τον καταργήσουν ή να τον εκσυγχρονίσουν. Το άρθρο 9 προβλέπει ότι «απαγορεύεται απολύτως η εις δημόσιους κινηματογράφους η είσοδος ανηλίκων. Η ηλικία εξακριβούται διά της επιδείξεως εις τα όργανα της αστυνομίας ή τον αρμόδιο υπάλληλο πιστοποιητικού…».
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κ. Μενδώνη δήλωσε ότι το υπουργείο δεν είχε δώσει καμία εντολή, οι κυρίες δεν ενημέρωσαν ούτε για τις προθέσεις ούτε για το τι έκαναν, αγνοούσαν όλη την ιεραρχία. Είναι γνωστό ότι στο ελληνικό Δημόσιο τίποτε δεν κινείται χωρίς εντολή υπουργού ή έστω μια κοινή υπουργική απόφαση. Γι’ αυτό πρόκοψε και προκόψαμε…