Γ. Κουμέντος: Προβλήματα στο συλλογικό «είναι»

Γ. Κουμέντος: Προβλήματα στο συλλογικό «είναι»

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί ότι μεγάλη σημασία δίνουμε σε ένα περιστατικό εναλλακτικής συμπεριφοράς, ή διαμαρτυρίας ή άλλης αισθητικής, ή συνειδητής διαφοροποίησης για να προκαλέσουν τα «φώτα της δημοσιότητας» ή να υποστηρίξει κάποιος ότι «ανώριμα παιδιά είναι». Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες αιτιάσεις και δικαιολογίες. Πάντως, είναι κάτι αντίστοιχο με τις «μούντζες» και τα μαύρα περιβραχιόνια, που εμφανίστηκαν στις παρελάσεις, την περίοδο της όξυνσης του «αντιμνημονιακού αγώνα». Θεωρώ ότι είναι σημεία των καιρών, κομμάτια μιας αλυσίδας κοινωνικών συμπεριφορών, που στον πυρήνα τους ενυπάρχει ο κατακερματισμός της συλλογικής συνείδησης και του λαθεμένου αυτοπροσδιορισμού. Τα τελευταία χρόνια η αμφισβήτηση του «κατεστημένου συστήματος», με την αντισυστημική εκφορά του λόγου και των ακραίων πρακτικών, δημιούργησε περισσότερα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα από όσα στην ουσία έλυσε, όχι μόνο στην Ελλάδα με τους «αντιμνημονιακούς», αλλά και στην Ευρώπη.

Ο σημαιοφόρος, οι παραστάτες, οι μαθητές εκπροσωπούν το αξιακό σύστημα, το πνεύμα και το πλαίσιο του σχολείου τους. Θεωρητικά εκφράζουν τη συλλογικότητά τους, τιμούν τα έργα των προηγούμενων και υπόσχονται το καλύτερο μέλλον. Αυτό οφείλουν να το θεραπεύσουν το σχολείο και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι συμβολισμοί στην καθημερινότητα είναι ισχυροί και αναγκαίοι, όσο και η ιστορική μνήμη. Η ισοπέδωση των συλλογικών συμβολισμών και των αξιών δημιουργεί προβλήματα στο συλλογικό «είναι» και μειωμένες αντιστάσεις στις κάθε μορφές επιβουλές, είτε είναι εμφανείς, όπως η φασιστική-ναζιστική απειλή, είτε είναι αφανείς, όπως ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός και η παγκοσμιοποίηση.

Είχε ισχυρή συμβολική σημασία το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από τους Γλέζο-Σάντα στην Ακρόπολη, ή η προβολή της ελληνικής σημαίας στα κάγκελα του Πολυτεχνείου κατά τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη.

Επίσης, είναι σημαντικές η αυτογνωσία και η συλλογικότητα μέσα από τα βιώματα του λαϊκού πολιτισμού και των παραδόσεων, σε όλες τους τις εκφράσεις. Τα διαβατήρια έθιμα των γιορτών, είτε θρησκευτικών κατά κύριο λόγο, είτε αλλαγής εποχών, είναι γεμάτα από πολλαπλούς συμβολισμούς. Παρά τα προβλήματα της αστικοποίησης και της εμπορευματοποίησης, αυτοί οι συλλογικοί συμβολισμοί εξακολουθούν να είναι συναισθηματικοί εξισορροπιστές της κοινωνικής μας συμπεριφοράς και σημεία συνεκτικότητας.

Χωρίς να μηδενίζω τη μεταπολιτευτική πρόοδο του ελληνικού εκπαιδευτικού μας συστήματος, θεωρώ ότι η σημερινή παρεχόμενη εκπαίδευση αλλά και η Παιδεία δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής. Η δημιουργική σύνδεση του παρόντος με το ιστορικό παρελθόν δεν αποτελεί στοιχείο αναφοράς των προγραμμάτων και των πρακτικών στο ελληνικό σχολείο, ούτε παράδειγμα πρακτικής καθημερινής συμπεριφοράς. Εδώ θα πρέπει να αναζητηθούν οι «ένοχοι» και οι υπεύθυνοι του περιστατικού της Νέας Φιλαδέλφειας.

Δυστυχώς, δεν έχουμε αντιληφθεί ότι όλα αλλάζουν γύρω μας με ταχύτητα και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βραδυπορεί και συντηρεί παρωχημένες λειτουργίες.

Η παγκοσμιοποίηση και οι νέες τεχνολογίες επιβάλλουν οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές που επηρεάζουν τα εκπαιδευτικά συστήματα. Την τελευταία εικοσαετία έγιναν προσπάθειες εισαγωγής καινοτομιών και αλλαγών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όμως αυτές δεν ολοκληρώθηκαν και ανατράπηκαν, ύστερα από τις συγκρούσεις με τα παράλληλα συστήματα διοίκησης και εξουσίας. Ετσι και αλλιώς χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό σχολείο, αλλά προϋπόθεση είναι η αλλαγή στην εκπαιδευτική φιλοσοφία σε όλα τα επίπεδα.

* Ο Γιάννης Ν. Κουμέντος είναι τέως σχολικός σύμβουλος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή