Τις τελευταίες εβδομάδες ξαναβγήκε στην επικαιρότητα το θέμα του τηλεφωνήματος προς τον Πούτιν, σχετικά με τη δυνατότητα εκτύπωσης δραχμών στη Ρωσία. Ολοι αρνούνται ότι έχουν γνώση για το τηλεφώνημα και το αποδίδουν στη φαντασία του Ολάντ. Ας ξεκαθαρίσουμε το προφανές: Αν έγινε το τηλεφώνημα, ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει, είναι ο τότε πρωθυπουργός. Αρχηγός κράτους μόνο με αρχηγό κράτους μιλάει! Ο Τσίπρας είναι ο μόνος που δεν το διέψευσε ακόμα. Τώρα πάμε στην ουσία. Ολοι αρνούνται ότι αναζητούσαν τρόπους για να πάμε στη δραχμή. Αυτό είναι τεράστιο ψέμα. Η επιβεβαίωση μας δόθηκε γραπτά από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, όπως τεκμηριώνω αμέσως.
Στις 12/9/2016 δημοσίευσα στη στήλη αυτή ένα άρθρο με τίτλο: «Εύρηκα! Εύρηκα από τον σύγχρονο Αρχιμήδη», από όπου σας μεταφέρω ένα μεγάλο τμήμα που πιστεύω ότι διαφωτίζει την κατάσταση:
«Στις καλοκαιρινές διακοπές μου, υπέβαλα τον εαυτό μου στο μαρτύριο της ανάγνωσης του βιβλίου του James K. Galbraith, “Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα”…
…Στο κεφάλαιο 28 με θέμα “Ο εύκολος τρόπος εξόδου”, ο συγγραφέας στην αρχή εξηγεί ότι πρόκειται για “Εμπιστευτικό μήνυμα, 10 Ιουλίου 2015 (σημ. παρακαλώ προσέξετε ότι η ημερομηνία είναι μετά το Δημοψήφισμα) …Αυτό το σημείωμα προς τον Γιάνη στηρίζεται σε προβληματισμούς για τις αμέσως επόμενες μέρες”. Και συνεχίζει: “Γιάνη, στο άρθρο σήμερα στον Guardian γράφεις: Για να βγούμε, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο νόμισμα από το μηδέν. Στο κατεχόμενο Ιράκ, για την εισαγωγή νέου χαρτονομίσματος απαιτήθηκαν σχεδόν ένας χρόνος, περίπου είκοσι Boeing 747, κινητοποίηση της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ, τρεις εκτυπωτικές εταιρείες και εκατοντάδες φορτηγά. Απουσία παρόμοιας υποστήριξης, το Grexit θα ισοδυναμούσε με την αναγγελία μιας μεγάλης υποτίμησης δεκαοκτώ μήνες νωρίτερα: συνταγή για ρευστοποίηση ολοκλήρου του ελληνικού κεφαλαιακού αποθέματος και μεταφορά του στο εξωτερικό με κάθε διαθέσιμο μέσο”. Μέχρις εδώ το σημείωμα αναφέρεται στην άποψη του Βαρουφάκη, όπως διατυπώθηκε σε άρθρο του στον Guardian στις 10 Ιουλίου 2015. Είναι ολοφάνερο ότι ενώ σχεδίαζαν την έξοδο από το ευρώ, δεν είχαν μέχρι τότε βρει πρακτικό τρόπο για να το επιτύχουν χωρίς να καταστρέψουν εντελώς την ελληνική οικονομία…
…Το κεφάλαιο αυτό είναι γεμάτο από λεπτομέρειες σχετικά με τις ενέργειες που θα γινόντουσαν στην περίπτωση του Grexit, και οι οποίες θα έπρεπε να προκαλέσουν την αυτεπάγγελτη παρέμβαση του εισαγγελέα. Αναφέρω περιληπτικά ορισμένες από τις δράσεις: “H Τράπεζα της Ελλάδος θα χρειαστεί να κηρυχτεί σε πτώχευση”. “…Ο βασικός τρόπος να σταθεροποιηθεί η Νέα Δραχμή μετά την κατάλληλη υποτίμηση –ας πούμε 30%– είναι η δημιουργία συμφωνιών ανταλλαγής”. “Η εθνικοποίηση των τραπεζών θα εμποδίσει τη σύναψη κερδοσκοπικών δανείων σε Νέα Δραχμή…”. Και το πλέον απίθανο: “…Τότε λοιπόν υπάρχουν –όπως μαθαίνω τώρα– (sic) 19 δισεκατομμύρια ευρώ σε χαρτονομίσματα στην Τράπεζα της Ελλάδος (σημ. θυμηθείτε την έφοδο στο Νομισματοκοπείο που αρνούνται). Αντέδρασες λέγοντας πως αν τα παίρναμε αυτά θα ισοδυναμούσε με ληστεία της ΕΚΤ. Αλλά στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο καθόλου για κάτι τέτοιο…”.
Και ενώ λοιπόν σχεδίαζαν την έξοδο από την Ευρωζώνη φαίνεται τους έλειπε ο πρακτικός τρόπος μετάβασης στη Νέα Δραχμή. Και, ω του θαύματος, του ήλθε η “φλασιά” του Galbraith που γράφει: “Το μόνο πρόβλημα, που ουδέποτε επιλύσαμε πρακτικά, είναι να βρεθεί χαρτί που θα λειτουργήσει γρήγορα στα ΑΤΜ, που θα παραχαράσσεται δύσκολα και που θα γίνει εύκολα αποδεκτό ως χρήμα από τον πληθυσμό. Αλλά η λύση ήταν ολοφάνερη μπροστά μας όλο αυτό το διάστημα: σφραγισμένα χαρτονομίσματα ευρώ. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια σφραγιδομηχανή. Θα μπορούσε να γίνει και με το χέρι· η σφραγίδα δεν θα χρειάζεται να είναι περίτεχνη. Κανείς δεν θα πλαστογραφούσε μια ΝΔ (σημ. Νέα Δραχμή) σφραγίζοντας ένα γνήσιο χαρτονόμισμα ευρώ”.
Προσέξτε τις ημερομηνίες. Το σημείωμα γράφτηκε στις 10 Ιουλίου 2015. Δηλαδή η κυβέρνηση διαπραγματευόταν μέχρι την Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015, χωρίς να έχουν βρει λύση, όπως παραδέχεται ο διάσημος οικονομολόγος. Εγινε το Δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου 2015 πάλι χωρίς να έχει βρεθεί λύση και στις 10 Ιουλίου 2015, ο Galbraith σαν νέος
Αρχιμήδης αναφώνησε: “Εύρηκα, εύρηκα”!
Εδώ όμως θα ευλογήσω τα γένια μου. Στην “Καθημερινή” του Σαββάτου – Κυριακής 4-5 Ιουλίου 2015 (δηλαδή 6 ολόκληρες ημέρες πριν από το εμπιστευτικό μήνυμα του Galbraith), στο άρθρο μου: “Ενα αχρείαστο διχαστικό Δημοψήφισμα”, έγραφα μεταξύ άλλων:
…Στους τελευταίους μήνες έχω κάνει πολλές συζητήσεις σχετικά με το τεχνικό μέρος της επιστροφής στη δραχμή. Εχω ακούσει πολλούς να ισχυρίζονται ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνει για τεχνικούς λόγους. Λένε ότι για να πάμε στη δραχμή, οι τράπεζες θέλουν πολύ χρόνο για να μετατρέψουν τα μηχανογραφικά συστήματά τους. Αυτή είναι μια λογικοφανής εξήγηση και ένα σημαντικό επιχείρημα. Διότι, αν όντως χρειάζεται πολύς χρόνος για τη μετάπτωση και φυσικά αυτό δεν μπορεί να κρατηθεί μυστικό, τότε είναι αδύνατη η μετάπτωση, γιατί στο μεταξύ θα έχουν καταρρεύσει οι τράπεζες, εκτός φυσικά αν μείνουν κλειστές για όλο αυτό το διάστημα, οπότε θα έχει καταρρεύσει η οικονομία.
Σαν μηχανικός, θα σας δώσω μια πρακτική και εφαρμόσιμη λύση για το πώς μπορούμε να πάμε στη δραχμή μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, ή το πολύ μερικές ημέρες. Το σενάριο είναι το εξής: Οι τράπεζες κλείνουν κανονικά κάποια Παρασκευή απόγευμα. Τότε αποφασίζεται από την κυβέρνηση να πάμε στο δικό μας νόμισμα. Οι τράπεζες εντέλλονται να ξανανοίξουν μόνο όταν θα είναι έτοιμες να στηρίξουν συναλλαγές σε δραχμές, με ισοτιμία ένα ευρώ ίσον μία νέα δραχμή. Αυτό είναι εξαιρετικά εύκολο μηχανογραφικά. Μέσα στο Σαββατοκύριακο όσα ευρώ έχουν στα θησαυροφυλάκιά τους τα “μετατρέπουν” σε νέες δραχμές με μια σφραγίδα ή ακόμα κόβοντας και μια γωνία από το χαρτονόμισμα ώστε να είναι αδύνατο να “σβήσει” κανείς τη σφραγίδα… Οταν ανοίγουν οι τράπεζες, όλες οι συναλλαγές γίνονται σε νέες δραχμές. Στη συνέχεια, η νέα δραχμή αρχίζει να υποτιμάται σε σχέση με τα ξένα νομίσματα και στο μεταξύ το Νομισματοκοπείο ή κάποια άλλη εκτυπωτική μονάδα του εξωτερικού, τυπώνει τα νέα χαρτονομίσματα…
Δηλαδή, ένας πολιτικός μηχανικός περιέγραψε πλήρως την ταχύτατη μετάβαση στη Νέα Δραχμή, 6 ολόκληρες ημέρες πριν έλθει η “φλασιά” στον “διάσημο” οικονομολόγο James K. Galbraith. Εμένα μου φαίνεται ότι κάποιος από την ομάδα που δούλευαν στο σχέδιο “Χ”, διάβασε το κείμενό μου και το μετέφερε στον Galbraith, ο οποίος φρόντισε να ενημερώσει το ίνδαλμά του με το “εμπιστευτικό” σημείωμά του. Εξάλλου ποιος ήταν ο σκοπός του μηνύματος; Ο Βαρουφάκης είχε ήδη παραιτηθεί το πρωί της 6ης Ιουλίου, ο Galbraith είχε γυρίσει στις ΗΠΑ και ο Τσίπρας προετοιμαζόταν για τη μεγάλη κωλοτούμπα. Το μήνυμα δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, παρά μόνο για να καταγραφεί ότι βρήκαν (κατόπιν εορτής) τη λύση που έψαχναν μάταια για 6 μήνες, οδηγώντας μας στην καταστροφή! Τα συμπεράσματα είναι μεν εύκολα, αλλά δυστυχώς τρομακτικά…».
Αυτά λοιπόν έγραφα τον Σεπτέμβριο του 2016. Είναι ολοφάνερο ότι αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο να πάμε στη δραχμή, αλλά μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος δεν είχαν βρει λύση, επιβεβαιώνοντας όλους εμάς που υποστηρίζαμε ότι «πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα». Είναι, λοιπόν πολύ πιθανόν στην απελπισία τους επάνω να σκέφτηκαν τον Πούτιν σαν από μηχανής θεό, ο οποίος θα μπορούσε να τυπώσει δραχμές το ταχύτερο δυνατόν. Φυσικά η πονηρή Ρωσική αρκούδα, παλιά καραβάνα της KGB, φρόντισε να τους καρφώσει στον Ολάντ για να μην έχει καμία ανάμειξη στη φωτιά που θα άναβε η Ελλάδα στην Ευρωζώνη!
Οσες διαψεύσεις και να κάνουν, φοβούμενοι τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής τους, δυστυχώς τα scripta manent, και είναι γραμμένα από τον «διάσημο» και στενό συνεργάτη τους James K. Galbraith, γιο ενός πραγματικά διάσημου οικονομολόγου, που δυστυχώς δεν έμοιασε με τον πατέρα του. Αυτά είναι τα γεγονότα και όχι εικασίες.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.