Το περασμένο Σαββατοκύριακο οι ελεγκτές έπιασαν δουλειά. Κολωνάκι, Γκάζι, πλατεία Καρύτση, σε πολυσύχναστα μέρη, σε δημοφιλή μπαρ, καφέ και εστιατόρια, πήγαν να τσεκάρουν αν τηρείται ο αντικαπνιστικός νόμος.
Για την ώρα βρήκαν να τηρείται η υποχρέωση τοποθέτησης σημάνσεων για την απαγόρευση του καπνίσματος. Σε ποσοστό 80% των μαγαζιών που επισκέφθηκαν, οι σημάνσεις, επιτοίχιες ή επιτραπέζιες, έχουν αναρτηθεί σε εμφανή σημεία. Τώρα αν υπάρχει και κάποιος εκεί δίπλα που καπνίζει… είναι μια άλλη ιστορία. Αλλωστε, αυτές οι πρώτες επισκέψεις ήταν διερευνητικές, οι ελεγκτές περιορίστηκαν σε συστάσεις, δεν έδειξαν ακόμη τα δόντια τους.
Το πρόβλημα, όμως, παραμένει και έχει να κάνει με την άρνησή μας να συμμορφωθούμε στον νόμο και με μια απειθαρχία που θα έλεγε κανείς ότι βρίσκεται στο DNA μας. Χρόνια και χρόνια παλεύουμε να βγάλουμε το τσιγάρο από τους κλειστούς χώρους.
Τώρα γίνεται άλλη μία προσπάθεια, επιτρέψτε μου όμως να διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την επιτυχή έκβασή της.
Κι όχι τόσο επειδή τα πρώτα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, λ.χ. μόνο σε ένα μπαρ στο Γκάζι από τους 40 θαμώνες κάπνιζαν οι 10, όσο γιατί Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Το περασμένο Σαββατοκύριακο σε επαρχιακό καφέ, η υπάλληλος στην υποδοχή μάς παρότρυνε να καθίσουμε στον εσωτερικό χώρο –καθώς τα τραπέζια στη γενναιόδωρη σαββατιάτικη λιακάδα ήταν όλα γεμάτα–, με το επιχείρημα, ότι μπορούμε άνετα να καπνίσουμε. Οταν κάποιος από την παρέα τής επισήμανε ότι σε κλειστούς χώρους δεν επιτρέπεται το κάπνισμα και ότι ούτως ή άλλως δεν καπνίζουμε, γούρλωσε τα μάτια της σαν να άκουγε κάτι για πρώτη φορά.
Με λίγα λόγια, αν με ελέγχους, καταγγελίες στον τετραψήφιο τηλεφωνικό αριθμό που θα λειτουργήσει άμεσα για όσους επιθυμούν να καταγγείλουν παραβάσεις στον νόμο, φοβερά και τσουχτερά πρόστιμα, υπάρχει κάποια ελπίδα για τα αστικά κέντρα, η υπόθεση επαρχία, όπου οι σχέσεις είναι στενές και προσωπικές, αποτελεί δύσκολη πίστα, αν όχι ουτοπία.